หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1091

เฉินผิงฉวยโอกาสขณะที่พวกเขาเสียสมาธิ ยื่นมือออกมาวางบนศีรษะของชายสองคน ปลดปล่อยจิตตวิสุทธิออกอย่างรวดเร็ว เขาเริ่มดูดซับพลังของทั้งสอง

ในชั่วพริบตา ใบหน้าของชายทั้งสองก็ซีดเผือด พวกเขาสั่นสะท้านไปทั้งตัวราวกับถูกไฟฟ้าดูด

ไม่กี่สิบวินาที พลังทั้งหมดของปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ระดับห้าสองคนก็ถูกเฉินผิงดูดจนสิ้น

ภาพนั้นทำให้กู่ไค่หยวนหวาดกลัวสุดขีด

“กะ-แกรู้จักมนตร์ดำงั้นเหรอ? หรือว่าแกจะเป็นพวกใช้วิชามาร?”

เขาแทบไม่เชื่อสิ่งที่เห็นตรงหน้า เขาไม่เคยคิดว่าเลยว่าเฉินผิงจะเป็นผู้ใช้วิชามาร

แถมหอสะกดมารยังดูเหมือนจะไม่สามารถผนึกพลังของเฉินผิงได้

“ไม่สำคัญหรอก ที่สิ่งสำคัญคือแกต้องตาย!” เฉินผิงกล่าวในขณะที่จ้องมองเขาอย่างเย็นชา

“คิดว่าจะฆ่าฉันได้ง่ายๆ เพียงเพราะหอคอยสะกดมารไม่สามารถผนึกพลังของแกไว้ได้เหรอเฉินผิง? ที่นี่คือถิ่นของฉัน! การจะเอาชีวิตของฉันที่นี่เป็นแค่เรื่องเพ้อฝัน!” กู่ไค่หยวนเย้ยหยัน

“เดี๋ยวแกก็จะรู้ว่าเป็นแค่เรื่องเพ้อฝันหรือเปล่า!”

หลังจากที่เฉินผิงพูดจบ รัศมีของเขาก็ระเบิดออกมาทันที เจตจำนงสังหารที่รุนแรงของเขาแผ่ซ่านไปทั่วห้องอย่างรวดเร็ว

ในอีกด้าน กู่ไค่หยวนกระทืบเท้าลงบนพื้นโดยพลัน อาคารทั้งหลังเริ่มสั่นสะเทือนราวกับเกิดแผ่นดินไหว

จากนั้นเขาก็กัดนิ้วตัวเองและหยดเลือดลงบนพื้น

ทันใดนั้นเลือดก็ซึมลงไปในพื้น ครู่ต่อมาก็เกิดลวดลายต่างๆปรากฏขึ้นบนพื้น

ลวดลายจำนวนนับไม่ถ้วนเริ่มส่องแสง แสงนั้นดูราวกับมีพลังที่ไม่สิ้นสุด

ครืน! เปรี้ยง! ตูม!

กำแพงด้านนอกอาคารเริ่มพังทลาย แต่ภายในยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ไม่นานนักหอคอยรูปทรงหกเหลี่ยมขนาดมหึมาก็เริ่มก่อตัวขึ้น

ปรากฏว่าในอาคารเก่าหลังนี้มีหอคอยเหล็กซ่อนอยู่

ไม่แปลกใจที่กู่ไค่หยวนเรียกที่นี่ว่าหอคอยสะกดมาร เพราะมันเป็นหอคอยจริงๆ!

“เฉินผิง!”

กู่หลิงเอ๋อร์จับแขนเฉินผิงไว้แน่น ตอนนี้เธอไม่มีพลังวิญญาณอีกแล้ว เธอจึงไม่ต่างจากคนธรรมดา

สีหน้าของเธอมีแต่ความกังวล

เฉินผิงปัดฝุ่นบนตัวก่อนจะค่อยๆ เดินไปที่ประตูอีกครั้ง เขาเพ่งมองประตูเหล็กที่สูงไม่กี่เมตร แต่ไม่มีลวดลายหรือรูปแกะสลักใดๆ เป็นเพียงประตูเหล็กบานใหญ่ที่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรพิเศษ แล้วทำไมแรงที่สะท้อนกลับมาก่อนหน้านี้ถึงรุนแรงขนาดนั้น?

“เป็นไปได้ไหมว่าที่นี่ลงอาคมเอาไว้ คุณถึงเปิดประตูไม่ได้ เฉินผิง” กู่หลิงเอ๋อร์คาดเดา

“ถึงจะลงอาคมเอาไว้ ยังไงผมก็ต้องพังประตูให้ได้!”

ดวงตาของเฉินผิงหรี่ลงเล็กน้อย เขากำหมัดแน่นขึ้นมาทันที

แสงสีทองระยิบระยับเหนือหมัดของเขา พลังแห่งมังกรล่องลอยเหนือกำปั้น

"จงแหลกไปซะ!"

เขาตะโกนด้วยความโกรธเกรี้ยว ใช้กำปั้นทั้งสองกระแทกประตูเหล็กอย่างหนักหน่วง

ปัง!

เกิดแรงระเบิดสะท้อนกลับมาอีกครั้ง คราวนี้เฉินผิงถูกเหวี่ยงออกไปไกลหลายสิบเมตร เขาชนเข้ากับกำแพงอย่างแรงก่อนจะหยุดลง