หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 153

ไม่ว่าตัวตนของเฉินผิงจะเป็นอย่างไร หากเขาได้รับยกเว้นจากโรงแรมฟู่เหาเพียงคนเดียว นั่นก็แปลว่าฐานะเขาต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ ถ้าตนเองอยากดูเหมือนจะทำได้เพียงขอร้องเฉินผิงเท่านั้น!

เอทุกคนเห็นดังนี้ ต่างก็พากันมาล้อมเฉินผิงเอาไว้

“นายช่วยพวกเราพูดสักสองสามประโยคหน่อยได้ไหม อย่างไรเราก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นของหวังหันหันนะ!”

“เมื่อครู่นี้พวกเราผิดเองทั้งหมด พวกเราถูกเหลิ่งปิงกับจังเหมี่ยวหลอกลวงค่ะ!”

“เหลิ่งปิงเป็นคนหน้าซื่อใจคดสุภาพบุรุษจอมปลอม ดูเหมือนว่าเรื่องที่โกงเงินของหวังหันหันต้องเป็นเรื่องจริงแน่นอน สมแล้วที่หวังหันหันเลิกกับเขา!”

“เฉินผิง ได้โปรดช่วยฉันด้วย ขอร้องช่วยพวกเราด้วยเถอะนะ...”

ทุกคนต่างขอร้องอ้อนวอนเฉินผิง

เฉินผิงลุกยืนขึ้นมองไปรอบๆทุกคน แล้วยกมุมปากขึ้น “พวกคุณสมควรเป็นเพื่อนร่วมชั้นของหันหันด้วยเหรอ ถ้าหันหันมีเพื่อนร่วมชั้นแบบนี้ นั่นคงโชคร้ายจริงๆ ผมพูดประโยคเดียวก็สามารถปล่อยพวกคุณได้ แต่ผมจะไม่พูด จุดจบแบบนี้นี่แหละคือผลกรรมของพวกคุณ...”

คำพูดของเฉินผิงทำให้ใบหน้าของทุกคนร้อนผ่าวและรู้สึกอับอายขายหน้าอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

“เอาทั้งหมดนี่ลงไปเถอะ…”

เมื่อเห็นเช่นนี้ พนักงานแคชเชียร์ก็รีบบอกกับการ์ดรักษาความปลอดภัย

“อ๊ะ...ไม่เอานะ ฉันไม่ไป...”

“ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย!”

“ฮือออ...”

ทันทีที่พวกเขาถูกพาตัวไป บางคนก็เริ่มร้องและคร่ำครวญ พวกเขากลัวตายและบางคนกลัวถึงกับปัสสาวะจะราด!

“อย่ามาแตะต้องฉัน ฉัน...ฉันสนิทกับลูกสาวของเจ้านายพวกนายมาก ถ้ากล้าแตะต้องฉัน ฉันจะบอกให้พวกเขาไล่พวกนายออก!”

นอกจากนั้นพนักงานโรงแรมก็ต่างพากันหัวเราะออกมา ซูอวี่ฉีก็อยู่ตรงหน้าแท้ๆแต่เหลิ่งปิงกลับไม่รู้จัก แล้วยังกล้าพูดว่าตัวเองนั้นสนิทชิดเชื้อกับคุณหนูคนโตของตระกูลซู

“เจ้าโง่ คุณรู้ไหมว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้คือใคร” เฉินผิงถามเหลิ่งปิงด้วยท่าทางเยาะเย้ย

พอได้ยินเฉินผิงถามเช่นนี้ เหลิ่งปิงก็เริ่มคร่ำครวญในใจและรู้สึกไม่ดีเล็กน้อย เฉินผิงกล่าวต่อ “คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของคุณในตอนนี้ก็คือคุณหนูคนโตของตระกูลซู ดูสิคุณรู้จักไหม”

พนักงานรอบๆทุกคนยังหยุดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ แต่เหลิ่งปิงกลับอับอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน!

“นี่มันดึกมากแล้ว คุณมาทำอะไรที่โรงแรม”

เฉินผิงเพิกเฉยต่อเหลิ่งปิงที่กำลังอับอายขายขี้หน้า แล้วมาถามซูอวี่ฉี

“คุณก็พูดมาได้ว่ามาทำอะไร ถ้าไม่ใช่เพราะได้ยินว่าคุณมาที่โรงแรมแล้วฉันจะมาเหรอ ตอนนี้มีสาวมาอยู่ด้วยแล้วนี่ แต่ละวันไม่รู้เลยว่ามีความสุขขนาดไหน!”

ซูอวี่ฉีจ้องไปที่เฉินผิง ในน้ำเสียงที่พูดออกมาแฝงไปด้วยความหึงหวง