ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 953

จวนอ๋องฉิน

รถม้าของจวินมู่เหนียนเพิ่งกลับมาถึงจวนอ๋องฉิน ราชโองการของฮ่องเต้เจาเหวินก็ตามหลังมาทันที

จวินมู่เหนียนรู้สึกเหมือนเจอหายนะ

“เทียนชิง พาพระชายาไปหาหันหรูเฟิงที่หอเวินเซียงอวี้หยวน”

เทียนชิงเองก็ร้อนใจ ท่านอ๋องไม่ได้สั่งให้พาไปหาท่านอ๋องแปด แต่สั่งให้พาไปหาคุณชายหัน เห็นได้ชัดว่าต้องการใช้อำนาจของหอหว่างเซิง เพื่อช่วยให้พระชายาหลบหนี

เทียนชิงรีบตอบรับ

“ขอรับ ข้าน้อยจะไปเดี๋ยวนี้”

ซูจื่ออวี๋ได้ยินดังนั้นจึรีบปฏิเสธ

“ไม่ ไม่ได้ หากจะไปต้องไปด้วยกัน จะให้ข้าเป็นสาเหตุทำให้ลำบากกันทั้งจวนไม่ได้” ซูจื่ออวี๋รู้ดี พวกคนที่เป็นฮ่องเต้ ชอบสั่งประหารหลายชั่วโคตรติดต่อกัน

เทียนชิงเห็นซูจื่ออวี๋ไม่ยอมไป จึงรู้สึกลำบากใจขึ้นมาทันที ทว่าในเวลาเพียงไม่กี่อึดใจ เฉินกงกงที่เป็นผู้นำส่งราชโองการได้มาถึงหน้าประตูจวนอ๋องฉินแล้ว

จวินมู่เหนียนประหลาดใจเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าผู้นำส่งราชโองการจะเป็นเฉินกงกงที่รับใช้ใกล้ชิด เขามาถึงตรงหน้าแล้ว ทำให้พวกจวินมู่เหนียนหลบหนีไม่ทัน จึงต้องทำใจกล้ารับราชโองการ

กระนั้นสิ่งที่ทำให้จวินมู่เหนียนกับซูจื่ออวี๋ประหลาดใจคือนี่เป็นโชคไม่ใช่ทุกข์

ราชโองการที่เฉินกงกงนำมา มีสองเรื่อง เรื่องที่หนึ่งได้แก่ทรงเห็นด้วยที่จะให้ซูเหวินเฟิงกลับมารับราชการที่เมืองหลวงทันที ส่วนอีกเรื่องหนึ่งคือทรงแต่งตั้งให้ซูจื่ออวี๋ขึ้นเป็นพระชายาเอกอ๋องฉิน ให้เข้าวังในฤกษ์ยามงามดี เพื่อเข้าไปรับหนังสือแต่งตั้งและตราทองคำ

ซูจื่ออวี๋มองเฉินกงกงด้วยท่าทางตาโตปากค้าง แล้วได้แต่สงสัยว่าตัวนางฟังผิดไป

เฉินกงกงหัวเราะ

“พระชายา ยังไม่รีบรับราชโองการหรือ?”

ซูจื่ออวี๋รีบเรียกสติคืนมา สองมือที่วางอยู่บนพื้นรีบยกขึ้นเหนือหัว

“ลูกสะใภ้ขอบพระทัยเสด็จพ่อ”

เฉินกงกงยิ้มจนตาหยี แล้วมอบราชโองการให้ซูจื่ออวี๋ ซูจื่ออวี๋รีบราชโองการมาแล้วลุกขึ้นยืน นางยังรู้สึกเหลือเชื่ออยู่ จึงหันมองจวินมู่เหนียนด้วยสายตาสงสัย จวินมู่เหนียนกลับยิ้มอย่างอ่อนโยน

“ข้าเคยบอกแล้ว เสด็จพ่อทรงพระปรีชาสามารถ และเป็นฮ่องเต้ที่ดี ก็ย่อมมีเหตุผล”

ซูจื่ออวี๋ยิ้มเจื่อน

“แล้วเมื่อครู่ท่านอ๋องยังบอกว่าจะพาข้าหนีอยู่เลย”