หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1259

“คุณฆ่าเฟ่ยชิงผิงจริงเหรอ? เฉินผิง” เสี่ยวหมินอ้าปากค้างด้วยความตกใจ

“ใช่สิ คุณไม่เชื่อในความสามารถของผมเหรอ?” เฉินผิงเย้าแหย่

“เอ้า ฉันเชื่อทุกอย่างที่คุณพูดแหละน่า” เสี่ยวหมินกระโดดด้วยความดีใจ “คุณเก่งจริงๆ เฉินผิง! ฉันรักคุณมากเลย…”

เธอจูบแก้มเฉินผิงขณะที่พูดไปด้วย ทำให้เขารู้สึกเขินเป็นอย่างมาก

จี้หรูเสว่เองก็ตื่นเต้น เมื่อคิดว่าไม่ต้องกังวลว่าตำหนักอสูรศักดิ์สิทธิ์จะมาโจมตีตำหนักบงกชชาดอีกต่อไปแล้ว

“พี่หรูเสว่ พี่ควรจะแสดงความขอบคุณที่เฉินผิงช่วยเราแก้ปัญหาใหญ่ของตำหนักบงกชชาดได้นะ!” เสี่ยวหมินพูด

“ฉันต้องทำไงล่ะ?”

จี้หรูเสว่ผงะไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น

“จูบเขาสักทีสิ!” เสี่ยวหมินหัวเราะ

แก้มของจี้หรูเสว่แดงซ่านและร้อนผ่าวในทันใด

เฉินผิงรีบพูดด้วยท่าทีเหนียมอาย “ในเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว ผมก็ควรจะไปจากที่นี่ได้แล้วล่ะนะ”

“ตอนนี้ดึกมาแล้วนะคุณเฉิน ทำไมคุณไม่ค้างที่นี่อีกสักคืนล่ะ?” จี้หรูเสว่ถามด้วยเสียงอ่อนโยน หน้าของเธอแดงซ่านไปหมด

เฉินผิงเงยหน้ามองฟ้า เธอพูดถูกนะ มันดึกแล้ว เขาพยักหน้าและตอบตกลงว่าจะไปในวันรุ่งขึ้นแทน

จี้หรูเสว่ทำอาหารเย็นให้เฉินผิงเองอีกครั้งในคืนนี้

เฉินผิงเห็นความปรารถนาบนใบหน้าของทั้งเสี่ยวหมินและจี้หรูเสว่ว่าพวกเธอไม่อยากให้เขาจากไป

แต่ทว่า เขารู้ว่าเขามีเรื่องต่างๆ ต้องไปจัดการอีกมาก เขาจึงจำเป็นต้องไปจากที่นี่

“คุณไปแล้วจะกลับมาอีกใช่ไหม? เฉินผิง” เสี่ยวหมินถามด้วยสีหน้าเศร้า

“แน่สิ ผมยังไม่ได้ค้นพบเลยว่าความลับในถ้ำแห่งนั้นคืออะไร ผมจึงต้องกลับมาแน่ ไม่ต้องห่วงหรอกนะ” เฉินผิงให้คำมั่นพร้อมรอยยิ้ม

“คุณจะบอกว่า คุณจะกลับมาแค่เพราะจะมาดูว่าความลับในถ้ำนั้นคืออะไรแค่นี้เหรอ?”

ตอนนี้อวี่ฉีกำลังลำบากมาก ฉันจึงไม่ควรมีอารมณ์ไปนึกถึงเรื่องอื่น ฉันจะทำอะไรให้อวี่ฉีผิดหวังในช่วงเวลาแบบนี้ไม่ได้เป็นอันขาด ส่วนเรื่องหลิงเอ๋อร์นั้น อวี่ฉีเป็นคนจับคู่ให้ฉันเอง ฉันยอมรับเรื่องนี้ก็เพราะฉันต้องการให้อวี่ฉีมีเพื่อนก็เท่านั้น

จี้หรูเสว่สวมเสื้อผ้าของเธอเงียบๆ เพราะเขาปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย

“ฉันขอโทษ”

จี้หรูเสว่กำลังจะเดินออกไปด้วยความผิดหวังแต่เธอก็หยุดอยู่ที่หน้าประตู เธอหันกลับมามองเขา “ฉันไม่ใช่ผู้หญิงใจง่ายหรือไม่เคารพตัวเองหรอกนะ แต่ฉันชอบคุณจริงๆ และฉันก็หวังว่าคุณจะเข้าใจความรู้สึกของฉันนะ”

“ผมเข้าใจ…”

เฉินผิงพยักหน้า

จี้หรูเสว่หันกลับและเดินออกไป เธอไม่ต้องการให้เฉินผิงเข้าใจเธอผิดว่าเป็นผู้หญิงใจง่ายอย่างนั้น

เฉินผิงเงยหน้ามองฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว ฉันเริ่มจะคิดถึงอวี่ฉีแล้วสิ

ขณะนั้น จู้จื่อซานเปลี่ยนเสื้อผ้าและลงไปที่คุกใต้ดินของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งจิงตู มันเป็นกิจวัตรที่เขาทำทุกวัน เขาจะรอตอนเที่ยงคืนและลงไปที่คุกใต้ดินอยู่ตลอด

ซูอวี่ฉีนั่งอยู่เงียบๆ ในห้องขังห้องหนึ่ง เธอกำลังรอให้จู้จื่อซานมา