หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1217

ในช่วงสองสัปดาห์ที่ผ่านมา หนิงจื้อแห่งตระกูลหนิงทำตัวจองหองอย่างยิ่ง เขาไม่เกรงอกเกรงใจสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เลย

ในขณะเดียวกัน ที่ด้านในหอคอยสะกดมาร เฉินผิงกำลังฝึกฝนอย่างหนักเท่าที่เขาจะทำได้ พลังวิญญาณรอบๆ ตัวเสริมพลังให้กับร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่อง

กระทั่งแก่นมังกรในตัวเฉินผิงยังเริ่มเปล่งแสงแล้ว

ในเวลาเดียวกัน พลังมังกรระลอกแล้วระลอกเล่าก็พุ่งเข้าสู่จุดชีพจรตันเถียนของเฉินผิง

ด้วยเหตุนั้น จุดชีพจรตันเถียนของเฉินผิงจึงเริ่มเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง และพลังวิญญาณในร่างกายของเขาก็พุ่งสูงขึ้น

นอกจากนั้นยังเกิดเกล็ดสีทองที่ก่อตัวและเปลี่ยนรูปร่างอย่างต่อเนื่องบนร่างกายของเฉินผิง เพราะเขาเปิดใช้งานร่างเกราะทองคำซ้ำๆ

ในระหว่างนั้น เฉินผิงรู้สึกราวกับว่าเขาอยู่ในโลกแฟนตาซี

ขณะที่ร่างของเขาเลือนหายไปและปรากฏขึ้นอีกครั้งอย่างต่อเนื่อง ก็มีแสงสีทองส่องไปที่หน้าผากของเฉินผิง

ทันใดนั้นเฉินผิงก็ลืมตาขึ้น

เขาค่อยๆ ลุกขึ้น และเขาสัมผัสได้ถึงพละกำลังอันยิ่งใหญ่ในร่างกายของเขา ฉันรู้สึกว่าฉันสามารถเคลื่อนภูเขาและทะเลได้ด้วยพลังนี้!

เฉินผิงยินดียิ่งเมื่อรู้สึกถึงพลังวิญญาณในร่างของตนเอง

เมื่อเขาใช้ปราณสัมผัสของเขามองใกล้ๆ ก็เห็นว่ามีจิตวิญญาณอมตะส่องประกายอยู่เหนือจุดชีพจรตันเถียนของเขา

“ถึงอย่างนั้น ฉันก็ยังไม่อาจก้าวข้ามจิตวิญญาณอมตะและบรรลุถึงขั้นวิญญาณใหม่ได้ ดูเหมือนว่าการฝึกฝนมีแต่จะยากขึ้นเรื่อยๆ…” เฉินผิงพึมพำกับตัวเอง

แม้ว่าความแข็งแกร่งของเขาจะเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมนับสิบเท่า แต่เขาก็ยังไม่สามารถข้ามระดับพลังไปได้ แม้ว่าฉันเป็นเพียงกึ่งเจ้ายุทธ์ แต่ฉันก็ใกล้จะได้เป็นเจ้ายุทธ์เต็มทีแล้ว เป็นสิ่งที่แม้แต่คนอื่นยังไม่สามารถบรรลุได้หลังใช้เวลาฝึกฝนนานหลายทศวรรษ

เฉินผิงกวาดสายตามองไปรอบๆ และสงสัยว่าเขาหมกตัวอยู่ในนี้นานแค่ไหนแล้ว

เมื่อเขาออกมาที่หมู่บ้านคนโฉด เขาก็ได้พบเข้ากับภาพที่น่าสยดสยอง

เฉินผิงขมวดคิ้วเมื่อเห็นเช่นนั้น เกิดอะไรขึ้นที่นี่? ศพทั้งหมดล้วนเป็นคนของหมู่บ้านคนโฉด เห็นได้ชัดว่ามีการต่อสู้อันเหี้ยมโหดเกิดขึ้น! เมื่อดูจากสภาพศพ ดูเหมือนว่าการต่อสู้จะเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้เอง

ทันใดนั้นเขาเห็นแสงส่องออกมาจากถ้ำในหมู่บ้านคนโฉด มีคนอยู่ในนั้น!

"พอได้แล้ว ใจเย็นๆ ลงก่อน นายไม่รู้เหรอว่าหนิงจื้อน่ะอารมณ์ร้อน? ถ้าเขาได้ยินแบบนี้ เขาจะตัดหัวนายทิ้งแน่!” ชายอีกคนเตือน

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชายอีกคนก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก แต่เขายังคงดื่มไวน์ต่อไป

ที่ปากทางเข้าถ้ำ เฉินผิงกำลังคิดหนักเมื่อได้ยินที่พวกเขาพูด ตระกูลหนิง? เป็นฝีมือของตระกูลหนิงงั้นเหรอ? หนิงจื้อจะทำเรื่องแบบนี้ได้จริงเหรอ? เขาหาทางทำลายหมู่บ้านคนโฉด ได้ยังไง? เป็นไปได้ยังไงกัน? เหตุใดตระกูลหนิงจึงกำราบหมู่บ้านคนโฉดได้ง่ายดาย?

หลังจากสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เฉินผิงก็ค่อยๆ เดินเข้าไป

เขาตัดสินใจที่จะหาคำตอบว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

เมื่อชายสองคนนั้นเห็นเฉินผิง พวกเขาก็ตกตะลึงและทิ้งแก้วไวน์ลงกับพื้นทันที

“กะ-แก...” ทั้งสองคนจ้องเฉินผิงอย่างไม่เชื่อสายตา

เฉินผิงเอื้อมมือไปจับคนหนึ่งในนั้น แล้วบดขยี้หัวเขาด้วยการตบเพียงครั้งเดียว