ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 950

ฮ่องเต้คิดตามสัญชาตญาณว่าซูจื่ออวี๋มาที่นี่เพื่อเร่งเร้าเขา ก็อดไม่ได้ที่จะหงุดหงิด

ขณะที่เขากำลังจะปฏิเสธ ก็ได้ยินเฉินกงกงกล่าวว่า “ฝ่าบาท พระชายาอ๋องฉินเพิ่งออกมาจากตำหนักฮองเฮา ดูเหมือนว่านางจะพูดคุยกับฮองเฮาอย่างสนุกสนาน หรือว่าฮองเฮาให้นางมาพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้เจาเหวินเอ่ยอย่างสงสัย “ฮองเฮา?”

เฉินกงกงพยักหน้า “เรื่องที่คาใจฝ่าบาทก็เป็นฮองเฮาที่ก่อ หากเรื่องนี้ได้รับการอภัยจากฮองเฮา ขุนนางทั้งหลายจะไม่กล้าพูดสิ่งใดอีกแม้แต่น้อย ฝ่าบาททรงอนุญาตให้พระชายารองอ๋องฉินเข้าเฝ้าเถอะเพคะ สิ่งที่นางพูดอาจจะเป็นเจตนาของฮองเฮาก็ได้?”

ฮ่องเต้เจาเหวินก็เอ่ยอย่างเหลือเชื่อ “เจ้าหมายความว่าซูจื่ออวี๋เกลี้ยกล่อมให้ฮองเฮาปล่อยลั่วกุ้ยเฟยไปอย่างนั้นหรือ?”

เฉินกงกงก็กล่าวด้วยรอยยิ้มขมขื่น “เอ่อ...ฝ่าบาทได้โปรดประทานอภัยให้กระหม่อมที่โง่เขลาด้วย เป็นเพียงการคาดเดาเท่านั้น เรียกนางมาถามดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

ฮ่องเต้เจาเหวินถอนหายใจ วางพู่กันลงแล้วเอ่ยว่า “ให้นางเข้ามา”

เฉินกงกงก็รีบพูดว่า “ซูจื่ออวี๋เข้าเฝ้าได้”

เมื่อซูจื่ออวี๋ได้ยินเช่นนั้น นางก็รีบเดินเข้าไปในห้องทรงงานของฮ่องเต้ เมื่อเห็นฮ่องเต้เจาเหวินนั่งอยู่ตรงหน้า นางก็ทำความเคารพแล้วพูดว่า “หม่อมฉันถวายพระพรเสด็จพ่อ ขอให้เสด็จพ่อมีสุภาพที่แข็งแรงเพคะ”

ฮ่องเต้เจาเหวินก็เหลือบมองซูจื่ออวี๋แล้วเอ่ยถามว่า “เจ้ามีเรื่องอะไร?”

ซูจื่ออวี๋เองก็รู้ว่าในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาฮ่องเต้เจาเหวินมีปัญหาเรื่องคดีของลั่วกุ้ยเฟย ดังนั้นเขาจึงไม่มีความอดทนมากนัก ด้วยเหตุนี้จึงข้ามคำพูดทักทายแล้วตรงเข้าประเด็นทันที “เสด็จพ่อ เรื่องคดีของลั่วกุ้ยเฟย ลูกตรวจพบข้อสงสัยบางอย่าง บางทีอาจจะช่วยลั่วกุ้ยเฟยได้เพคะ”

แววตาของฮ่องเต้เจาเหวินเป็นประกาย เขาลุกขึ้นโดยไม่รู้ตัวและพูดว่า “เจ้าหมายความว่าลั่วกุ้ยเฟยถูกใส่ร้ายอย่างนั้นหรือ?”

ซูจื่ออวี๋ยิ้มบาง “ทูลเสด็จพ่อ ถูกใส่ร้ายหรือไม่ เสด็จพ่อคือคนที่จะตัดสินใจขั้นสุดท้าย หม่อมฉันแค่พูดข้อสงสัยที่ตนพบเท่านั้นกับเสด็จพ่อเพคะ พยายามทำให้ผู้บริสุทธิ์ไม่ถูกใส่ร้าย ไม่ยอมให้ผู้ทำผิดหนีไปได้”