ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 613

ซูจื่ออวี๋เดินไปมาในสนามด้วยความฟุ้งซ่าน โดยรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

จนกระทั่งเสวี่ยเฉิงอันแยกอำพันสนและหนอนไหมน้ำแข็งอายุร้อยปีออกจากกันเรียบร้อยแล้ว ในตอนที่เขาส่งมอบให้นาง ซูจื่ออวี๋ถึงนึกขึ้นมาได้ว่ามีอะไรผิดปกติ

เช้านี้จวินมู่เหนียนไม่ได้ไปว่าราชการ!

ปกติพวกเขานอนด้วยกัน จวินมู่เหนียนจะออกไปก่อนรุ่งสาง แต่วันนี้นางตื่นขึ้นมาแล้ว แต่จวินมู่เหนียนยังไม่ตื่น

ซูจื่ออวี๋ยืนตัวแข็งอยู่กับที่ และนางสงสัยว่าจวินมู่เหนียนหลับลึกจริงหรือเปล่า หรือ...หรือว่าเขาแค่แกล้งทำเป็นหลับ?

เขาแกล้งทำเป็นหลับหรือ? ? ?

เป็นไปได้ไหมว่าเขาจะเห็นเสื้อผ้าที่ไม่เรียบร้อยของนางก่อนแล้วและตั้งใจแกล้งหลับ?

“สวรรค์!” ซูจื่ออวี๋อุทานออกมาโดยไม่รู้ตัว สีหน้าของเสวี่ยเฉิงอันเปลี่ยนไปด้วยความตกใจในทันที เขาก็รีบถามว่า “พระชายาเกิดอะไรขึ้น?”

ซูจื่ออวี๋กลับมามีสติอีกครั้ง แก้มของนางเห่อแดงและร้อนขึ้นมา นางส่ายหัวพร้อมกับพูดว่า “ไม่ ไม่มีอะไร ไม่มีอะไรเลย นายน้อยเสวี่ยไม่มีอะไรแล้ว งั้นข้า...ข้ากลับก่อน หากเจ้าต้องการอะไรก็ถามพ่อบ้านเฟิง!”

ซูจื่ออวี๋รีบออกจากประตูไป ตอนนี้นางต้องรีบไปอยู่คนเดียวเพื่อสงบสติอารมณ์

เสวี่ยเฉิงอันขมวดคิ้วด้วยความสับสน แม้ว่าเขาจะยังต้องการที่จะอยู่ใกล้ซูจื่ออวี๋มากขึ้น หรืออีกนัยหนึ่ง เขาต้องการใช้ซูจื่ออวี๋เพื่อเข้าใกล้โม่ซุน แต่ในขณะนี้เขาไม่มีเหตุผลที่เหมาะสมที่จะอยู่ต่อ ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่บอกลา

เสวี่ยเฉิงอันเดินมาถึงประตูจวนฉินอ๋องและชนกับฮวาเชียนเจียวที่กำลังเดินมาอย่างรีบร้อน

ฮวาเชียนเจียวไม่มีเวลาสนใจเสวี่ยเฉิงอันและเดินเข้าไปในจวนฉินอ๋อง เสวี่ยเฉิงอันเห็นนางแต่งกายมิดชิดก็ตาเป็นประกาย เขาเคยเห็นสตรีนางนี้มาก่อนครั้งหนึ่งในสำนักฝูอี่และอีกครั้งในงานเลี้ยงในวัง

ดูเหมือนว่านางไม่ใช่นักเรียนหรือสตรีในราชสำนัก แต่นางเป็นองครักษ์เงาของจวนฉินอ๋อง

เพียงแต่ว่าสีหน้าของนางดูแย่เล็กน้อย เป็นไปได้ไหมว่าจวนฉินอ๋องกำลังมีปัญหา?

เสวี่ยเฉิงอันเม้มปากและออกจากจวนอ๋องด้วยใจที่เต็มไปด้วยความกังวล

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน