ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 949

หลังจากได้ยินคำยืนยันจากฮองเฮา ซูจื่ออวี๋ก็กำลังจะเตรียมตัวลาเพื่อไปขอความดีความชอบที่ห้องทรงอักษร แต่ทันทีที่นางหันกลับมาก็รู้ว่าตนยังไม่ได้พูดอีกประโยค

ซูจื่ออวี๋หันกลับมาแล้วพูดว่า “เสด็จแม่ อวี๋เอ๋อร์ยังมีหนึ่งประโยคที่ไม่ได้ในใจของอวี๋เอ๋อร์ ไม่มีใครเป็นศัตรูของท่านอ๋องได้ และในใจของท่านอ๋อง ใครที่มองว่าเขาเป็นลูก คนผู้นั้นก็จะเป็นแม่ในใจของเขาเพคะ”

หลังจากซูจื่ออวี๋พูดจบ เขาก็หันหลังกลับและจากไป ปล่อยให้ฮองเฮายืนมองส่งนางออกไปอยู่ที่เดิมเช่นนั้น

เมื่อเห็นแผ่นหลังของซูจื่ออวี๋ค่อยๆ จากไป ในสมองของฮองเฮาก็มีร่างของเด็กชายอายุสิบสองสิบสามปีโผล่ขึ้นมา เด็กหนุ่มที่ยิ้มแย้มเอ่ยกับนางว่า “เสด็จแม่ ในใจของลูก ไม่มีใครเป็นศัตรูของพี่ชาย นอกจากตัวลูกเอง” เมื่อเสียงหัวเราะจบลง เด็กหนุ่มก็ถือดาบจากไป

......

เมื่อซูจื่ออวี๋เดินออกมาจากตำหนักหลายอี้ จวินมู่เหนียนก็รออยู่หน้าประตู เมื่อเห็นความกังวลในแววตาของจวินมู่เหนียน นางจึงหัวเราะเบาๆ แล้วรีบเดินเข้ามาใกล้ ก่อนจะยื่นมือออกไปตามสัญชาตญาณ

จวินมู่เหนียนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ดึงมือของนางอย่างมีความสุขแล้วก่อนจะเอ่ยว่า “ราบรื่นดีใช่หรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าและกล่าวว่า “ฮองเฮาทรงฉลาดและมากคุณธรรม จึงไม่ได้เปลืองแรงในการพูด ตอนนี้ข้าก็ไปขอความดีความชอบกับฝ่าบาทได้แล้ว”

จวินมู่เหนียนก็เอ่ยชม “ด้วยความฉลาดของอวี๋เอ๋อร์ หากเป็นชายจะได้เป็นจอหงวนผู้มากความสามารถแน่นอน”

ซูจื่ออวี๋กล่าวด้วยรอยยิ้ม “จอหงวน? ไม่หรอก จอหงวนเป็นบัณฑิตที่มากความรู้ ข้าไม่กล้าคิดว่าตัวเองเป็นเช่นนั้น อย่างมากข้าก็เป็นได้แค่...กุนซือ”

จวินมู่เหนียนเลิกคิ้วแล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็อาจจะเป็นกุนซือทหารให้กับข้าได้ใช่หรือไม่? กลางเป็นกุนซือ กลางคืนก็เป็นชายาของข้า ไม่ต้องหลับต้องนอน ถ้าได้คนดีๆ เช่นนี้ไม่รู้ว่าข้าจะโชคดีแค่ไหน”

ซูจื่ออวี๋ก็รีบมองไปที่เทียนชิงที่กำลังเข็นรถเข็นอยู่ พบว่าเทียนชิงยังนิ่งราวกับว่าเขาไม่ได้ยิน ทันใดนั้นแก้มก็แดงเรื่อขึ้นมาทันที

เทียนชิงมีอาการเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าเข้าใจความหมายของจวินมู่เหนียน เขาถึงขั้นพูดคำว่าไม่ต้องหลับต้องนอนเช่นนั้นออกมาได้

ซูจื่ออวี๋ก็พูดด้วยความโกรธ “หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว ข้าจะเข้าไปเข้าเฝ้าฝ่าบาทก่อน ท่านอ๋องรอข้าอยู่ข้างนอก”

จวินมู่เหนียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้า “อือ แต่เจ้าจำไว้ว่า เสด็จพ่อต่างจากเสด็จแม่ เขามีอำนาจกุมความเป็นความตาย เจ้าต้องพูดอะไรอย่างระมัดระวัง”