ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 531

……

จวินมู่เหนียนกอดซูจื่ออวี๋เอาไว้แน่น ขณะที่อยากจะขยับอีกครั้ง ซูจื่ออวี๋ก็รีบพูดว่า “ท่านอ๋อง ธูปหอมอยู่ได้แค่ครึ่งชั่วยามเท่านั้น หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยามแล้วฮวาเชียนเจียวก็กลับมา เวลาสั้นขนาดนี้ ท่านอ๋องทำอะไรไม่ได้แล้ว ดังนั้น...”

ดังนั้นท่านอ๋องไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เมื่อถึงครานั้นคนที่จะลำบากก็คือท่านเอง

แม้ว่าซูจื่ออวี๋จะอยากพูดแต่ก็หยุดไป ประโยคหลังก็ไม่ได้พูดให้จบ จวินมู่เหนียนเองก็เข้าใจ ได้แต่กัดฟันฟัน เขาไม่อาจโต้แย้งประโยคนี้ได้ หรือจะให้เขาพูดว่าตัวเองสามารถทำอะไรหลายๆ อย่างได้ในเวลาอันสั้น?

จวินมู่เหนียนถอนหายใจอย่างจนปัญญา แอบข่มกลั้นหัวใจที่สั่นไหวของตน แต่ไม่ยอมปล่อยมือจากซูจื่ออวี๋

……

ซูจื่ออวี๋เดาไม่ผิด ฮวาเชียนเจียวฟื้นกลับมาในเวลาหนึ่งก้านธูปเท่านั้น ไม่ใช่แค่คนกลับมาเร็วเท่านั้น ยังเอาแผลมา

เมื่อเห็นรอยฝ่ามือที่แดงก่ำบนหน้าของฮวาเชียนเจียว ซูจื่ออวี๋ก็โกรธมาก พูดด้วยความโกรธ “เกินอะไรขึ้น? ลู่หมิงตีเจ้าหรือ?”

ฮวาเชียนเจียวยิ้ม เดิมทีอยากจะปลอบใจซูจื่ออวี๋ คิดไม่ถึงว่าทันทีที่ขยับปากจะทำให้รอยฝ่ามือบนหน้านั้นเจ็บปวด จึงสูดหายใจเย็นๆ “ซี๊ด...”

ซูจื่ออวี๋รีบคว้ามือฮวาเชียนเจียวไว้ แล้วดึงนางนั่งลง

ซูจื่ออวี๋ชุบผ้าด้วยน้ำเย็นประคบให้ฮวาเชียนเจียวเพื่อลดอาการบวม พลางเอ่ยปากว่า “เจ้าอย่าเพิ่งรีบร้อน นั่งลงก่อนเถอะ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน