ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 534

เมื่อเห็นว่าสีหน้าของซูจื่ออวี๋กระวนกระวายเล็กน้อย จวินมู่เหนียนก็ตบหลังนางเบาๆ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “คนธรรมดาที่มีความชอบธรรมส่วนใหญ่จะทำอาชีพที่ต่ำต้อย แต่คนที่มีความรู้มักจะทำในสิ่งที่ขัดต่อมโนธรรม ทรยศต่อความรู้สึก ข้าอยู่ในกองทัพเรียกเหล่าทหารว่าพี่น้องก็ไม่มีอะไรเสียหาย”

เมื่อได้ยินจวินมู่เหนียนเอ่ยเยี่ยงนี้ ซูจื่ออวี๋ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

จวินมู่เหนียนเอ่ยต่อว่า “เจ้าสามารถดูแลลูกน้อง ปกป้องลูกน้องได้ หรือใช้ประโยชน์จากลูกน้อยอย่างสมเหตุสมผลได้ แต่เจ้าต้องรู้ว่าทุกคนมีชีวิตเป็นของตัวเอง แม้แต่ลูกน้องของตัวเอง ก็ไม่สามารถบังคับเปลี่ยนแปลงชีวิตของตัวเองได้ โลกใหม่ที่เจ้าพยายามจะสร้างให้นางอาจไม่ใช่สิ่งที่นางต้องการ ตอนนี้ฮวาเชียนเจียวก็มักจะพัวพันอยู่กับหันหรูเฟิง ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควรกับหันหรูเฟิงเลยสักนิด แต่ถ้าวันหนึ่งนางเข้าใจว่าภูมิหลังและตำแหน่งของนาง เกรงว่าคงยากจะไปเผชิญหน้ากับหันหรูเฟิง”

หัวใจของซูจื่ออวี๋เต้นตุบๆ อดคิดไม่ได้ หรือจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ

ซูจื่ออวี๋เม้มปากแล้วเอ่ยว่า “ข้ารู้ ข้าจะไม่บังคับให้ฮวาเชียนเจียวเปลี่ยนแปลง”

จวินมู่เหนียนพยักหน้าแล้วเอ่ยว่า “จริงๆ แล้ว ตราบใดที่คนข้างๆ นางไม่ด้อยค่านางก็พอแล้ว สายตาของคนนอกมองยังไงมันสำคัญตรงไหน?”

ซูจื่ออวี๋เงยหน้ามองจวินมู่เหนียน พบว่าชายผู้นี้มองทุกอย่างได้ทะลุปรุโปร่งยิ่งกว่านาง และใจกว้างยิ่งกว่านางมาก

เขาพูดถูก สายตาของคนอื่นจะมองอย่างไรมันสำคัญตรงไหน?

ซูจื่ออวี๋หัวเราะเบาๆ กอดจวินมู่เหนียนแน่นขึ้น แล้วพูดว่า “ท่านอ๋องช่างเป็นอาจารย์ที่มีไมตรีและสหายที่มีน้ำใจคอยช่วยเหลือสหายด้วยกันจริงๆ”

จวินมู่เหนียนอึ้งกับการอ้อนที่มาอย่างกะทันหันของซูจื่ออวี๋ จากนั้นก็ยอมรับอย่างมีความสุข กอดซูจื่ออวี๋เอาไว้แน่น และพูดเบาๆ ว่า “ยินดีไขข้อข้องใจของพระชายา”

ซูจื่ออวี๋หัวเราะเบาๆ แต่ในใจกลับรู้สึกสงบและสบายใจมาก

......

วันต่อมา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน