ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 522

ซูจื่ออวี๋ป้องกันตัวโดยเอามือกอดอก จากนั้นถอยหลังไป พร้อมบอกว่า

“ท่านอ๋อง ตกลงกันแล้วนะเจ้าคะ ว่าค่อยเป็นค่อยไป...ท่าน...”

จวินมู่เหนียนจนใจ

“เจ้ารู้หรือไม่ ท่าทางผลักไสไล่ส่งของเจ้า มีแต่จะยิ่งทำให้ข้าอยากสัมผัสเจ้า!”

พูดบ้าอะไรของเขา? !

ซูจื่ออวี๋รีบลุกขึ้นยืน ใบหน้าของนางแดงเถือกไปถึงคอ เจ้าจวินมู่เหนียนช่วยพูดจาอ้อมค้อมหน่อยไม่ได้หรือไร?

เมื่อเห็นซูจื่ออวี๋กำลังจะหนีไป จวินมู่เหนียนพูดต่อ

“แต่ข้าเคยบอกแล้วว่าจะไม่รังแกเจ้าอีก ในเมื่อรังแกเจ้าไม่ได้ คงทำได้เพียงลำบากตัวเอง”

ซูจื่ออวี๋มองเขาอย่างประหลาดใจ เขาเนี่ยนะลำบาก?

เมื่อเห็นท่าทีเง้างอดของซูจื่ออวี๋ จวินมู่เหนียนอยากจะหัวเราะอย่างอดไม่ได้

เขาเอ่ยปาก

“วางใจเถอะ เงื่อนไขของข้าง่ายดายมาก เจ้าลองให้ข้าดูสิว่าตรงก้นกบของเจ้ามีรอยสักจริงหรือไม่ เช่นนั้นข้าจะให้เจ้าไปสำนักฝูอี่”

ซูจื่ออวี๋นึกว่าตัวเองฟังผิดไป จึงถามออกไปอย่างรวดเร็ว

“อะ...อะไรนะ?”

จวินมู่เหนียนยกแก้วน้ำชาตรงหน้าขึ้นจิบหนึ่งคำ ไม่คิดจะทวนให้นางฟังซ้ำ เขารู้ว่าซูจื่ออวี๋ได้ยินชัดเจน

ซูจื่ออวี๋เอ่ยขึ้นอย่างไม่ค่อยพอใจ

“ท่านอ๋อง ไหนตกลงกันแล้ว ว่าขอหนึ่งครั้งกอดหนึ่งครั้งไม่ใช่หรือ? ทำไมถึง...ถึงได้เปลี่ยนไปล่ะ?”

จวินมู่เหนียนน้ำเสียงราบเรียบ

“เรื่องทั่วไปใช้กับขอหนึ่งครั้งกอดหนึ่งครั้งได้ แต่ตอนนี้เจ้าคิดจะไปหาความสำราญท่ามกลางบุรุษ ข้าย่อมต้องยื่นข้อเสนอที่สูงขึ้นเล็กน้อย เจ้าสามารถปฏิเสธได้”

นางปฏิเสธไม่ได้อยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นสิ่งที่ผ่านมาถือว่าสูญเปล่าน่ะสิ?

แต่ว่าก้นกบเลยหรือ...

จวินมู่เหนียนเงยหน้ามองซูจื่ออวี๋ แล้วกวาดมองนางตั้งแต่หัวจรดเท้า มองจนทำให้ซูจื่ออวี๋ขนลุกอยู่ในใจ

จวินมู่เหนียนลุกขึ้นยืน แล้วเดินไปด้านนอก ไม่คิดจะให้ซูจื่ออวี๋ได้ต่อรองเลย

เพียงแต่ตอนที่เดินผ่านนางนั้น จวินมู่เหนียนก้มหน้าหัวเราะ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน