ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 601

จวินมู่เหนียนถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ผู้ใดเห็นด้วยตาตัวเองว่าองค์รัชทายาทอวิ๋นหยางหยิบมันขึ้นมา”

ขณะที่ฉู่อวิ๋นหยางกำลังจะตอบ จวินมู่เยว่ก็ขัดจังหวะขึ้นมา “อย่าบอกว่าเป็นเสวี่ยเฉิงอัน เจ้าสองคนมันเป็นพวกเดียวกัน คำพูดของเขาไม่ใช่คำพูดของตัวเจ้าเอง”

ฉู่อวิ๋นหยางเม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า “ถึงจะไม่มีใครเห็นว่าข้าหยิบสิ่งนี้ขึ้นมา แต่สิ่งนี้ปรากฏในสวนผิงหูจริง ๆ อาจจะมีคนในวังหลังไปขโมยของจากชายาฉินอ๋องและทิ้งมันเอาไว้ที่สวนผิงหู เรื่องนี้ต้องสอบสวนให้ถี่ถ้วนไม่ใช่หรือ?”

จวินมู่เหนียนกล่าวว่า “แน่นอนว่าต้องมีการสอบสวน แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องของวังหลังของตงโจว ไม่ได้มีความข้องเกี่ยวอันใดกับองค์รัชทายาทอวิ๋นหยาง”

ฉู่อวิ๋นหยางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เหตุใดจึงไม่เกี่ยว? แม้ว่าข้าจะหยิบป้ายหยกนี้ขึ้นมา แต่ข้าก็สูญเสียอำพันสนร้อยปีที่สำนักราชาโอสถมอบให้ข้า อำพันสนนั้นมีค่ามหาศาล ข้าไม่เคยทิ้งมันไว้ไกลตัว และตอนนี้มันหายไปในวังหลัง ฝ่าบาทฉินอ๋องไม่ควรให้คำอธิบายแก่ข้าหรือ?”

อำพันสนร้อยปี?

เพียงได้ยินคำว่า “ร้อยปี” ทุกคนก็รู้สึกว่ามันมีค่ามาก และเกิดการโต้เถียงเซ็งแซ่กันขึ้นในห้องโถง

โดยที่ตั้งแต่เริ่มต้นจนจบ มีเพียงจวินมู่เหนียนเท่านั้นที่ยังคงสงบนิ่ง

เมื่อได้ยินสิ่งนี้จวินมู่เหนียนจึงพูดว่า “โอ้? ดูเหมือนว่าจะมีขโมยเข้ามาในวังจริง ๆ ”

จวินมู่เยว่รีบพูดเสริมต่อ “ใช่ พอเห็นเงินก็มีความชั่วร้าย ขโมยป้ายหยกก่อน จากนั้นเขาก็เห็นอำพันสนขององค์รัชทายาทอวิ๋นหยางเข้า เขาจึงนำเอาป้ายหยกไปขโมยอำพันต่อ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าได้อย่างจะเสียอย่าง ถึงได้ขโมยอำพันไปและทิ้งป้ายหยกเอาไว้ นี่ช่างเป็นขโมยที่สะเพร่า!”

ฉู่อวิ๋นหยางโกรธและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ท่านอ๋องแปดกล่าวว่าราวกับว่าตัวเองเคยเห็นมันมาก่อน!”

จวินมู่เยว่เยาะเย้ยและพูดว่า “ข้าไม่เคยเห็นมันมาก่อน ถ้าองค์รัชทายาทอวิ๋นหยางเคยเห็นมัน งั้นท่านสามารถบอกได้ว่าท่านเคยเห็น แต่ท่านไม่สามารถพูดเรื่องไร้สาระได้ ท่านต้องมีหลักฐาน!”

ฉู่อวิ๋นหยางโกรธจัดและกำลังไตร่ตรองว่าจะใส่ร้ายซูจื่ออวี๋อีกครั้งอย่างไร ฮ่องเต้เจาเหวินได้ตรัสขึ้นมา “เอาล่ะ เรื่องนี้มีความสำคัญอย่างยิ่ง ให้หลานซีสอบสวนช้า ๆ เจียอันนำของมานี่ ขอบคุณองค์รัชทายาทอวิ๋นหยาง”

ฮ่องเต้เจาเหวินแสดงให้เห็นชัดเจนว่าเขาตั้งใจจะไม่ข้องเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกต่อไป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน