ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 611

อุณหภูมิร่างกายที่ร้อนจัดและสัมผัสที่เกลี้ยงเกลาทะลุฝ่ามือของนางในเวลาเดียวกัน มันทำให้ทั้งใบหน้าของซูจื่ออวี๋เห่อร้อนกลายเป็นสีแดงขึ้นมา

ซูจื่ออวี๋โต้เถียงด้วยความกระวนกระวาย “ข้า...ข้า...ข้าไม่ ข้า...ท่านฟังข้านะ…”

จวินมู่เหนียนกดมือของซูจื่ออวี๋ด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึก ซ้ำยังจับมือของนางวาดวงกลมบนหน้าอกที่มีกล้ามของเขาอย่างชั่วร้าย

แล้วเขาก็ถามว่า “สัมผัสดีไหม? ชอบหรือไม่?”

หัวของซูจื่ออวี๋ใหญ่เท่ากับถัง ใบหน้าของนางแดงราวกับมะเขือเทศ จะให้นางตอบคำถามนี้อย่างไร

ดูเหมือนจวินมู่เหนียนจะไม่อยากได้คำตอบ เขากดมือของซูจื่ออวี๋ด้วยมือเดียว และอีกมือหนึ่งเขาแหวกสาบเสื้อของเขาออกและพูดว่า “อวี๋เอ๋อร์ ข้าเป็นสามีของเจ้า เจ้าอยากดูอย่างไร เจ้าก็ดูได้ เจ้าสัมผัสมันได้ตามที่เจ้าต้องการ เหตุใดจึงต้องระมัดระวังขนาดนั้น?”

นี่มันเรื่องอะไรกัน? !

ซูจื่ออวี๋เขินอายมากจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน นางชักมือออกอย่างแรง แต่นางก็ไม่สามารถต้านทานความแข็งแกร่งของจวินมู่เหนียนได้ ดังนั้นนางจึงทำได้แค่พูดได้ว่า “ท่านอ๋อง ปล่อยข้า! ข้า... ข้าแค่อยากจะดูว่าระหว่างเราสองคนใครขาวกว่า ข้าไม่ได้...ข้าไม่ได้อยากแตะต้องท่าน”

จวินมู่เหนียนเลิกคิ้วด้วยความสงสัย “เทียบความขาว?”

ซูจื่ออวี๋รู้ดีว่าเหตุผลที่นางพูดไปนั้นไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่านี้แล้ว แต่สิ่งที่นางพูดนั้นเป็นความจริง นางก็แค่อยากจะเทียบความขาว

ซูจื่ออวี๋หลับตาแล้วพยักหน้า

เมื่อเห็นแบบนี้จวินมู่เหนียนก็หัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “ถ้าเช่นนั้น มันไม่ยุติธรรมสำหรับเจ้าที่จะเทียบเช่นนี้"

ซูจื่ออวี๋ลืมตาขึ้นเล็กน้อยและมองไปที่จวินมู่เหนียนก่อนจะถามด้วยความใคร่รู้ “ไม่ยุติธรรม?”

จวินมู่เหนียนพยักหน้าและพูดว่า “ใช้มือของตัวเองเทียบกับเท้าของคนอื่นเพื่อเปรียบเทียบว่าใครคล่องแคล่วกว่ากัน เจ้าคิดว่ามันยุติธรรมหรือ?”

ซูจื่ออวี๋คิดตามความคิดของจวินมู่เหนียน และพูดว่า “นั่นมันไม่ยุติธรรมเลย”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน