ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 553

ซูจื่ออวี๋สงสัย

“นี่คือธนูแบบใดกัน? เหตุใดจึงไม่มีสายธนู? แล้วจะยิ่งลูกธนูออกไปได้อย่างไรเล่า?”

ยังไม่ทันที่หันหรูเฟิงจะได้เอ่ยปากตอบ น้ำเสียงที่เจือไปด้วยความชั่วร้ายก็ดังขึ้นด้านหลังซูจื่ออวี๋ “ใช่ว่าไม่มีสายธนู เพียงแต่เป็นสายธนูสีใสต่างหาก”

พอซูจื่ออวี่หันหลังก็เห็นป๋ายหลี่เชียนซางที่เข้ามาใกล้

ซูจื่ออวี๋ขมวดคิ้ว แล้วเดินไปชิดหันหรูเฟิงโดยไม่รู้ตัว หันหรูเฟิงเองก็รีบเดินไปยืนคั่นระหว่างทั้งสอง ทำให้ป๋ายหลี่เชียนซางและซูจื่ออวี๋เกิดระยะห่าง

ป๋ายหลี่เชียนซางเห็นดังนั้นจึงหัวเราะเสียงขึ้นจมูก แล้วไม่ใส่ใจ พูดต่อว่า

“สายธนูทั่วไปโดยส่วนใหญ่ทำมาจากเอ็นวัว หากดีขึ้นมาหน่อยก็จะทำมาจากเอ็นกวาง ทว่าธนูไร้เงาเชียนซานกลับทำมาจากเอ็นของเงือก”

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ ป๋ายหลี่เชียนซางหันมองซูจื่ออวี๋ แล้วทำเสียงน่าขนลุก

“อีกอย่างต้องเป็นเงือกที่ยังมีชีวิตอยู่ แล้วดึงเส้นเอ็นตรงกระดูกสันหลังของมันออกมา ถึงจะผลิตออกมาเป็นเอ็นไร้เงาที่ดีที่สุด”

ซูจื่ออวี๋ขมวดคิ้ว แม้นางไม่ได้ตกใจกับคำพูดเพียงประโยคเดียวของป๋ายหลี่เชียนซาง แต่เรื่องดึงเส้นเอ็นถลกหนังจำพวกนี้ เมื่อได้ยินแล้วก็น่าสยดสยองไม่น้อย

หันหรูเฟิงพูดเสียงเย็น

“พูดจาเหลวไหล ไปยืนที่อื่นไป จะได้ห่างๆอาซ้อน้อยของข้า!”

ป๋ายหลี่เชียนซางเอามือกอดอกแล้วหัวเราะ

“ข้าไม่ไป เจ้าจะทำอะไรข้าได้? จะตีกับข้าหรือ? หากมีเรื่องมีราวในสำนักฝูอี่ ตามกฏต้องถูกไล่ออกไป หากข้าถูกไล่ออก ข้าจะพานางไปด้วย!”

ป๋ายหลี่เชียนซางหันมองซูจื่ออวี่ แววตาเต็มไปด้วยความท้าทายและแน่วแน่

หันหรูเฟิงโกรธมาก เขาอยากจะตอบโต้ป๋ายหลี่เชียนซาง แต่ถูกซูจื่ออวี๋ดึงชายเสื้อ นางไม่อยากมีเรื่องในตอนนี้ กลัวจะกระทบการแข่งขัน

ซูจื่ออวี๋ถามต่อว่า

“ธนูไร้เงาเชียนซานร้ายกาจมากหรือ? แล้วท่านอ๋องแปดจะชนะหรือไม่?”

ป๋ายหลี่เชียนซานหัวเราะอีกครั้ง

“สายธนูที่ทำมาจากเอ็นของเงือก ออกแรงเพียงส่วนเดียว ก็เท่ากับออกแรงสิบส่วน เจ้าว่าร้ายกาจหรือไม่?”

ครั้งนี้หันหรูเฟิงไม่ได้ตอบโต้ป๋ายหลี่เชียวซาน แต่กลับเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงกังวล

“คิดไม่ถึงว่าเจ้าเสวี่ยเฉิงอันนั่นจะเป็นคนของสำนักเย่าหวาง ว่ากันว่าคนของสำนักเย่าหวาง เชี่ยวชาญเรื่องการใช้ธนูมาก”

ซูจื่ออวี๋สงสัย

“สำนักเย่าหวางหรือ? ใช่สำนักเดียวกับเว่ยคงชิงหรือไม่?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน