ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 830

เวินเซียงอวี้หยวน

หันหรูเฟิงนั่งดีดลูกคิดอย่างมีความสุข นับตั๋วเงินพลางเอ่ยว่า “พี่สะใภ้ เจ้าช่างเป็นต้นเงินต้นทองของข้าจริงๆ เลยนะ”

ซูจื่ออวี๋ดื่มชา ยืนอยู่ข้างหน้าต่างแล้วมองดูกลุ่มคนที่เดินไปมาบนท้องถนน เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “เล่มต่อไปวาดเสร็จหรือยัง?”

หันหรูเฟิงวางลูกคิด แล้วพูดว่า “วาดเสร็จแล้ว แต่เล่มต่อไปนี่จะทำให้อานเป่ยเยว่ตายได้จริงๆ หรือ?”

ซูจื่ออวี๋ยิ้มอย่างเย็นชา “แม้ว่านางจะหน้าหนาไม่ฆ่าตัวตาย แต่นับจากนี้ไป ข้าคงไม่ต้องทนเห็นใบหน้าที่น่ารำคาญของนางอีกแล้ว”

หันหรูเฟิงคิดถึงเนื้อหาในเล่มต่อไปนั้น เนื้อหาก็คือนางเอกรับแขกมากเกินไป ทั้งยังเป็นซ่องนางโลมชั้นต่ำ จนกระทั่งร่างกายติดโรคร้าย

และโรคร้ายนั้นก็มีตุ่มแดงทั่วร่างกาย

หันหรูเฟิงมองไปที่ซูจื่ออวี๋ก่อนจะเอ่ยถามด้วยความสงสัย “พี่สะใภ้ มีวิธีใดที่จะทำให้อานเป่ยเยว่เกิดตุ่มแดงอย่างนั้นหรือ?”

ซูจื่ออวี๋ดีดนิ้ว นับวันแล้วพูดว่า “ใกล้แล้วล่ะ”

ใกล้แล้ว? หมายความว่าอย่างไร?

หันหรูเฟิงแสดงสีหน้าสับสนออกมา แต่ซูจื่ออวี๋กลับยิ้มอย่างมีเลศนัย เห็นได้ชัดว่าไม่มีความตั้งใจที่จะเผยคำตอบปริศนานี้ให้กับเขา

ซูจื่ออวี๋เอ่ยเปิดประเด็นใหม่ “สองวันนี้ไม่เห็นอ๋องแปดมาหาเจ้าเลย เขาเป็นอะไรรึเปล่า?”

หันหรูเฟิงก็เอ่ยว่า “ฝ่าบาทให้ท่านอ๋องห้าท่านอ๋องหกไปเที่ยงเมืองหลวงกับรัชทายาทเป๋ยฉู่และองค์หญิง เขาก็เดินตามต้อยๆ ทั้งวัน จะว่าไปแล้วก็แปลก หรือว่าองค์หญิงเป๋ยฉู่คนนั้น จะลืมเรื่องนี้ไปแล้ว?”

ซูจื่ออวี๋ก็แสดงสีหน้าเป็นห่วงแล้วเอ่ยว่า “ยิ่งพยายามสงบมากเท่าไหร่ เกรงว่าตอนโจมตีกลับจะยิ่งรุนแรงมากเท่านั้น เดี๋ยวตอนอ๋องแปดมา เจ้าต้องเตือนเขาให้ดี อย่าให้เขาเข้าใกล้ฉู่อวิ๋นชิงใกล้ขนาดนั้น ส่วนงานแต่งของพวกเขา ท่านอ๋องจะคิดหาหนทางก่อน”

หันหรูเฟิงพยักหน้า

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน