ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 954

หลังจากเฉินกงกงจากไป จวินมู่เหนียนไม่รอช้า เขาตรงไปที่สำนักหอดูดาวหลวงทันที เขาจะเลือกฤกษ์ที่เร็วที่สุดเพื่อแต่งตั้งซูจื่ออวี๋เป็นพระชายาเอก

ส่วนซูจื่ออวี๋ที่รอดมาได้ หลังจากโล่งอก ในที่สุดก็นึกขึ้นมาได้ว่านางลืมไปเปลี่ยนยาให้ป๋ายหลี่เชียนซาง

ซูจื่ออวี๋รีบไปหยิบกล่องยา แล้วพาชิวขุยเดินทางไปที่ร้านดั่งปรารถนา

ชิวขุยแบกกล่องยา แล้วติดตามอยู่ข้างกายซูจื่ออวี๋ นางกระโดดโลดเต้น เห็นได้ชัดว่าดีใจมาก

ซูจื่ออวี๋นึกขันขึ้นมา

“ทำไมถึงได้ดีใจอย่างนี้?”

ชิวขุยหัวเราะ

“พระชายากลายเป็นพระชายาเอกอ๋องฉินที่แท้จริงแล้ว ข้าย่อมต้องดีใจ ต่อจากนี้คงไม่ต้องฟังคำครหาจากคนพวกนั้นอีกแล้ว”

ซูจื่ออวี๋ชะงักไปเล็กน้อย จึงได้ตระหนักว่า คนที่เป็นบ่าวรับใช้อย่างพวกนาง ล้วนต้องอาศัยผู้เป็นนาย

เมื่อผู้เป็นนายมีลาภยศสรรเสริญ เวลาอยู่ข้างนอกพวกบ่าวก็ไม่ค่อยลำบาก ก่อนหน้านี้นางเป็นเพียงพระชายารอง แต่กลับใช้ชีวิตเยี่ยงพระชายาเอก คนอื่นเกรงกลัวจวินมู่เหนียน จึงไม่กล้าต่อว่านาง แต่ชิวขุยคงหลีกเลี่ยงคำเหน็บแนมเหล่านั้นไม่ได้

ซูจื่ออวี๋หันมองชิวขุยอย่างรู้สึกผิด นางไม่ได้สนใจยศฐาบรรดาศักดิ์ แต่ไม่ควรให้คนรอบข้างต้องมาถูกตำหนิติเตียนด้วยเรื่องเช่นนี้

ซูจื่ออวี๋ยื่นมือไปตบบ่าชิวขุย กำลังจะบอกนางว่า ต่อไปหาเจอเรื่องลำบากใจให้พูดออกมา แต่ยังไม่ทันที่ซูจื่ออวี๋จะทันได้พูดปลอบใจชิวขุย กลับเห็นนางชี้ไปที่ตรอกข้างหน้ากะทันหัน

“เอ๊ะ พระชายา นั่นเป็นหมอเทวดาโม่ไม่ใช่หรือ? เขาดูเหมือนกำลังเดือดร้อน!”

ซูจื่ออวี๋รีบหันมองไปตามทางที่ชิวขุยชี้ เห็นโม่ซุนถูกชายสามคนล้อมเอาไว้ตรงกลาง แผ่นหลังติดอยู่กับกำแพง

มีสองคนที่จับแขนซ้ายขวาของโม่ซุนเอาไว้ เพื่อไม่ให้เขาเคลื่อนไหว ส่วนอีกคนกำลังดึงทึ้งเสื้อผ้าของโม่ซุน

กลางวันแสกๆ คิดจะทำมิดีมิร้ายบุรุษหรือ?

ซูจื่ออวี๋ตะโกนเสียงดัง พร้อมพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว

“หยุดนะ!”

ผู้ที่กำลังลงมือรีบหันมองซูจื่ออวี๋ทันที เมื่อดวงตาทั้งคู่สบตากัน พวกเขาต่างชะงักไป

ซูจื่ออวี๋เอ่ยอย่างประหลาดใจ