ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 893

ฮ่องเต้เจาเหวินพาทุกคนเดินเข้ามาแล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ลุกขึ้นเถอะ”

ทุกคนก็เอ่ยขึ้นพร้อมกัน “ขอบพระทัยฝ่าบาท”

หลังจากซูจื่ออวี๋ลุกขึ้นก็เห็นท่าทีของฮองเฮากลับมาเป็นปกติแล้ว ทว่าไม่รอให้ฮองเฮาทักทายฮ่องเต้ ลั่วกุ้ยเฟยผู้นั้นก็เดินเข้าไปหาฮ่องเต้เจ้าเหวินด้วยท่าทีออดอ้อน และเดินเฉียดไหล่ซูจื่ออวี๋พอดี

ลั่วกุ้ยเฟยเอ่ยกับฮ่องเต้เจาเหวินด้วยท่าทางออดอ้อน “ฝ่าบาท ท่านดูฉานเสวี่ยจิงหงกระถางนี้สิเพคะ สวยกว่าปีที่แล้วใช่หรือไม่? นี่คือดอกไม้ที่ฝ่าบาทให้หม่อมฉัน หม่อมฉันดูแลมันอย่างดีเลยนะเพคะ”

ฮ่องเต้เดินไปหาฉานเสวี่ยจิงหงแล้วพยักหน้ากล่าวด้วยรอยยิ้ม “นับวันยิ่งงดงามจริงๆ เบญจมาศอายุร้อยปีเป็นสิริมงคลจริงๆ”

องค์ชายและขุนนางที่ตามหลังอยู่ก็พากันขานรับ พยายามเอ่ยชมฉานเสวี่ยจิงหงกระถางนี้

มีเพียงจวินมู่เหนียนที่ดูเหมือนจะไม่ได้สนใจดอกไม้กระถางนั้นเลย สั่งให้ซูจื่ออวี๋ผลักเขาไปข้างซูจื่ออวี๋

จวินมู่เหนียนเห็นว่าซูจื่ออวี๋กำลังเหม่อลอยจึงเรียกเบาๆ “อวี๋เอ๋อร์?”

ทันใดนั้นซูจื่ออวี๋ก็ได้สติกลับมาอีกครั้ง ก่อนจะเหลือบมองไปที่ลั่วกุ้ยเฟยแวบหนึ่ง จากนั้นก็ก้มหน้าลงมองจวินมู่เหนียนพร้อมเอ่ยด้วยใบหน้าเคร่งขรึม “ท่านอ๋อง กลิ่นยาพิษนั่นมาจากตัวของลั่วกุ้ยเฟยเพคะ”

นางได้กลิ่นนี้ตอนที่ลั่วกุ้ยเฟยเดินผ่านนาง

จวินมู่เหนียนเอ่ยกระซิบโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า “ชมดอกไม้ไปก่อน” ตอนนี้คนมากเกินไป ไม่อาจเปิดเผยลั่วกุ้ยเฟยได้ง่ายๆ ถ้าเกิดว่ายังไม่มีหลักฐานมันจะยุ่งยากมาก เขาต้องหาโอกาสรายงานเรื่องนี้กับฮ่องเต้เจาเหวินเพียงลำพัง

ซูจื่ออวี๋พยักหน้า น่าจะเดาได้ว่าจวินมู่เหนียนกำลังคิดอะไรอยู่

ทุกคนต่างก็วิพากษ์วิจารณ์ในความคิดเห็นของตัวเอง ไม่รู้ว่าคุยกันถึงไหนแล้ว อยู่ๆ ฮองเฮาก็เอ่ยเสนอขึ้นมาว่าให้จัดงานเลี้ยงที่สวนดอกไม้หลวง