ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 921

ซูจื่ออวี๋ถูกจวินมู่เหนียนถามจนชะงักไป ชั่วขณะนั้นจึงไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดี

จวินมู่เหนียนหันมองแผ่นหลังที่ไกลออกไปของฮ่องเต้เจาเหวิน พร้อมเอ่ยต่อ

“เสด็จพ่อรักลั่วกุ้ยเฟย แล้วความรักนั่นจะหายไปกะทันหัน เพียงเพราะลั่วกุ้ยเฟยกลายเป็นคนชั่วหรือ? ความรักยังคงอยู่ แต่เพราะสาเหตุเหล่านั้น อาจทำให้ความรักนั้นเต็มไปด้วยการตำหนิตัวเองมากมาย หากเสด็จพ่อทำตามคำสัญญาในวัยหนุ่มได้ สามารถครองรักเป็นคู่ผัวตัวเมีย ไม่ให้นางเกี่ยวข้องกับการแก่งแย่งชิงดีของวังหลัง ลั่วกุ้ยเฟยจะกลายเป็นคนใจดำอำมหิตขนาดนี้หรือ? คนที่วางแผนคิดจะกำจัดลั่วกุ้ยเฟย แต่เกรงว่าผลที่ได้รับคงไม่เป็นที่พอใจ”

ซูจื่ออวี๋ไม่เคยคิดมาก่อน ว่าจวินมู่เหนียนที่หน้าตาเย็นชา กลับมีการสังเกตการณ์ที่มีความละเอียดอ่อนในด้านความรู้สึก

สิ่งที่เรียกว่าความรัก ความจริงคือการรักมากหรือ? ทุกคนบนโลกรักในความดีของเจ้า มีเพียงข้าที่รักในทุกสิ่งที่เจ้าเป็น

ซูจื่ออวี๋หันมองใบหน้าด้านข้างที่หล่อเหลาของจวินมู่เหนียน อดไม่ได้จึงเอ่ยถาม

“ท่านอ๋อง...วันหน้าหากข้าเปลี่ยนไปเช่นเดียวกับลั่วกุ้ยเฟย กลายเป็นคนใจคออำมหิต โหดร้ายทารุณ ท่านอ๋องจะรังเกียจข้าหรือไม่?”

จวินมู่เหนียนเงยหน้ามองซูจื่ออวี๋ แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงขึงขังและมั่นใจ

“ไม่หรอก ข้ายอมผิดต่อคนทั้งโลก แต่จะภักดีกับเจ้าเพียงคนเดียว”

ซูจื่ออวี๋ชะงักไปเล็กน้อย นางมองเห็นความรักที่ท่วมท้นจากดวงตาของเขา ความรักที่ล้นปรี่จนสามารถกลืนกินนางได้ เป็นความรักที่นางยากจะแบกรับและยากจะตอบแทนได้

ซูจื่ออวี๋ดึงมือตัวเองคืนมา แล้วเอ่ยอย่างลนลานเล็กน้อย

“ข้า...ข้าไม่เป็นเช่นนั้นหรอก ข้าไม่เคยทำร้ายใครมาก่อน”

จวินมู่เหนียนก้มหน้ามองมือตัวเอง ในมือของเขายังมีเหงื่อของซูจื่ออวี๋อยู่ ต่อมาเขาอดยิ้มไม่ได้ แม่นางน้อยคนนี้ ดูภายนอกเหมือนเข้าถึงยาก แต่ใจของนาง เอนเอียงมาหาเขานานแล้ว

จวินมู่เหนียนกำมือจนแน่น คล้ายว่าสิ่งที่กำไว้ในฝ่ามือคือหัวใจของซูจื่ออวี๋ เขาจึงต้องจับเอาไว้มให้แน่น ไม่อยากปล่อยไปไม่ว่าชาติภพไหนก็ตาม

——

ประตูวัง

งานเทศกาลฉงหยางทั้งที แต่กลับเกิดเรื่องราวมากมาย หลังจากฮ่องเต้เจาเหวินจากไป ทุกคนจึงออกจากวังหลวงอย่างเร่งรีบ เพราะถึงอย่างไรเศษกระดูกเหล่านั้น ก็ฝังลึกเป็นภาพจำที่ไม่ดีสำหรับทุกคน

ไม่รู้ว่าเพราะสวรรค์เมตตาผู้ที่ต้องตายไปอย่างมีมลทินหรือไม่ อากาศในตอนเช้าที่ยังมีแดดร้อนแรง ทันใดนั้นได้มีเมฆหมอกสีดำปกคลุมและฝนเริ่มตกลงมา

เมื่อฝนตก ทำให้ขาของจวินมู่เหนียนกลับมาปวดอีกครั้ง ซูจื่ออวี๋จึงไม่สนใจคนอื่น รีบพาจวินมู่เหนียนไปขึ้นรถม้า แล้วเตรียมกลับจวน