ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 847

มือของซูจื่ออวี๋ที่ซ่อนอยู่ใต้แขนเสื้อก็กำแน่นขึ้นมาทันที กานพลูร้อยปีจะหาชิ้นที่สองได้ไหม นางเองก็ไม่รู้ แต่นางรู้แค่ว่าชุดที่สองนี้ไม่ใช่จะหากันได้ง่ายๆ

ต้องบอกเลยว่าคราวนี้จวินมู่หลานแค่ไม่ได้คิดอย่างรอบคอบก็จับจุดอ่อนของนางได้แล้ว

แต่ถึงแม้ว่าในใจของนางจะอยากได้มาก ก็ไม่อาจพูดออกไปตรงๆ ได้ ไม่อย่างนั้นก็จะเป็นการยอมรับเรื่องที่จวินมู่เหนียนถูกยาพิษ

หลังจากกานพลูแล้วก็ยังมีโกฐกระดูกและพิเสนป่า หากจวินมู่หลานรู้ว่าใช้สิ่งนี้มาข่มขู่นางได้ เกรงว่าการหาเครื่องหอมสองชนิดหลังจากนี้ จวินมู่หลานจะเข้ามาเป็นอุปสรรคแน่นอน

แต่ถ้านางปฏิเสธเขา เขาก็ต้องทำลายกานพลูร้อยปีนั่นแน่

ซูจื่ออวี๋เม้มปากแน่น ในใจก็เริ่มตัดสินใจยากขึ้นมา

ตอนที่นางลังเลตัดสินใจไม่ได้นั้น จวินมู่เหนียนก็กลับมา

เทียนชิงเข็นรถเข็นของจวินมู่เหนียนเข้าไปข้างใน จวินมู่เหนียนก็พูดว่า “พี่รองจะทำอะไร? หิ้วกระถางไฟทั่วไปเช่นนี้ คนไม่รู้อาจคิดว่าพี่ร้องทำกิจการขายถ่านแล้ว”

จวินมู่หลานก็โกรธขึ้นมาทันที แล้วพูดด้วยความโกรธว่า “ข้ามาทำอะไร เจ้าไม่รู้ แต่ซูจื่ออวี๋รู้ดีแก่ใจ ไม้จันทน์หอมร้อยปีที่หนานเจียงนำมาถวาย ข้าทำหายไปที่สวนชิวเยว่ทะเลสาบผิง และยังมีอำพันสนร้อยปีอายุร้อยปีที่ฉู่อวิ๋นหยางทำหายไปที่สวนชิวเยว่ทะเลสาบผิงเช่นกัน ถ้าข้าเดาไม่ผิดล่ะก็ น่าจะมาอยู่ในมือของพวกเจ้า ซูจื่ออวี๋เจ้าอยากให้ข้าพูดให้ชัดเจนกว่านี้ไหม? เครื่องหอมเจ็ดชนิดสามารถทำยาล้างพิษได้ ยาล้างพิษนี่จะให้ใครกินหรือ?”

จวินมู่หลานมองไปที่ขาของจวินมู่เหนียนแล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้มเย็นชา “เจ้าเองก็ไม่อยากให้สามีของเจ้าลุกไม่ขึ้นไปตลอดชีวิตล่ะสิ”

ซูจื่ออวี๋และจวินมู่เหนียนยังคงมีสีหน้าที่นิ่งสงบ แต่ในใจของพวกเขาทั้งสองคนกลับบ่นไม่หยุด เหตุใดจวินมู่หลานคนนี้อยู่ๆ ถึงได้ฉลาดขึ้นมาเล่า? เหตุใดถึงได้รู้มากขนาดนี้?

หรือว่าจะมีคนในจวนอ๋องฉินปล่อยข่าวออกไป? หรือว่าเขาเองที่เป็นคนวางยา?