หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 168

"ชุยจื้อหย่วน ให้เฉินผิงมาหาผมที่ห้องทำงานหน่อย..."

สิงจวินยกหูโทรศัพท์ภายในขึ้นมาแล้วโทรหาชุยจื้อหย่วน!

ชุยจื้อหย่วนที่ยังโมโหอยู่ในห้องทำงาน ก็รู้สึกประหลาดใจเมื่อได้รับโทรศัพท์จากสิงจวิน!

“จื้อหย่วน ผู้จัดการสิงเรียกเฉินผิงไปทำอะไร?”

ซุนเสี่ยวเหมิงถาม

“ฉันจะไปรู้ได้ยังไง!” ชุยจื้อหย่วนขมวดคิ้ว เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติมาตลอด!

“ผู้จัดการสิงไม่ได้จะมอบหน้าที่ทั้งหมดให้กับเฉินผิงหรือ ผมมองออกนานแล้วว่า เฉินผิงมีความเกี่ยวข้องกับผู้จัดการสิง ไม่เช่นนั้นเรื่องดีๆเช่นนี้จะมอบให้เฉินผิงได้อย่างไร!”

ซุนเสี่ยวเหมิงพูดด้วยความโมโหและไม่พอใจมาก!

“หยุดโวยวายได้แล้ว ฉันรำคาญ!”

ชุยจื้อหย่วนจ้องไปที่ซุนเสี่ยวเหมิงจากนั้นเดินออกจากห้องทำงานไปที่โต๊ะทำงานของเฉินผิงและพูดว่า "เฉินผิงผู้จัดการสิงให้คุณไปที่ห้องทำงานของเขา น่าจะเป็นเพราะเรื่องสัญญา พอคุณไปถึงที่นั้นแล้วคุณจะรู้ว่าควรจะพูดอะไร ถ้าไม่ใช่เพราะผมกับเสี่ยวเหมิงได้เก็บกวาดไว้ให้เรียบร้อยก่อนแล้วคุณจะสามารถเซ็นสัญญา ได้อย่างง่ายดายไหม?

เฉินผิงเหลือบมองชุยจื้อหย่วน มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อยและหัวเราะเยาะออกมา แต่ว่าเขาไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่ลุกขึ้นและจากไป!

เมื่อเห็นท่าทางนั้นของเฉินผิง ชุยจื้อหย่วนก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ "อะไรกัน ถ้าไม่ใช่ว่าเสี่ยวเหมิงเป็นคนแนะนำคุณเข้ามา คุณจะสามารถอยู่ที่บริษัทนี้ได้เหรอ กล้ามาต่อกรกับผม ผมจะทำให้คุณเสียใจในไม่ช้าก็เร็ว..."

...

ณ ห้องทำงานของสิงจวิน หลังจากที่เฉินผิงมาถึง เลขาฯต้องการรายงาน แต่เฉินผิงกลับผลักประตูและเดินเข้าไปเลย เลขาฯก็ขวางไว้ไม่ได้!

“คุณสิง เขา...เขาฝ่าเข้ามา!”

เลขาฯตกใจมากจึงรีบอธิบายให้สิงจวิน

สิงจวินมองไปที่เฉินผิงและโบกมือไปทางเลขาฯ “คุณออกไปเถอะ ถ้าผมไม่ได้สั่ง ห้ามใครเข้ามาทั้งนั้น!”

เมื่อเห็นเช่นนี้ เลขาสาวก็พยักหน้าแล้วออกไป ปิดประตู

มุมปากของเฉินผิงยกขึ้นเล็กน้อยและเขาพูดอย่างเล่นๆ!

แวบเดียวสีหน้าและน้ำเสียงของเฉินผิงไปกระตุ้นสิงจวินเข้า!

สิงจวินผู้ซึ่งพยายามสงบสติอารมณ์ในตอนแรกได้ระเบิดขึ้นในทันที!

“เฉินผิง ผมอยากให้คุณออกไปจากหงเฉิงทันที ทิ้งอวี่ฉีแล้วอย่ากลับมาอีก ไม่งั้นผมจะทำให้คุณ เสียใจในภายหลังอย่างแน่นอน...”

สิงจวินตัวสั่นเล็กน้อย ดวงตาของเขาเบิกกว้างและเขาตะโกนใส่เฉินผิงด้วยเสียงดัง!

“เสียใจเหรอ?” เฉินผิงเยาะเย้ย “ผมไม่เคยเสียใจและคุณไม่มีคุณสมบัติที่จะมาสั่งผม ยิ่งไปกว่านั้นคุณขู่ผมไม่ได้หรอก…”

“คุณต้องการเห็นด้วยตัวเองใช่ไหม ว่าผมมีคุณสมบัติจะสั่งคุณได้หรือเปล่า…”

สิงจวินกล่าว ทันใดนั้นก็หยิบปืนพกในลิ้นชักออกมาแล้วเล็งตรงไปที่เฉินผิง!

นี่เป็นครั้งแรกที่สิงจวินเล็งปืนไปที่คน มือของเขาสั่นมาก!