ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 502

ครั้นเห็นสีหน้าเหลือเชื่อบนใบหน้าของซูจื่ออวี๋ ป๋ายหลี่เชียนซางก็ยิ้มเยาะ เข้าไปใกล้ซูจื่ออวี๋แล้วเอ่ยเสียงต่ำ “ข้าว่าเจ้ากำลังเสพติดการเป็นพระชายาอ๋องแล้ว จนลืมความแค้นที่ฝังลึกของตระกูลฝั่งตาของเจ้า ความร่ำรวยมันทำให้คนลุ่มหลงกับมันจริงๆ”

ซูจื่ออวี๋ไม่ชอบน้ำเสียงประชดประชันของป๋ายหลี่เชียนซาง จึงพูดออกมาอย่างเย็นชา “เรื่องที่ไม่มีหลักฐานก็อย่ามาพูดเหลวไหล ข้าไร้หนทางจะพิสูจน์ว่าตนเกี่ยวข้องกับตระกูลหร่วนหรือไม่ เจ้าเองก็ไม่มีทางจะพิสูจน์ได้ว่าเพลิงไหม้ในครั้งนี้เกี่ยวข้องกับจวนอ๋องฉินหรือไม่ถูกต้องหรือไม่?”

ป๋ายหลี่เชียนซางหัวเราะเยาะแล้วเอ่ยว่า “งั้นเจ้าก็กลับไปถามเขาสิ เป็นถึงอ๋องฉิน คงไม่ถึงขั้นกล้าทำแต่ไม่กล้ายอมรับหรอกกระมัง?”

ซูจื่ออวี๋เม้มปาก เห็นเสี่ยวจู๋จื่อฟื้นขึ้นมาแล้ว จากนั้นจึงหมุนตัวเดินจากไป นางต้องการกลับไปถามจริงๆ

......

ณ จวนอ๋องฉิน

ซูจื่ออวี๋กลับไปที่จวนอ๋องฉิน พ่อบ้านเฟิงรีบรายงานว่า “พระชายา ท่านอ๋องกลับมาแล้ว อยู่ในห้องหนังสือกำลังรอท่านอ๋องขอรับ”

ซูจื่ออวี๋ตะลึงงันอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยถามว่า “ท่านอ๋องรู้หรือว่าข้าต้องการพบเขา?”

พ่อบ้านเฟิงส่ายหน้าเบาๆ เขาไม่รู้เรื่องอะไรเลย มีหน้าที่แค่มารายงานเท่านั้น

ซูจื่ออวี๋สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วรีบเดินไปที่เรือนจิงเจ๋อ ขณะที่นางเดินไปใกล้ห้องหนังสือแล้ว จวินมู่เหนียนกำลังอ่านรายงานจากกองทัพที่มาจากทางชายแดน

เมื่อเห็นว่าซูจื่ออวี๋เดินเข้ามาโดยไม่ที่ประตูก็ไม่เคาะ จวินมู่เหนียนก็รู้ทันทีว่าซูจื่ออวี๋มาทำไม

จวินมู่เหนียนวางของในมือลง เงยหน้าขึ้นมองซูจื่ออวี๋อย่างใจเย็น สายตาใจเย็นเช่นนี้ทำให้ซูจื่ออวี๋สงบลงเล็กน้อย จวินมู่เหนียนน่าจะไม่ใช่คนร้ายวางเพลิงแน่นอน

ซูจื่ออวี๋เม้มปากเอ่ยว่า “ถ้าท่านอ๋องยังมีงานอยู่ งั้นข้าค่อยมาอีกทีแล้วกัน”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน