หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 156

“เธอไม่ต้องเป็นห่วงนะ เรื่องนี้พี่จัดการเองได้...”

เฉินผิงไม่อยากให้หวังหันหันวุ่นอยู่กับเรื่องนี้ เขาชี้แจงเรื่องนี้กับหลินเทียนหู่ไว้ล่วงหน้าแล้ว และคาดว่าหลินเทียนหู่ก็น่าจะจัดการเรียบร้อยแล้วเช่นกัน!

หวังหันหันไม่เชื่อว่าเฉินผิงจะมีความสามารถนั้นที่จะให้บริษัทเทียนเหม่ยเซ็นสัญญาได้ ที่เฉินผิงพูดแบบนี้ก็เพียงเพราะไม่อยากให้เธอกังวลก็เท่านั้น

หวังหันหันไม่ได้พูดอะไร แต่แอบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเงียบๆแล้วโทรหาเพื่อนร่วมชั้นของตัวเอง!

ไม่นานนัก หวังหันหันก็สะพายกระเป๋าออกไป เธอไม่ได้เรียกเฉินผิง เพราะเธออยากใช้ความสัมพันธ์เป็นตัวไกล่เกลี่ยก่อน แล้วค่อยให้เฉินผิงออกมาพบ ซึ่งแบบนี้จะง่ายกว่า!

พอเรียกรถแท็กซี่ได้ หวังหันหันก็มาถึงชั้นล่างของบริษัทเทียนเหม่ย อาคารของสำนักงานสูงกว่าสิบชั้น ตั้งอยู่บนถนนที่คึกคักเจริญหูเจริญตา ในวงการอุตสาหกรรมเคมีรายวัน เทียนเหม่ยก็เป็นบริษัทชั้นนำเช่นกัน

เมื่อหวังหันหันเดินมาถึงหน้าประตู ก็ถูกการ์ดรักษาความปลอดภัยรั้งตัวไว้ “คุณมาทำอะไรครับ”

“พี่การ์ดคะ ฉันมาหาหลี่เจี้ยน หัวหน้าแผนกหลี่ค่ะ!”

หวังหันหันพูดตอบการ์ดอย่างสุภาพ

“บริษัทของเรามีข้อกำหนดคือ คุณต้องให้คนออกมารับถึงจะสามารถเข้าไปได้ครับ...”

การ์ดมาขวางทางหวังหันหันแล้วกล่าว

เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ เธอเพียงหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหาหลี่เจี้ยนเพื่อนร่วมชั้นของตัวเอง

หลังจากนั้นไม่นานนัก ชายหนุ่มในชุดสูทพร้อมกับรองเท้าหนัง เส้นผมที่ถูกสเปรย์ฉีดผมจัดทรงไว้และสวมแว่นตาก็เดินออกมา

“หลี่เจี้ยน...”

หวังหันหันรีบโบกมือเรียกหลี่เจี้ยน

หลี่เจี้ยนเดินมาหาหวังหันหันอย่างรวดเร็ว หลังจากที่การ์ดรักษาความปลอดภัยเห็นหลี่เจี้ยน เขาก็ตะโกนออกมาว่า “สวัสดีครับหัวหน้าหลี่!”

“นี่คือเพื่อนร่วมชั้นของฉัน ทีหลังนายดูก่อน เธอกำลังมาบริษัทของเรา ไม่อนุญาตให้ขัดขวางเธอ...”

หลี่เจี้ยนกล่าวตำหนิการ์ดรักษาความปลอดภัยคนนั้น

หลี่เจี้ยนสวมบทบาทเป็นขุนนาง ท่าทางแบบนั้นรวมกับเขาเป็นขุนนางชั้นสูง!

“แจ้งแล้วล่ะ แต่ฉันไม่ได้ไป ฉันมีหลายอย่างที่ต้องทำ จะมีเวลาว่างมากขนาดนั้นได้ยังไง นี่ ฉันได้ยินมาว่าเหลิ่งปิงก็ไปด้วยเหรอ”

ในสายตาของหลี่เจี้ยนมีความเหยียดหยามเล็กน้อย ดูออกได้ชัดเลยว่าเขาเกลียดเพื่อนร่วมชั้นเหล่านี้ดังนั้นเขาจึงไม่ไปเข้าร่วมงานเลี้ยงรุ่น!

พอได้ยินหลี่เจี้ยนพูดถึงเหลิ่งปิง ใบหน้าของหวังหันหันก็แสดงท่าทีกลืนไม่เข้าคายไม่ออกขึ้นมาทันที!

ตอนแรกตอนอยู่โรงเรียน หลี่เจี้ยนเคยตามจีบเธอ เพียงแต่ว่าขณะนั้นเหลิ่งปิงมีชื่อเสียงมากที่โรงเรียน หวังหันหันก็เลยถูกดึงดูด จึงไม่ได้ตอบรับการตามจีบของหลี่เจี้ยน

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา หลี่เจี้ยนก็ถือว่าเหลิ่งปิงเป็นศัตรู อีกทั้งเขายังตั้งใจขยันทำงานให้แข็งแกร่ง หลังจากเรียนจบด้วยคะแนนเกียรตินิยม ก็ได้เข้าทำงานที่เทียนเหม่ย หลังจากนั้นมาสองสามปี เขาก็ได้รับตำแหน่งหัวหน้าแผนก...

“เหลิ่งปิงก็ไป ตอนนี้เขาคบกับจังเหมี่ยวแล้ว...”

หวังหันหันกล่าวอธิบาย

เหตุผลที่หวังหันหันปฏิบัติตามคำอธิบายของหลี่เจี้ยน ก็คือเธอหวังว่าหลี่เจี้ยนจะไม่รังเกียจเรื่องที่โรงเรียนก่อนหน้านี้และเรื่องที่ท้ายที่สุดแล้ว หวังหันหันก็ต้องขอความช่วยเหลือเขา...

“พวกเธอเลิกกันแล้วเหรอ” หลี่เจี้ยนถามเบาๆ