ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 928

เซวียนชางมองป๋ายหลี่เชียนซางในห้อง แล้วหันมองซูจื่ออวี๋ คล้ายลำบากใจเล็กน้อย

ซูจื่ออวี๋เอ่ยอย่างสงสัย

“ทำไมหรือ?”

เซวียนชางเม้มปากแล้วเอ่ยขึ้น

“ชายหญิงอยู่ในห้องตามลำพัง เกรงว่าจะเสื่อมเสียชื่อเสียงพระชายาได้ ข้าน้อยไปเรียกหมอมาดูอาการของเขาดีหรือไม่?”

มุมปากซูจื่ออวี๋กระตุก คิดไม่ถึงว่าเซวียนชางจะหัวโบราณขนาดนี้

ซูจื่ออวี๋ครุ่นคิดแล้วส่ายหน้า แผลภายนอกของป๋ายหลี่เชียนซาง หมอทั่วไปไม่มีวิธีรักษา เกิดเขาฝันร้ายแล้วแผลฉีกอีกครั้ง อาการบาดเจ็บจะแย่ลงเรื่อยๆ

อีกอย่างป๋ายหลี่เชียนซางบาดเจ็บเพราะช่วยอ๋องแปด ไม่ว่าอย่างไร ซูจื่ออวี๋จะปล่อยไว้โดยไม่สนใจเขาแล้วทำตัวเหมือนคนนอกไม่ได้

ซูจื่ออวี๋เอ่ยปาก

“เจ้าทำตามที่ข้าสั่งเถอะ ท่านอ๋องจะเข้าใจเอง”

เมื่อพูดเสร็จ ซูจื่ออวี๋หันหลังกลับเข้าไปในห้อง

เซวียนชางเห็นดังนั้นจึงเม้มปากแล้วจากไป

——

เช้าวันรุ่งขึ้น

ตอนที่ป๋ายหลี่เชียนซางฟื้นขึ้น เป็นเวลาวันที่สองแล้ว เขาลืมตาขึ้นอย่างเชื่องช้า รู้สึกแค่ว่าตัวเองฝันร้ายอย่างยาวนานและหนักหน่วง ในฝันเขาไร้เรี่ยวแรงและโศกเศร้า ไม่ว่าอย่างไรก็ตื่นขึ้นมาไม่ได้

เขายกมือขึ้นแล้วจับขมับตัวเอง พร้อมกับเอ่ยพึมพำ

“ยังไม่ตายอีกหรือ?”

เสียงของซูจื่ออวี๋ดังขึ้นจากด้านข้าง

“เจ้ายังไม่ตายหรอก แต่หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป ข้าคงได้เหนื่อยตายเสียก่อน”

เมื่อคืนเจ้าหมอนี่ตกใจตื่นเพราะฝันร้ายซ้ำไปซ้ำมา ถึงกับลุกขึ้นนั่งสี่ห้าครั้ง ทุกครั้งจะดึงรั้งจนแผลฉีก ไม่รู้ว่าวัยเด็กของเขาเลวร้ายขนาดไหน ถึงได้ทำให้เขาขาดสติได้มาขนาดนี้

เมื่อป๋ายหลี่เชียนซางได้ยินเสียงของซูจื่ออวี๋ เขาชะงักไปเล็กน้อย แล้วรีบลดมือลงเพื่อมองนาง

ซูจื่ออวี๋เห็นป๋ายหลี่เชียนซางจะลุกขึ้นนั่ง จึงรีบกดบ่าของเขาไว้