ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 584

ฉู่อวิ๋นหยางหัวราะ เอ่ยปากบอกว่า

“ท่านอ๋องสี่อย่ารีบร้อน ฟังข้าพูดจบก่อนได้หรือไม่?”

ฮ่องเต้เจาเหวินมองจวินมู่ฉง

“ฮวายหยง นั่งลง!”

ปีกจมูกของจวินมู่ฉงขยับ เขาโกรธจนเหมือนวัวที่กำลังคลุ้มคลั่ง แต่เมื่อได้ยินคำพูดของฮ่องเต้เจาเหวิน เขาก็ต้องกลับไปนั่งลงดังเดิม

เมื่อเห็นจวินมู่ฉงนั่งลง ฉู่อวิ๋นหยางพูดต่อ

“ทูลฝ่าบาท นี่ไม่ใช่ผ้าไหมเงือกทั่วไป ทว่าบนผ้าไหมเงือกผืนนี้ ได้บันทึกกรรมวิธีในการผลิตผ้าไหมเงือก พร้อมทั้งวิธีค้นหาเผ่าเงือก ตอนนั้นที่เป๋ยฉู่ได้ผ้าผืนนี้มา ได้เก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี หลังจากเรียนรู้วิธีการผลิต จึงเก็บรักษาไว้เป็นความลับอย่างดี เพียงแต่นึกไม่ถึงว่า จากนั้นหลายเดือน ตัวอักษรบนผ้าผืนนี้ กลับเลือนหายไป”

จวินมู่ฉงเอ่ยอย่างสงสัย

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร? สิ่งที่พวกเจ้าใช้จนจะทิ้งแล้ว จึงนำมาให้พวกข้าหรือ?”

ฉู่อวิ๋นหยางยิ้มเจื่อน

“ขอบอกตามตรง ผ้าไหมเงือกทั้งหมดในเป๋ยฉู่ ถูกนำมาทำเป็นเสื้อผ้าเกือบทั้งหมด ตอนนี้เป๋ยฉู่ก็ไม่มีผ้าไหมเงือกแล้ว อีกอย่างเสื้อผ้าที่ถูกผลิตออกมา ก็มีจำนวนไม่มาก ไม่สามารถเอาไปให้ทหารใช้ได้แล้ว ความหมายของเสด็จพ่อก็คือ ในเมื่อตงโจวกับเป๋ยฉู่คิดจะผูกไมตรีกัน เช่นนั้นความลับในการผลิตผ้าไหมเงือก ควรจะคืนให้เจ้าของเดิม เป๋ยฉู่จะไม่ไปตามหาเผ่าเงือกอีก ยิ่งไม่คิดจะใช้ผ้าไหมเงือกมาทำเป็นชุดนักรบ ฝ่าบาท เสด็จพ่อคิดจะผูกไมตรีด้วยความจริงใจ”

เมื่อฮ่องเต้เจาเหวินได้ยินคำพูดของฉู่อวิ๋นหยาง สีหน้าของพระองค์ดีขึ้นเล็กน้อย แต่พอเห็นผ้าไหมเงือก ก็เก็บความโกรธเอาไว้ไม่ได้

สิบหกปีก่อนหากตระกูลหรวนไม่เข้าร่วมกับเป๋ยฉู่ ตงโจงคงไม่ประสบภัยพิบัติ ในปีนั้น นอกจากคนเจ็บและตายเป็นเบือแล้ว ยังทำให้พระองค์ต้องสูญเสียองค์ชายใหญ่อันเป็นที่รักไปอีกด้วย

นี่จึงไม่ได้เป็นเพียงผ้าที่ใช้บันทึกความลับของผ้าไหมเงือก แต่เป็นหลักฐานที่ตระกูลหรวนขายชาติอีกด้วย

ฮ่องเต้เจาเหวินกำหมัดแน่น จากนั้นคลายออก แล้วกำอีกครั้ง เห็นได้ชัดว่ายากจะใจเย็นได้ แต่ก็ทำอะไรอีกฝ่ายไม่ได้ในทันที

ในขณะที่ฮ่องเต้เจาเหวินลังเลอยู่นั้น มือที่อ่อนนุ่มคู่หนึ่งจับมือพระองค์ไว้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน