ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 762

อันเป่ยเยว่เอ่ยขึ้นมาว่า “พวกเราเพิ่งจะเห็นหมาป่าเพลิง ตลอดทางที่ไล่ตามมาท่านอ๋องแปดเห็นบ้างหรือไม่?”

มุมปปากของจวินมู่เยว่กระตุก ในใจก็คิดว่าหมาป่าเพลิงตัวนี้ช่างโชคไม่ดีจริงๆ ต้องวิ่งไปทุกที่เลยหรืออย่างไร?

จวินมู่เยว่ครุ่นคิดแล้วเอ่ยว่า “อ๊ะ เหมือนจะเห็นแล้ว ไปทางตะวันออกนุ่นไง พวกเจ้าตามไปสิ”

อานเป่ยเยว่มองไปที่จวินมู่เยว่แล้วเอ่ยถามว่า “ท่านอ๋องแปดไม่ตามไปหรือ?”

จวินมู่เหนียนเอ่ยอย่างเกลียดชัง “สุภาพบุรุษไม่แข่งขันกับสตรี ท่านหญิงอันเป่ยเยว่เป็นคนเห็นก่อน เช่นนั้นก็ควรให้เจ้าเป็นคนจับถูกหรือไม่”

อันเป่ยเยว่มองจวินมู่เยว่ด้วยรอยยิ้มที่คล้ายยิ้มก็ไม่ใช่ไม่ยิ้มก็ไม่เชิง จากนั้นก็ตีม้าแล้วเดินจากไป

สองพี่น้องตระกูลอานจากไปเช่นนี้ ในใจของจวินมู่เหนียนกลับไม่มีทางสงบลงได้ อานเป่ยเยว่ผู้นั้นดูไม่ใช่คนดีเท่าไหร่ กลัวแต่ว่านางกลับไปตรวจสอบที่อยู่ของซูจื่ออวี๋ที่ค่ายตอนนี้

จวินมู่เยว่ครุ่นคิดครู่หนึ่ง ก่อนจะขี่ม้าเข้าไปในป่าลึก ตราบใดที่เขาไม่โผล่ออกมาก็ยังสามารถอ้างได้ว่าซูจื่ออวี๋อยู่กับเขา

หากอานเป่ยเยว่คาดคั้นกับเขา เขาก็จะปฏิเสธหัวชนฝา

จวินมู่เยว่ขี่ม้าไปอย่างไร้จุดหมายในป่าตลอดเช้า เมื่อเขากำลังจะลงจากม้าและพักผ่อน จู่ๆ เขาก็รู้สึกถึงหมอกสีขาวลอยขึ้นมารอบตัวเขา

ตอนที่ใกล้จะเที่ยงแล้ว แม้ว่าในป่าจะมีหมอกอยู่บ้าง ก็น่าจะหายไปนานแล้ว เหตุใดที่นี่ถึงมีหมอกหนาขนาดนี้ได้

จวินมู่เยว่เอ่ยเริ่มระวังตัวมากขึ้น กำบังเหียนเอาไว้แน่น ขณะที่กำลังจะขี่ม้าออกไป ใต้เท้าของม้าก็เหมือนตกใจกับอะไรบางอย่าง มันร้องฮี้ออกมา แล้ววิ่งไปอย่างรวดเร็ว

“นี่...” จวินมู่แยว่ก็ร้องตะโกนออกมาทันที จากนั้นก็กำบังเหียนเอาไว้แน่นแล้วตะโกนออกมาว่า “ซู่ ซู่”

แต่ไม่ว่าเขาจะออกคำสั่งอย่างไร ม้าก็ยังคงวิ่งไปข้างหน้าเหมือนกำลังหวาดกลัว

นี่มันแปลกจริงๆ จวินมู่เยว่มองไปรอบๆ แล้วเลือกช่วงเวลาที่เหมาะสมที่จะลงจากม้า เขาไม่สามารถปล่อยให้ม้าพาเขาเข้าไปในภูเขาลึกและป่าที่เก่าแก่เช่นนี้ได้

ถึงอย่างไรในเวลานี้ไม่ไกลนักก็มีเสียงร้องขอความช่วยเหลือดังออกมา

คนอื่นๆ เมื่อเห็นเช่นนั้นก็พากันลงจากหลังม้าแล้วเดินเข้าไปพร้อมกัน กาอนจะมองอีกฝ่ายด้วยความตกใจ

จวินมู่เยว่ก็เอ่ยปากขึ้นมาว่า “พี่รองพี่สี่? รัชทายาทอวิ๋นหยาง? ม้าของพวกท่านก็ตกใจเหมือนกันหรือ?”

ฉู่อวิ๋นหยางขมวดคิ้วแน่น เม้มปากไม่ตอบสิ่งใด เขาให้เสวี่ยเฉิงอันป้อนของดีให้ม้าขององค์หญิงสิบเอ็ด แล้ววิ่งออกไปในที่เปลี่ยว แต่ว่าเหตุใดถึงได้ดึงดูดคนมากมายขนาดนี้

จวินมู่หลานมองไปยังทุกคน แล้วเอ่ยว่า “น้องแปด ซูจื่ออวี๋ล่ะ?”

คนอื่นๆ ก็พากันมองไป เห็นแค่จวินมู่เยว่อยู่คนเดียว

จวินมู่เยว่ก็ใจเต้นรัวขึ้นมาแล้ว จากนั้นก็รีบเอ่ยว่า “พวกเราคลาดกัน ม้าของข้าอยู่ๆ ก็เสียการควบคุมเลยวิ่งมาที่นี่”

จวินเยว่หลานก็ก้าวเข้าไปเอ่ยว่า “ม้าของพวกเรามันเสียการควบคุมหมด มันดูแปลกๆ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

ตอนที่ทุกคนกำลังสงสัยอยู่นั้น ซูจื่อเยียนอยู่ๆ ก็เอ่ยขึ้นมา “พวกเจ้าดูนั่นสิ ม้าพวกนั้น...”