ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 882

ซูจื่ออวี๋ได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกประหลาดใจ นางไม่คิดเลยว่าพ่อไร้ประโยชน์ของนางผู้นั้นจะมีโชคขนาดนี้

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “ยินดีกับเจ้าด้วย”

ซื่อจี้ก็ยิ้มอย่างขมขื่น ใบหน้าของนางมีความดีใจไม่มาก เห็นได้ชัดว่ายังกังวลมาก

ซูจื่ออวี๋ไม่ใช่คนอ้อมค้อม นางถามไปตรงๆ ว่า “เจ้ามาหาข้าด้วยเหตุอันใด พูดมาเถิด”

ซื่อจี้มองไปที่ชิวขุย นางไม่อยากให้คนอื่นได้ยินสิ่งที่นางจะเอ่ยออกไป

ซูจื่ออวี๋เข้าใจเจตนาของนาง จึงโบกมือให้ชิวขุยออกไป

เมื่อเหลือแค่สองคนในห้อง ซื่อจี้ก็หยิบลูกพลัมเขียวสองสามลูกออกมาจากอ้อมแขน

เมื่อซูจื่ออวี๋เห็นลูกพลัมเขียว สีหน้าของนางก็เคร่งขรึมขึ้นมา นางเดาสิ่งที่ซื่อจี้ต้องการจะพูดได้โดยที่ซื่อจี้ยังไม่พูดอะไร

ซูจื่ออวี๋ถามว่า “ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

ซื่อจี้ถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “หลังจากที่ข้าท้องได้ห้าเดือน หมอก็บอกว่าครรภ์ถือว่าคงที่ วันปกติจะสามารถเคลื่อนไหวได้ เมื่อฮูหยินได้ยินเช่นนั้น นางก็สั่งให้ข้าเอาเสื้อผ้าของนางไปซัก นางบอกว่าให้บ่าวคนอื่นทำนางไม่สบายใจ ข้าเองก็ไม่กล้าทะเลาะกับฮูหยินจึงเริ่มซักผ้าให้นางตั้งแต่เดือนแปด นี่ก็ครบหนึ่งเดือนแล้วยังไม่มีวี่แววว่าฮูหยินจะมาหาเรื่อง ลูกพลัมเขียวพวกนี้ ข้าเจอมันอยู่ในกระเป๋าแขนเสื้อของนางสองวันก่อน”

ซูจื่ออวี๋หรี่ตาลงก็เริ่มจะพบว่ามันน่าสนใจเสียแล้ว ฮูหยินซูตั้งครรภ์จริงๆ แถมยังตั้งครรภ์แค่เดือนหรือสองเดือน ถ้าอย่างนั้นลูกคนนี้ต้องไม่ใช่ลูกของเสนาบดีซูแน่ ส่วนเป็นลูกของใครนั้น...ไม่ต้องพูดก็น่าจะรู้

ซูจื่ออวี๋มองไปที่ซื่อจี้แล้วถามว่า “เจ้าต้องการให้ข้าใช้สิ่งนี้เป็นข้ออ้างในการกำจัดนางอย่างนั้นหรือ?”

จู่ๆ น้ำตาของซื่อจี้ก็ร่วงลงมา เอ่ยว่า “พระชายา ไม่ใช่ว่าข้าอยากจะกำจัดฮูหยิน แต่เป็นเพราะฮูหยินไม่ปล่อยข้าไป ไม่รู้ว่าฮูหยินไปหาไต้ซือจากไหนมา มาบอกว่าลูกข้าเป็นผีชั่วร้ายกลับชาติมาเกิด จำเป็นต้องใช้ศาสนามาชำระล้างหนึ่งปี ฮูหยินบอกว่าจะไปอยู่ที่วัดเฟิงหัวเป็นเพื่อนข้าหนึ่งปี เห็นได้ชัดว่าต้องการใช้เวลาหนึ่งปีนี้เพื่อหลบคลอดลูกออกมา”