หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1408

ตู้ต๋าพยายามลุกอย่างกระเสือกกระสน เมื่อมองไปที่บาดแผลของเขา เขาก็พูดเยาะเย้ย “เฉินผิง เราต่างก็มีวิญญาณใหม่กันทั้งคู่ ตราบใดที่วิญญาณยังอยู่ เราก็จะไม่ตาย แค่ฆ่าฉันมันยังไม่พอหรอก”

“งั้นลองดูสักหน่อยไหมครับ?” เฉินผิงจ้องที่ตู้ต๋า ก่อนจะกระโจนใส่เขาอีกครั้ง

ตู้ต๋าพยายามร่ายมนตร์เพื่อสกัดกั้นการโจมตี แต่ทันทีที่เขาทำเช่นนั้น สมองของเขาก็เจ็บปวดเป็นอย่างมาก

การโจมตีทางจิตก่อนหน้านี้ทำให้สมองของตู้ต๋าเสียหาย ทำให้เขาไม่สามารถร่ายคาถาใดๆ ได้เลย

ตู้ต๋าตั้งสติ พยายามรวบรวมพลังวิญญาณเพื่อรับมือเฉินผิง แต่ก็สายเกินไป

เฉินผิงมาถึงตรงหน้าตู้ต๋าแล้ว เขาล้วงไปในหน้าอกของตู้ต๋าและควานหาวิญญาณใหม่ของอีกฝ่าย

ความเจ็บปวดทำให้ใบหน้าของตู้ต๋าบิดเบี้ยวด้วยความโกรธระคนทรมาน ในขณะที่คนอื่นๆ ต่างมองดูด้วยความสยดสยอง พวกเขาไม่รู้ว่าเฉินผิงพยายามจะทำอะไร

เมื่อจู้จื่อซานเห็นว่าเฉินผิงกำลังทำอะไรอยู่ เขาก็รู้สึกเย็นวาบขึ้นมาที่สันหลัง และเขาก็วิ่งหนีไป

เฉินผิงไม่สนใจที่จู้จื่อซานหลบหนี เพราะในที่สุดเขาก็คว้าเข้าที่วิญญาณใหม่ของตู้ต๋าได้ พูดอีกอย่างคือชีวิตของตู้ต๋าตกอยู่ในกำมือของเขา

“มะ-ไม่ ได้โปรด!” ตู้ต๋าร้อง เขาผ่านความลำบากสาหัสกว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ ถ้าเฉินผิงทำลาย วิญญาณใหม่ของเขา แม้ว่าเขาจะไม่ตาย แต่ชีวิตของเขาต่อจากนั้นก็คงไร้ความหมาย

“ขอความเมตตาตอนนี้ก็สายไปแล้ว” พูดจบเฉินผิงก็ดึงวิญญาณใหม่ออกจากตัวตู้ต๋า วิญญาณนั้นขนาดใหญ่กว่านิ้วหัวแม่มือของเฉินผิงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เขามองมันครู่หนึ่งก่อนจะเก็บไว้ในกระเป๋าของเขา

เหล่าผู้ชมไม่รู้ว่าเฉินผิงซ่อนอะไรไว้ในกระเป๋าของเขา แต่ภาพที่เห็นก็ทำให้พวกเขาตะลึงงัน

“หมอนั่นเป็นปีศาจ เขาควักหัวใจของตู้ต๋าออกมาแล้วเก็บไว้ในกระเป๋าใช่ไหม?”

"น่าขนลุก ไม่คิดเลยว่าเขาจะทำถึงขนาดนี้”

เมื่อทุกคนได้เห็นการตายของตู้ต๋า ความขัดแย้งก็ผุดขึ้นทั่วใบหน้าของพวกเขา เมื่อเฉินผิงมองไปที่พวกเขา ก็ไม่มีใครกล้าพอที่จะสบตา พวกเขาเพียงหลบสายตาและวิ่งหนีไปอย่างแตกตื่น

ในขณะเดียวกัน หลงจิ้งกั๋วรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก เมื่อเฉินผิงฆ่าตู้ต๋าได้ก็ไม่อาจเดาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในการประลองของตระกูลหลง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเฉินผิงจะเข้าร่วม

ในเวลาเดียวกัน เขารู้สึกถึงเจตจำนงสังหารที่มาจากทิศทางหนึ่ง เมื่อเงยหน้าขึ้น เขาก็เห็นเฉินผิงจ้องมาที่เขาราวกับว่าเขาเป็นเหยื่อ เขาเลยรีบหลบสายตาและรีบขึ้นรถอย่างลนลาน แล้วขับออกไปอย่างเร่งรีบ

สถานที่ซึ่งมีผู้คนพลุกพล่านในตอนแรก ตอนนี้กลับว่างเปล่า ไม่มีใครอยู่ที่นั่นนอกจากร่างของตู้ต๋าที่นอนอยู่บนพื้น

“ฉันจะไปหาแก จู้จื่อซาน รอก่อนเถอะ” เฉินผิงหรี่ตาลงและควักเอาวิญญาณใหม่ที่เขาได้รับจากตู้ต๋าก่อนหน้านี้ออกมา

เมื่อจ้องมองวิญญาณใหม่ที่ใสราวกับแก้ว เฉินผิงจึงตัดสินใจหาที่เหมาะๆ เพื่อดูดกลืนมัน