ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 989

ขณะที่ซูจื่ออวี๋ครุ่นคิด พวกเขาได้มาถึงห้องของอวิ๋นหมิงแล้ว

เมื่อทุกคนมาถึงห้องของอวิ๋นหมิง ภายในห้องไม่ได้มีเขาเพียงคนเดียว แต่มีแม่นางคนหนึ่งที่อายุไล่เลี่ยกับเขาอยู่ด้วย

อวิ๋นลู่ชิงเห็นทั้งสองคน จึงยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น

“หมิงเอ๋อร์ ม่อเอ๋อร์ รีบมาคารวะหมอเทวดาโม่”

ชายหญิงคู่นั้นกำลังเล่นหมากกันอยู่ เมื่อได้ยินคำสั่งของอวิ๋นลู่ชิง หญิงสาวรีบลุกขึ้น แล้วพยุงอวิ๋นหมิงที่ผอมแห้ง เดินมาตรงหน้าโม่ซุน

อวิ๋นหมิงเอ่ยขึ้น

“ข้าน้อยอวิ๋นหมิง คารวะหมอเทวดาโม่ นี่คือน้องสาวของข้าอวิ๋นม่อ”

อวิ๋นม่อยิ้มพร้อมพยักหน้า

“ม่อเอ๋อร์คารวะหมอเทวดาโม่ ท่านหมอโม่ ท่านมารักษาพี่ชายข้าหรือ? ท่านช่วยพี่ชายข้าได้หรือไม่?”

อวิ๋นลู่ชิงเห็นท่าทางรีบร้อนของอวิ๋นม่อ จึงเอ่ยขึ้น

“ม่อเอ๋อร์ อย่าเสียมารยาท”

โม่ซุนยิ้มอ่อนแล้วเอ่ยขึ้น

“ไม่เป็นไร ข้าน้อยจะทำสุดความสามารถ ที่เหลือแล้วแต่ชะตา”

อวิ๋นหมิงถอนหายใจ

“ขอบคุณท่านหมอเทวดาโม่มาก”

หลังจากทักทายกันหอมปากหอมคอ ทุกคนจึงเข้าไปนั่งในห้อง ระหว่างนั้นซูจื่ออวี๋สังเกตเห็นเหตุการณ์ประหลาดหลายอย่าง

อันดับแรกคืออาการของอวิ๋นหมิง เขาผอมเกินไป ผอมจนแก้มตอบขอบตาลึกจนโบ๋ นิ้วมือเหี่ยวเหมือนเท้าไก่ ท่าทางของเขาดูเหมือนคนที่เป็นโรคคลั่งผอมมาแล้วยี่สิบปี

แต่โดยทั่วไป อาหารเพิ่มพลังงานให้มนุษย์ พลังงานคือที่มาของกำลังกายและกำลังใจของคนคนหนึ่ง หากขาดสารอาหารเป็นเวลานาน จะทำให้กลายเป็นคนสุดโต่ง โมโหง่าย ก้าวร้าว จิตใจห่อเหี่ยว หากหนักหนาอาจถึงขั้นฆ่าตัวตายได้