ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 918

จวินมู่หลานทรุดตัวลงคุกเข่าอยู่ข้างลั่วกุ้ยเฟย แล้วเอ่ยเสียงสะอื้นว่า “เสด็จพ่อ เสด็จพ่อท่านต้องพิสูจน์เรื่องนี้ให้ชัดเจน การกระทำของเสด็จแม่ในวันปกติจะดูหยิ่งผยองและวางอำนาจ ก็เพราะว่านางได้รับความโปรดปรานจากท่าน ถ้าไม่มีความโปรดปรานจากเสด็จพ่อ เสด็จแม่ก็คงไม่มีที่ให้ยืน เสด็จพ่อเป็นที่พึ่งของเสด็จแม่ ที่พึ่งพาของเสด็จแม่ ชีวิตของเสด็จแม่ ต่อให้นางต้องตาย นางก็ไม่มีทางทำร้ายท่าน”

จวินมู่ฉยงก็รีบคุกเข่าลงเช่นกัน และรีบอธิบายว่า “เสด็จพ่อ คนที่วางยาพิษ ไร้สีไร้กลิ่น ไร้ร่องรอย ขี้ผึ้งกลิ่นกุหลาบนี้มีกลิ่นหอมมาก ไม่ว่าจะใส่ลงในอาหารอะไรก็ง่ายต่อการพบเห็น ใครจะนึกถึงวิธีวางยาพิษที่โง่เขลาเช่นนี้พ่ะย่ะค่ะ?”

ฮ่องเต้เจาเหวินได้ยินอย่างนั้น สีหน้าก็อ่อนลง

แต่ตอนที่ยังไม่คลายความสงสัย เขาก็ได้ยินซูจื่ออวี๋พูดว่า “โง่หรือ? ข้ากลับรู้สึกว่าวิธีของลั่วกุ้ยเฟยนั้นฉลาดมากต่างหาก”

ทันใดนั้นทุกคนก็หันไปมองซูจื่ออวี๋

จวินมู่ฉยงกัดฟันเอ่ยตำหนิว่า “ซูจื่ออวี๋ เจ้าพูดเหลวไหลอะไร? แค่ขี้ผึ้งเปิดฝา ทั้งสวนหลวงก็ได้กลิ่นขี้ผึ้งกุหลาบนี้แล้ว ถ้าเกิดว่าใส่ในอาหารหรือชา จะไม่ถูกค้นเจอได้อย่างไร? นี่เห็นได้ชัดว่ามีคนจงใจใส่ร้าย ผสมเสวี่ยเหม่ยถังลงในขี้ผึ้งกุหลาบ เพราะอยากใส่ร้ายเสด็จแม่ของข้า”

จวินมู่หลานเองก็เอ่ยว่า “ซูจื่ออวี๋ ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ชอบข้ามาตลอด ปกติสร้างเรื่องวุ่นวายข้าก็ยอมปล่อยเจ้าไป แต่วันนี้มันเกี่ยวกับชีวิตของเสด็จแม่ข้า ทางที่ดีเจ้าควรหุบปาก”

ซูจื่ออวี๋กลอกตาใส่สองพี่น้อง แล้วมองไปที่ฮ่องเต้เจาเหวิน “เสด็จพ่อ พิษที่ท่านได้รับมาจากขี้ผึ้งกุหลาบนี้ และพิษก็ต้องเข้าทางปาก ส่วนรายละเอียด...หม่อมฉันบอกท่านอ๋อง ให้ท่านอ๋องเป็นคนบอกเสด็จพ่อดีหรือไม่?”

ทุกคนต่างก็มองไปที่ซูจื่ออวี๋ด้วยความสงสัย ไม่เข้าใจว่านางจะอ้ำอึ้งทำไม มีอะไรจะพูดก็พูดมาตรงๆ ไม่ได้หรือ? หรือว่าวิธีวางยามันยากจะอธิบาย?

ฮ่องเต้เจาเหวินไม่เห็นด้วยกับซูจื่ออวี๋ แต่ก็ไม่ได้คัดค้าน ซูจื่ออวี๋เห็นเช่นนั้นก็โน้มตัวลงไปกระซิบข้างหูของจวินมู่เหนียน

ทุกคนต่างก็มองไปที่จวินมู่เหนียนด้วยความสงสัย เห็นอ๋องฉินที่เดิมทีมีสีหน้าเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง หลังจากฟังคำพูดของซูจื่ออวี๋แล้ว หน้าก็แดงขึ้นมา