ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 451

ในดินแดนความฝันของจวินมู่เหนียน เขากระอักเลือกแล้วตายในสนามรบ ตอนที่เขากำลังจะตาย ก็ถูกจวินมู่เหยียนควักเอาหัวใจไป

แม้ว่านั่นจะเป็นแค่ความฝัน แต่พอมาดูตอนนี้ เหมือนว่าเรื่องราวมากมายในความฝันจะทับซ้อนกับความจริง

ดังนั้นแม้ว่าจวินมู่เหยียนที่ดูไร้เดียงสาไม่มีพิษภัยในตอนนี้ ในใจของจวินมู่เหนียนกับจวินมู่เหยียนก็ไม่ได้ป้องกันเขาเลยแม้แต่น้อย

แต่เรื่องนี้ จวินมู่เหนียนไม่คิดจะพูดกับซูจื่ออวี๋ เรื่องที่ไม่มีมั่นใจ ไยต้องให้คนมากังวลเพิ่มอีกคนด้วยล่ะ

เมื่อเห็นสายตางุนงงของซูจื่ออวี๋ จวินมู่เหนียนก็ยื่นมือไปกอดนางแน่ๆ แล้วพูดด้วยเสียงอ่อนโยน “อย่ากังวลไปเลย ความสัมพันธ์ของข้ากับเจ้าสิบไม่นับว่าดีเท่าไหร่ ตอนเด็กๆ เสด็จแม่ก็รักเขามากกว่า ต่อมาเมื่อข้าเข้าไปในกองทัพก็ยิ่งห่างเกินกับเขามากขึ้น แต่ไม่ได้มีความแค้นลึกซึ้ง แค่ไปมาหาสู่กันน้อยครั้งเท่านั้น”

จวินมู่เยว่เห็นจวินมู่เหนียนอธิบายเสียงเบาเช่นนี้ ก็เข้าใจเจตนาของจวินมู่เหนียนทันที ไม่ได้สุมไฟเข้าไปอีก แต่พูดว่า “ใช่ อาซ้อน้อย เจ้าวางใจเถอะ ไม่ได้มีความแค้นใหญ่หลวงอันใด แค่จวงเสียนเฟยผู้นั้นไม่ยุติธรรม ตอนนี้พี่เจ็ดก็แต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว ต่อไปอาซ้อน้อยก็ต้องรักพี่เจ็ดให้มากๆ เท่านี้ก็ถือว่าเป็นการชดเชยแล้วไม่ใช่หรือ?”

จวินมู่เยว่กะพริบตามองปริบๆ ไปยังซูจื่ออวี๋ ทำให้ซูจื่ออวี๋รู้สึกไม่สบายใจ

......

ทั้งสามคนหาเรื่องพูดคุยกัน ไม่นานก็กลับมาถึงจวนอ๋องฉิน โม่ซุนยังไม่ได้จากไป เขายังคงขยับยาสมุนไพรของเขาอยู่ในสวน

หลังจากได้ยินเจตนาการมาเยือนของจวินมู่เหนียนแล้ว โม่ซุนก็พูดอย่างจนใจ “ท่านอ๋อง ครั้งนี้ไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากช่วยเจ้า แต่ข้าช่วยไม่ได้จริงๆ แมลงคุณไสยข้าแทบไม่เข้าใจอะไรเลย”

จวินมู่เยว่พูดด้วยสีหน้าขมขื่น “อ๊ะ? งั้นหรือว่า...หรือว่าต้องปล่อยให้อานเป่ยเยว่ตายจริงๆ หรือ? แบบนี้...”

จวินมู่เหนียนก็ครุ่นคิดแล้วส่ายหัว “ไม่ได้ นางจะตายตอนนี้ไม่ได้”

จวินมู่เยว่ขมวดคิ้วกล่าว “แต่ในเมืองหลวงไม่มีใครแก้แมลงคุณไสยได้ แบบนี้จะทำอะไรได้อีกล่ะ?”

ซูจื่ออวี๋ครุ่นคิดแล้วก็กล่าวว่า “ใช่ว่าจะไม่มีใครทำได้...”

ซูจื่ออวี๋ไม่ได้ตอบ แค่พูดว่า “ท่านอ๋อง ส่งคนไปเชิญฮูหยินซูมาเถอะ ท่านอ๋องวางใจได้ ตราบใดที่เว่ยชิงคงมีวิธีแก้แมลงคุณไสย ข้าจะบังคับให้เขาออกแรงช่วยคนได้แน่นอน”

หรือพูดอีกอย่าง ถ้าเว่ยชิงคงไม่สามารถแก้แมลงคุณไสยได้ เรื่องก็จะยิ่งยุ่งยากมากขึ้น

จวินมู่เหนียนเชื่อใจซูจื่ออวี๋อย่างไรเงื่อนไข พยักหน้าเบาๆ แล้วกล่าวว่า “ตกลง แต่แมลงคุณไสยนั่นดูเหมือนจะไม่สามารถฆ่าคนเดี๋ยวนั้นได้ วันนี้มืดแล้ว ช่างมันก่อนเถอะ พรุ่งนี้พวกเขาต้องกลับมาขอโทษเสด็จพ่อที่เมืองหลวง หลังจากขอโทษแล้วก็ค่อยเรียกนางมา”

จวินมู่เยว่พยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ได้ เรื่องนี้ก็ให้เป็นหน้าที่ของข้าเถอะ พี่เจ็ดพวกท่านพักผ่อนให้เต็มที่เถอะ ข้าขอตัวกลับก่อน”

จวินมู่เหนียนพยักหน้าให้จวินมู่เยว่ เพื่อให้เขาไปได้แล้ว

จวินมู่เยว่เพิ่งจะเดินไปได้ไม่กี่ก้าว อยู่ๆ ก็นึกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ จึงรีบหันหลังกลับมา หยิบของบางอย่างออกจากกระเป๋าแล้วส่งให้จวินมู่เหนียน ขณะที่ส่งไปก็พูดด้วยว่า “ไอ๊โย ดูสมองข้าสิ เกือบลืมเรื่องสำคัญไปแล้ว พี่เจ็ด ท่านดูสิ นี่คืออะไร”