ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 862

ซูจื่ออวี๋หัวเราะ เจ้าหมอนี่ ใช่ว่าอยากจะเลือกของกำนัลเสียเมื่อไหร่ อยากจะเลือกของแทนใจมากกว่า

ซูจื่ออวี๋เอ่ยปาก

“ได้ เจ้าดูเถอะ ข้าไม่ได้รีบร้อน”

จวินมู่เยว่พยักหน้า รีบเปิดกล่องออกทันที เดิมทีคิดว่าจะเป็นเครื่องประดับของบุรุษ แต่คิดไม่ถึงว่าจะเป็นผ้าเช็ดหน้าสีชมพูดผืนหนึ่ง

จวินมู่เยว่ชะงักไป จากนั้นสีหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ ผ้าเช็ดหน้าที่เป็นของใช้ติดกายหญิงสาวถูกมอบให้เขา ยังไม่ชัดเจนมากพอหรือ?

จวินมู่เยว่นึกดีใจ จึงหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาดูอย่างละเอียด อยากดูว่าด้านบนจะมีลวดลายอย่างไร และจะได้รู้ว่าฉู่อวิ๋นฉิงชอบดอกไม้ใบหญ้าชนิดใด

เอาออกมายังไม่เท่าไหร่ แต่จวินมู่เยว่พลันได้กลิ่นคาวขึ้นมา

เขาจึงขมวดคิ้ว รู้สึกว่ากลิ่นนี้ช่างไม่คุ้นเคยและเหม็นมาก หรือฉู๋อวิ๋นฉิงมอบผ้าเช็ดหน้าสกปรกให้เขาหรือ?

ซูจื่ออวี๋เองก็ได้กลิ่นนี้อย่างชัดเจน แต่นางแน่ใจได้ว่าของสิ่งนี้ไม่มีพิษ เพียงแต่ทำไมกลิ่นถึงได้เหม็นอย่างนี้ ทั้งคาวทั้งสาป คล้าย...คล้ายออกมาจากกองอาจม

มุมปากซูจื่ออวี๋กระตุก คิดในใจว่าหรือไมตรีที่ฉู่อวิ๋นฉิงแสดงออกในวันนี้คือการเสแสร้งหรือ? จงใจมอบผ้าเช็ดหน้าสกปรก เพื่อให้จวินมู่เยว่นึกถึงความทรงจำที่ไม่ดีหรือ?

จวินมู่เยว่มองดูผ้าเช็ดหน้า แล้วมองดูซูจื่ออวี๋ สีหน้าเต็มไปด้วยความสงสัยและมึนงง

ซูจื่ออวี๋เอ่ยปาก

“นำมาให้ข้าดูสิ” นางอยากวิเคราะห์ดูสักหน่อยว่าตกลงบนนี้คือสิ่งใดกันแน่

ทว่าขณะนั้นเอง หมาจรจัดตามถนนหนทาง ล้วนแต่วิ่งมาตามกลิ่น แล้วมุ่งมาที่ถนนเสวียนอู่

ตัวที่อยู่ใกล้ที่สุดได้มาถึงตรงหน้าซูจื่ออวี๋แล้ว

หมาดำตัวใหญ่ได้พุ่งเข้าใส่ซูจื่ออวี๋ จวินมู่เยว่เห็นดังนั้นจึงตะโกนเสียงดัง

“ซ้อเจ็ด ระวัง!”

เสียงเตะดังปึก จวินมู่เยว่เตะหมาตัวนั้นจนกระเด็นออกไป ทว่าหลังจากนั้นมีหมาจรจัดมากขึ้นเรื่อยๆ

“อ๊าก!”