ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 848

โม่ซุนรีบเดินไปหาจวินมู่หลานแล้วเอ่ยว่า “ในเมื่อรักษาช่วยเหลือคน เหตุใดท่านอ๋องรองถึงไม่มาหาข้า? ข้าต้องการรักษาท่านหญิงเป่ยเย่ว ได้โปรดท่านอ๋องรองมอบกานพลูร้อยปีให้ข้าเป็นค่ารักษาด้วยเถอะ”

จวินมู่หลานมองโม่ซุนอย่างสงสัยแล้วเอ่ยปากถามว่า “หมอเทวดาโม่จะเอากานพลูไปทำอะไร?” จวินมู่หลานมองจวินมู่เหนียนอย่างมีนัย ก็พูดต่อ “หรือว่าเป็นคำขอของคนอื่น?”

โม่ซุนก็เอ่ยปากว่า “ข้ามาเพื่อรักษาคน ท่านอ๋องจ่ายเงินค่ารักษาให้ข้า ค่ารักษาจะไปใช้อย่างไร เมื่อไหร่ ก็เหมือนว่าไม่จำเป็นต้องอธิบายให้ท่านอ๋องฟังกระมัง”

จวินมู่หลานสำลักคำพูดของโม่ซุน แต่ยิ่งโม่ซุนพูดลึกลับมากเท่าไหร่ จวินมู่หลานก็ยิ่งสนใจในเรื่องนี้

ตอนนี้ดูเหมือนว่าโม่ซุนจะเครียดกับกานพลูอายุร้อยปีนี้จริงๆ ดังนั้นวันนี้เขาจึงต้องใช้สิ่งนี้สำรวจความจริงของจวนอ๋องฉินให้ได้

จวินมู่หลานถือขวดแก้วในมือ แล้วพูดอย่างเย็นชา “ถ้าเกิดว่าต้องใช้ของมีค่าเป็นค่ารักษา เช่นนั้นก็ไม่จำเป็นต้องให้หมอโม่มาอธิบาย แต่กานพลูร้อยปีนี้เป็นเครื่องบรรณาการ ข้าต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการขอเสด็จพ่อถึงจะได้มา หากว่าเสด็จพ่อถาม ข้าก็ต้องมีคำอธิบายให้ใช่หรือไม่? หมอเทวดา เจ้าจะรวบรวมกลิ่นหอมทั้งเจ็ดไปทำอะไร?”

หมอโม่ขมวดคิ้ว ทั่วทั้งใบหน้าก็เต็มไปด้วย “ยากจะอธิบายออกมา”

ยิ่งท่าทางของเขาเป็นเช่นนี้ จวินมู่หลานก็ยิ่งอยากบังคับ จวินมู่หลานก็เอากานพลูร้อยปีไปไว้ที่กระถางไฟอีกครั้ง แล้วยิ้มอย่างชั่วร้าย “ที่นี่เหลืออยู่ไม่กี่อัน ถ้าเกิดว่าเทอีกก็อาจจะไม่เหลือแล้ว”

จวินมู่หลานพูดจบแล้วก็โน้มเอวลงทำท่าเหมือนจะเทลงไป

โม่ซุนเห็นเช่นนั้นแล้วก็รีบพูดว่า “แก้พิษ ข้าจะใช้เครื่องหอมแก้พิษ”

ซูจื่ออวี๋และจวินมู่เหนียนก็พากันตะลึงงัน ซูจื่ออวี๋ก็มองโม่ซุนด้วยความสงสัย เธอไม่เชื่อว่าโม่ซุนจะเปิดโปงท่านอ๋องฉิน แต่โม่ซุนตอบเช่นนี้ งั้นจวินมู่หลานก็ต้องซักไซ้ไล่เลียง โม่ซุนจะตอบให้จบลงด้วยดีได้อย่างไร?

เป็นอย่างที่คาดเอาไว้ จวินมู่หลานก็ซักไซ้ทันที “แก้พิษ? แก้พิษให้ใคร? แก้พิษอะไร?”