ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 489

องครักษ์ผู้นั้นได้นำตัวของเซิงเซิงกลับมาถึงเวินเซียงอวี้หยวนส่งให้กลับจวินมู่เหนียน “ท่านเจ้าสำนัก ข้านำนางกลับมาแล้ว”

จวินมู่เหนียนพยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า “เอาชุดนี้ไปกำจัดทิ้งและกลับไปที่หอหว่างเซิง”

ชายคนนั้นตอบกลับมา “ขอรับ!”

หลังจากที่องครักษ์ออกไป เซิงเซิงมองจวินมู่เหนียนที่สวมใส่หน้ากากผีอยู่ด้วยความขลาดกลัว ร่างทั้งร่างสั่นเทิ้มขึ้นมา

จวินมู่เหนียนไม่ได้พูดคุยกับเซิงเซิงมากมายนัก เขาพานางไปที่ห้องของหันหรูเฟิงในทันที

เนื่องจากเซิงเซิงหายตัวไป หันหรูเฟิงก็รู้สึกไม่สบายใจเช่นกัน ดังนั้นในตอนที่จวินมู่เหนียนเปิดประตูเข้ามา หันหรูเฟิงจึงยังไม่ได้นอน และเอาแต่เดินไปเดินมาในห้องอย่างกระวนกระวาย

เมื่อเห็นจวินมู่เหนียนและเซิงเซิงเข้ามา หันหรูเฟิงจึงรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เขาถามว่า “เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?”

เซิงเซิงส่ายหัวอย่างขลาดกลัว นางรีบสาวเท้าเดินไปอยู่ข้าง ๆ หันหรูเฟิงและซ่อนตัวอยู่หลังเขา

หันหรูเฟิงมองจวินมู่เหนียนเพื่อรอคำสั่งต่อไป จวินมู่เหนียนเอ่ยว่า “จากนี้จะไม่มีเซิงเซิงอยู่บนโลกอีกต่อไป”

หันหรูเฟิงเข้าใจว่านี่เป็นการให้เปลี่ยนตัวตนของเซิงเซิงและส่งออกไป แต่ให้ส่งไปที่ใดล่ะ?

หันหรูเฟิงมองไปยังเซิงเซิงเพื่อถามว่า “เจ้าจะกลับไปที่เจียงหนานหรือไม่?”

เซิงเซิงยังคงตกตะลึงอยู่ นางไม่รู้ว่าจะเลือกอย่างไร แต่นางเดาได้ไม่มากก็น้อยว่าเหตุใดนางจึงถูกจับตัว เซิงเซิงกล่าวว่า “ข้าเป็นคณิกาของหอพลาหก ที่เจียงหนานมีหลายคนที่รู้จักข้า เกรงว่าจะไม่ปลอดภัย”

จวินมู่เหนียนเห็นท่าทางตื่นตระหนกของนางและพูดว่า “ส่งนางไปที่จวงจื่อนอกเมือง”

หันหรูเฟิงถามด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย “นอกเมือง มันอยู่ใกล้เกินไปหรือเปล่า?”

ในขณะที่จวินมู่เหนียนกำลังเดินออกไปได้พูดทิ้งท้ายเอาไว้ “ที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด”

การซ่อนตัวอยู่ในเมือง เป็นสถานที่ที่อันตรายที่สุด แต่ก็เป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดเช่นกัน

จวนฉินอ๋อง

ซูจื่ออวี๋ก็นอนไม่หลับเช่นเดียวกับหันหรูเฟิง ในตอนที่จวินมู่เหนียนกลับมาที่เรือนไป๋ลู่พร้อมชุดนอน เขาเห็นว่าซูจื่ออวี๋ยังถือตำราแพทย์และจ้องเอาไว้โดยที่ไม่มีการพลิกหน้า

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน