ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 951

ซูจื่ออวี๋เม้มปาก ดูท่าทางเหมือนยากจะเอ่ยปาก แต่เมื่อเห็นสีหน้าของฮ่องเต้เจาเหวินที่ดูไม่ดี นางจึงได้แต่เอ่ยว่า

“ฝ่าบาท ตั้งครรภ์สิบเดือน เลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองต้องมาตายไปตั้งแต่อายุยังน้อย ไม่มีหญิงสาวคนใดใจกว้างได้หรอกเพคะ องค์ฮองเฮาไม่ได้ใจกว้าง พระนางกำลังเลือกระหว่างทำให้ฝ่าบาทลำบากใจหรือเลือกที่จะลำบากตนเอง พระนางเลือกอย่างหลังเพคะ นี่ไม่ใช่ความใจกว้างแต่เป็นความรัก ฝ่าบาทมีความรู้มากมายหลายกระบุง แต่กลับไม่รู้จักความจริงใจ จื่ออวี๋เสียดายแทนองค์ฮองเฮาเหลือเกินเพคะ”

ฮ่องเตเจาเหวินตบโต๊ะแล้วเอ่ยเสียงเข้ม

“ซูจื่ออวี๋ เจ้าช่างบังอาจนัก แม้แต่ข้าก็กล้าต่อว่าหรือ? !”

ซูจื่ออวี๋รีบคุกเข่าลงกับพื้น

“จื่ออวี๋ไม่กล้าเพคะ เพียงแต่เห็นความอยุธรรมตรงหน้าจึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยออกมาเพคะ”

ฮ่องเต้เจาเหวินกัดพระทนต์กรอดแล้วจ้องมองซูจื่ออวี๋ ผ่านไปสักครู่ถึงอดกลั้นความโกรธเอาไว้ได้ จึงเอ่ยถาม

“ซูจื่ออวี๋ ตกลงเจ้ามีจุดประสงค์ใดกันแน่? เหตุใดจึงต้องเกลี้ยกล่อมฮองเฮา และเหตุใดจึงต้องช่วยลั่วกุ้ยเฟย?”

ซูจื่ออวี๋ตอบโดยแทบจะไม่ต้องคิด

“ลูกสะใภ้อยากจะขอความเมตตาจากฝ่าบาทเพคะ ให้บิดาของหม่อมฉันกลับมารับราชการที่เมืองหลวงเถอะเพคะ จะได้ไม่ต้องทนทรมานกับความหนาวเย็น”

ฮ่องเต้เจาเหวินหัวเราะขึ้นจมูก

“เหอะ! ใยข้าจึงไม่รู้ว่าเจ้าช่างเป็นลูกสาวที่กตัญญูเหลือเกิน? อย่านึกว่าข้าไม่รู้เรื่องเละเทะหลังบ้านเหล่านั้นของตระกูลซูนะ!”

ซูจื่ออวี๋นิ่งเงียบ สีหน้าไม่สบอารมณ์อยู่บ้าง