ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 849

โม่ซุนกยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดปลายเข็ม จากนั้นก็ถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “ข้าชิมสมุนไพรมาร้อยชนิดแล้ว ข้าโม่ซุนเพื่อชื่อหมอเทวดา ก็ได้กินสมุนไพรพิษและยาพิษมาไม่น้อย เพียงแต่ว่าข้ามองตัวเองสูงเกินไป แต่แท้จริงแล้ววิชาแพทย์กลับไม่ได้สูงส่งขนาดนั้น กลับกลายเป็นการทำร้ายตัวเอง ตอนแรกที่ท่านอ๋องฉินเอาไม้จันทน์มาจากมือของรัชทายาทหนานเจียงก็เพราะว่าข้าขอ แต่เครื่องหอมกลิ่นฉุนของท่านอ๋องรองและกลิ่นหอมกลิ่นอ่อนของรัชทายาทเป๋ยฉู่กลับไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการ”

เมื่อเอ่ยมาถึงตรงนี้แล้ว โม่ซุนก็กล่าวด้วยรอยยิ้มขมขื่น “ข้าไม่มีวรยุทธ์ แม้ว่าจะอยากขโมยก็ทำไม่ได้”

เรื่องมันมาถึงจุดนี้แล้ว จวินมู่หลานก็เชื่อโม่ซุนไปแล้วแปดส่วน พิษของเลือดหยดเมื่อครู่นี้มันทำให้คนรู้สึกหวาดกลัวมากจริงๆ

จวินมู่หลานครุ่นคิดแล้วก็ถามว่า “แม้แต่พิษของตัวเจ้าเองเจ้าก็ยังไม่สามารถแก้พิษได้ แล้วเจ้าจะแก้พิษให้กับอันเป่ยเยว่ได้อย่างไร?”

โม่ซุนเอ่ยว่า “หมอไม่อาจรักษาตนให้หายดีได้ คนก็ไม่อาจทำให้ตัวเองหลุดพ้นได้ ข้าเองสามารถขอร้องจวนอ๋องฉินได้ เชื่อในตัวของพระชายาอ๋องฉิน จะต้องเป็นแรงสนับสนุนข้าได้อย่างแน่นอน”

โม่ซุนมองไปที่ซูจื่ออวี๋ ซูจื่ออวี๋ก็ครุ่นคิดว่า ก็พูดอย่างไม่เต็มใจนัก “หากเพื่อหมอเทวดาโม่แล้ว ข้าเองก็สามารถ...ฝืนใจทำให้ได้”

เมื่อมีคำพูดของซูจื่ออวี๋แล้ว ในที่สุดจวินมู่หลานก็ถอนหายใจ และพูดออกมาในทันที “เช่นนั้นท่านหมอเทวดาโม่ได้โปรดไปกับข้าเดี๋ยวนี้เถอะ”

ซูจื่ออวี๋ก็เอ่ยออกมาในทันที “ช้าก่อน ถ้าอยากจะรักษา ก็ต้องมาขอหมอด้วยตัวเอง” นางเป็นคนวางยาพิษอันเป่ยเยว่ ทุกคนต่างก็รู้ดีแก่ใจ ถ้าหากว่าให้โม่ซุนไปที่จวนของอันชินอ๋อง ไม่เท่ากับว่าเอาตัวเองไปเสี่ยงหรือ ซูจื่ออวี๋ไม่สามารถให้โม่ซุนไปเสี่ยงอันตรายนี้ได้

จวินมู่หลานกัดฟัน “ทั้งที่เจ้าก็รู้ว่าอันเป่ยเยว่ไม่สามารถออกจากเรือนพบเจอผู้ใดได้ เจ้าขอเช่นนี้ ไม่คิดว่าเป็นการทำให้คนอื่นลำบากใจหรือ?”

ซูจื่ออวี๋ก็เอ่ยอย่างเย็นชา “สวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อย นั่งอยู่บนรถม้าก็เอาม่านปิดบังไว้ เหตุใดจะออกจากบ้านไม่ได้? ข้าไม่สน ถึงอย่างไรข้าก็ไม่ไปที่จวนอ๋องอันชิน ถ้าเกิดว่าท่านพาโม่ซุนไปแล้ว แล้วถ้าเกิดว่าโม่ซุนช่วยนางไม่ได้ พวกเจ้าเองก็ต้องมาขอร้องข้าไม่ใช่หรือ อยากให้ข้าช่วย ก็ต้องพานางมาที่จวนอ๋องฉิน”

จวินมู่หลานก็ทำใจแข็ง สุดท้ายก็กัดฟันพูดว่า “ลั่วไป๋ ไปรับนางที่จวนอันชินอ๋อง”