หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 154

ทุกคนต่างตกตะลึงเมื่อเห็นซูอวี่ฉีและเฉินผิงเป็นแบบนั้น โดยเฉพาะเหลิ่งปิง เขามองเฉินผิงอย่างไม่เชื่อสายตา และในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าทำไมโรงแรมแห่งนี้ถึงให้เฉินผิงกินได้ฟรีๆ!

เฉินผิงหัวเราะเบาๆ “นี่คุณหึงผมเหรอ”

“อย่าคิดไปเองน่า หึงบ้าบออะไรล่ะ” ซูอวี่ฉีกลอกตาแล้วพูดต่อว่า “พ่อฉันถามถึงคุณตลอดเลย ท่านอยากชวนคุณไปทานข้าวที่บ้านสักมื้อ”

“ไม่กี่วันมานี้ผมยุ่งมากเลย อีกสักสองวันแล้วกัน...”

เฉินผิงตอบอย่างเลี่ยงๆ

พวกผู้ชายทุกคนในขณะนี้ต่างก็มองเฉินผิงด้วยความอิจฉา คุณหนูคนโตของตระกูลซูชวนให้ไปทานอาหารที่บ้าน แต่เฉินผิงกลับปฏิเสธเนี่ยนะ?

นี่ถ้าเป็นพวกเขาหนึ่งในนี้นะ ต่อให้พวกเขาจะต้องคลานเข้าไปพวกเขาก็จะทำอย่างไม่รีรอเลย! แต่เฉินผิงกลับปฏิเสธโอกาสนี้ไป

“หืม มีอะไรให้ยุ่งด้วยเหรอ อย่างมากก็แค่ให้คุณไปเป็นประธานบริษัทในวันพรุ่งนี้เลย คุณจะได้ไม่ยุ่งขนาดนี้!”

ซูอวี่ฉีที่เห็นว่าเฉินผิงปฏิเสธตนเองก็รู้สึกไม่มีความสุขเล็กน้อย

“อย่าเลย ผมไม่มีเวลาจัดการบริษัทให้คุณหรอก...” เฉินผิงโบกมือปฏิเสธซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เมื่อทุกคนได้ยินสิ่งที่เฉินผิงพูด พวกเขาก็เหมือนถูกโจมตีอีกครั้ง!

โดยเฉพาะเหลิ่งปิงและพวกที่กินข้าวด้วยกันเมื่อครู่ ตอนแรกพวกเขาดูถูกเฉินผิงกันทั้งหมด แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าต่อหน้าเฉินผิงพวกเขาเหมือนเป็นตัวตลก!

“พรุ่งนี้คุณต้องไป เหมือนพ่อฉันบอกว่าท่านกู่ให้ลากคุณไปหา เขาอาจจะมีธุระอะไรกับคุณก็ได้...”

อีกด้านหนึ่งของเฉินผิง เดิมทีซูอวี่ฉีต้องการจะไปส่งเฉินผิงกลับบ้าน แต่เฉินผิงนั้นไม่เห็นด้วย เพราะรถสุดหรูของซูอวี่ฉีนั้นเด่นสะดุดตาเกินไปเมื่อไปถึงบริเวณชุมชนของพวกเขา พอเห็นเฉินผิงขับรถของนครฉังอานของตัวเองออกไป ซูอวี่ฉีก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

หลังจากกลับถึงบ้าน เฉินผิงก็โทรหาหวังหันหันเพื่อรายงานว่าเขาปลอดภัยดี หวังหันหันอยู่ที่บ้านของอู๋อีฟาน เธอกลัวว่าอู๋อีฟานจะคิดมาก เธอจึงอยู่เพื่อปลอบใจนาง

เมื่อเห็นว่าพ่อและแม่หลับไปแล้ว เฉินผิงก็มานั่งไขว่ห้างอยู่ในห้องของตัวเอง และเริ่มใช้การรวมจิตเพื่อดูดซับพลังงานวิญญาณโดยรอบ

จากการโคจรด้วยความเร็วสูงของการรวมจิต พลังวิญญาณรอบๆก็เริ่มเคลื่อนมายังห้องของเฉินผิง แต่น่าเสียดายที่พลังงานพวกนั้นมีจิตวิญญาณน้อยเกินไป เทียบไม่ได้เลยกับที่ผานหลงวาน หลังจากฝึกบำเพ็ญฌานมาทั้งคืน ความแข็งแกร่งของเฉินผิงก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นมามากขนาดเห็นได้ชัด แต่พลังจิตวิญญาณในจุดชีพจรตันเถียนของเขารู้สึกเต็มอิ่ม!

“ดูเหมือนยังจะต้องไปฝึกบำเพ็ญฌานที่ผานหลงวานอีกนะเนี่ย พลังจิตที่นี่อีกกี่เดือนกี่ปีจะเต็มตัวเองไม่ต้องคิดไปโจมตีที่ไหนเลย...”

เฉินผิงสัมผัสได้ถึงผลลัพธ์ในหนึ่งคืนของเขา และรู้สึกว่าถ้าฝึกแบบนี้ต่อไปมันไม่ได้แล้ว!