ร่างเฉินผิงกระแทกลงบนพื้นอย่างรุนแรงทำให้เกิดเป็นเหมือนหลุมอุกกาบาตขนาดใหญ่ยักษ์
คฤหาสน์ที่กำลังก่อสร้างอยู่นั้นกลายเป็นซากปรักหักพังไปแล้ว
เลือดกระอักออกมาจากปากเฉินผิง และบนตัวเขายังมีบาดแผลที่น่าสยดสยองอีกด้วย
“ฮ่าๆๆ! ทำได้แค่นี้เหรอ?”
หนิงจื้อกลับมาเป็นร่างปกติและล้อเลียนเฉินผิงอยู่
เฉินผิงลุกขึ้นช้าๆ เขาเช็ดเลือดออกไปและยิ้ม
หนิงจื้อผงะไปเมื่อเห็นเฉินผิงยิ้ม “ความตายมารออยู่ตรงหน้าแล้ว แกยังจะยิ้มได้อยู่อีกเหรอ?”
“รู้ได้ไงว่าความตายนั่นมารอผม?”
เฉินผิงยิ้มเย็นชาและยื่นมือออกไป ทันใดนั้น กระบี่พิฆาตมังกรก็ปรากฏขึ้นในมือเฉินผิง
กระบี่นั้นมีเปลวเพลิงและมันก็ทำให้ท้องฟ้าครึ่งหนึ่งฉาบไปด้วยสีแดงสด
“ฮึ่ม! แกใช้กระบี่นั้นทำร้ายฉันไม่ได้หรอกน่า” หนิงจื้อเย้ยหยัน
หนิงจื้อเปลี่ยนร่างของเขาให้กลายเป็นเวทย์มนตร์อีกครั้ง
“เงาทั้งเก้า...”
เฉินผิงหมุนตัว หลังจากนั้นร่างเดียวของเขาก็พลันกลายเป็นสอง และจากสองก็กลายเป็นสาม…
สุดท้ายแล้วก็มีร่างของเฉินผิงที่เหมือนกันทุกประการยืนอยู่ตรงหน้าหนิงจื้อทั้งหมดหกร่าง และทั้งหกร่างก็มีกระบี่พิฆาตมังกรอยู่ในมือด้วย
นาทีนั้น เวทย์มนตร์ของหนิงจื้อกลายร่างเป็นฝ่ามือขนาดยักษ์อีกครั้งก่อนจะกระแทกลงไปบนตัวเฉินผิง
เฉินผิงหกคนปะทะกับฝ่ามือยักษ์ทั้งหกฝ่ามือ
ทุกฝ่ามือล้วนแต่มีคลื่นพลังลมปราณอยู่ในนั้น
ตูม!
ฝ่ามือกระแทกลงมา
เฉินผิงยกกระบี่พิฆาตมังกรขึ้นและตะโกนว่า “ออกมาเลย… ไฟแห่งวิญญาณ!”
เปลวเพลิงขนาดมหึมาลุกท่วมกระบี่พิฆาตมังกรทั้งหกเล่มในทันที ไฟนั้นพุ่งขึ้นไปสู่ท้องฟ้าสูงราวสิบเมตร
และเปลวเพลิงก็พุ่งเข้าแทงฝ่ามือยักษ์เหล่านั้นทันที
“อ้าก!”
เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดสาหัสดังก้อง และฝ่ามือก็หายไปอย่างรวดเร็ว
ต่อมา ร่างของมนุษย์ก็ปรากฏขึ้น แต่มันลุกท่วมไปด้วยเปลวไฟ
เพี้ยะ!
เพี้ยะ! เพี้ยะ! เพี้ยะ!
เฉินผิงตบหน้าทั้งสองฝั่งของหนิงจื้อจนหน้าหนิงจื้อบวมเป่งราวกับหัวหมู
เฉินผิงตั้งใจจะทำให้หนิงจื้ออับอายขายหน้าจนกว่าการป้องกันทางใจของหนิงจื้อจะพังทลายลงไปอย่างสิ้นเชิง
ครั้งต่อไปที่หนิงจื้อเจอเฉินผิง เขาจะต้องรีบหนีเอาชีวิตรอด
เพราะหนิงจื้อเป็นส่วนหนึ่งในตระกูลหนิงแห่งจิงตู เฉินผิงจึงไม่ได้คิดว่าจะสังหารเขาทิ้ง
ถ้าเฉินผิงอยากช่วยแม่และซูอวี่ฉี มันก็ฉลาดกว่าที่จะไม่สร้างศัตรูในจิงตูเพิ่มขึ้นมาอีกราย
ตระกูลหลงกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้นั้นก็เพียงพอแล้วที่เฉินผิงจะรับมือได้ไหว
เมื่อเฉินผิงทำร้ายซามูไรจากต่าวกั๋วไปแล้ว แถมยังเด็ดหัวกั๋วเว่ยไปด้วย มันก็เป็นคำเตือนให้เหล่าตระกูลที่ทรงอิทธิพลในจิงตูได้รับรู้แล้วว่าเขาไม่ใช่คนที่พวกเขาจะมาแหยมด้วยได้ง่ายๆ
หลังจากตบไปนับครั้งไม่ถ้วน ใบหน้าของหนิงจื้อก็บวมเป่งจนแทบจำไม่ได้
ดวงตาเขาหรี่ลงจนดูเหมือนหมาที่โดนผึ้งรุมต่อยมา
ต่อมาเฉินผิงก็ปล่อยเขา หนิงจื้อร่วงลงไปกองกับพื้นเหมือนศพหมา
“คุณมันไม่มีค่าพอจะเป็นคู่ต่อสู้ของผมเลยนะ ไปซะ! ถ้ากล้ายั่วโมโหผมอีก คราวหน้าผมจะฆ่าคุณ” เฉินผิงขู่ขณะจ้องมองหนิงจื้อ
สิ้นคำนั้น เฉินผิงก็เดินเข้าไปในหอคอยสะกดมาร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
8เหรียญเท่ากับกี่บาท...
ไม่มีบีตรเครดิตก็ต้องรออ่านแบบฟรี รอนานหน่อย...
กำลังสนุกเลย ไปไหนแล้ว รีบกลับมานะคะรับ...
รอจะอาทิตย์แล้วที่ไม่ได้อ่าน แต่ไม่เป็นไรครับเราไม่ได้อ่านคุณก็ไม่ได้รายได้...
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...