หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1723

โอโนะที่เห็นคาซูโอะกลับมาแล้วจึงรีบถาม "คุณคาวากุจิ เราควรจะนำตัวผู้หญิงคนนี้ไปไว้ที่ไหนครับ?”

คาซูโอะตอบกลับ “ให้ตายสิ ผู้หญิงคนนี้ทรงพลังอย่างน่าเหลือเชื่อ ขังเธอไว้ในห้องขังประเภทเอ!”

โอโนะพยักหน้าและเรียกคนมาพาเก๋อหยู่หานไปที่ห้องขัง

ในระหว่างนั้นคาซูโอะก็ถอดเสื้อออก เผยให้เห็นบาดแผลน่าสยดสยองที่ไหล่ของเขา

เขาจ้องมองบาดแผล แววตาเต็มไปด้วยความดุร้าย

หลังจากทำความสะอาดบาดแผล คาซูโอะก็ตรงไปยังห้องขัง เมื่อเขามาถึง เขาก็โบกมือให้โอโนะและคนอื่นๆ ออกไป พร้อมประกาศว่า “ทุกคนออกไปก่อน ฉันมีเรื่องจะพูดกับเธอ!”

คาซูโอะมาหยุดอยู่หน้าห้องขังของเก๋อหยู่หาน ซึ่งถูกปกคลุมด้วยวงแหวนอาคมที่ออกแบบมาเพื่อสะกดพลังของนักโทษ

ถึงกระนั้น เก๋อหยู่หานก็ไม่ได้แสดงความตื่นตระหนกแม้แต่น้อยเมื่อเธอเผชิญหน้ากับคาซูโอะ

"เธอเป็นใคร? ทำไมถึงได้รู้คาถาลับจากเมื่อหลายพันปีก่อน? เธอกลับชาติมาเกิดในร่างใหม่หรือเปล่า? หรือถูกวิญญาณโบราณเข้าสิง?” คาซูโอะถาม

ความรังเกียจแผ่ไปทั่วสีหน้าของเก๋อหยู่หานเมื่อเธอหันกลับมา “ฉันจะไม่บอกคุณว่าฉันเป็นใคร คุณไปสืบดูภูมิหลังของฉันก็แล้วกันถ้าอยากรู้มากกว่านี้!”

คาซูโอะหรี่ตาของเขาลงอย่างมุ่งร้าย ในขณะที่หมอกแห่งปราณสัมผัสเข้าปกคลุมเก๋อหยู่หาน

ขณะที่ปราณสัมผัสเข้าสู่ร่างกายของเก๋อหยู่หาน มันก็ถูกพลังบางอย่างในร่างกายของเธอสลายไปในทันที

คาซูโอะตกตะลึง เขากระโดดถอยหลังและพูดตะกุกตะกัก “ทะ-ทำไมพลังของเธอถึงไม่ถูกสะกดเอาไว้?”

เก๋อหยู่หานยิ้มเยาะพร้อมพูดช้าๆ “ลูกเล่นเล็กๆ น้อยๆ พวกนี้แทบไม่มีผลกับฉัน”

ร่างกายของเธอเป็นที่สถิตของดวงวิญญาณของเทพธิดาแห่งพระตำหนักก่วงหานเมื่อหลายพันปีก่อน การที่คาซูโอะพยายามใช้ปราณสัมผัสแทรกซึมเข้าไปในร่างของเก๋อหยู่หานจึงน่าขำสิ้นดี

ความสามารถของเทพธิดาลดลงเหลือครึ่งหนึ่งภายใต้การสะกดของพลังแห่งสวรรค์และปฐพี เป็นเหตุผลที่คาซูโอะจับตัวเก๋อหยู่หานได้สำเร็จ

ถึงกระนั้นเธอก็ไม่สะทกสะท้าน แม้ว่าคาซูโอะจะจับเธอได้ เขาก็คงฆ่าเธอไม่ได้ง่ายๆ อย่างแน่นอน

แต่ก็ไม่มีใครรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเก๋อหยู่หาน ซึ่งทำให้การสืบหาของพวกเขาไม่คืบหน้า

มีเพียงเก๋อฝูไห่คนเดียวที่รู้เรื่องเทพธิดาในร่างของเก๋อหยู่หาน แต่เขาไม่กล้าบอกเรื่องนี้กับเก๋อชางเซิง

ฉันได้แต่หวังว่าเฉินผิงจะแก้ไขเรื่องนี้ได้!

ในระหว่างนั้น เฉินผิงกำลังดูดกลืนพลังวิญญาณจากรูปปั้นมารโลหิตบนเกาะเผิงไหลอย่างหิวกระหาย

การต่อต้านในช่วงแรกของรูปปั้นได้หายไปอย่างไม่มีสาเหตุ และแหล่งพลังวิญญาณที่ดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุดของมันได้กลายเป็นทรัพยากรอันทรงคุณค่าสำหรับคนของเฉินผิงและสำนักมังกร

เกือบสองสัปดาห์ต่อมา เฉินผิงก็ได้ขึ้นเป็นขุนพลยุทธ์ระดับสาม อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเขาจะทุ่มเทเวลาให้กับการฝึกฝนมากเพียงใดหลังจากนั้น เขาก็ไม่รู้สึกว่าความสามารถของเขาจะพัฒนาขึ้นอีก

เขาลืมตาขึ้นช้าๆ และพึมพำ “ดูเหมือนว่าฉันจะใช้พลังวิญญาณในรูปปั้นนี้บำเพ็ญเพียรไม่ได้อีกแล้ว”

เขาตกตะลึงตัวแข็งทื่อเมื่อมองไปที่รูปปั้นมารโลหิต เกิดรอยร้าวขึ้นบนรูปปั้นเต็มไปหมด และดูราวกับว่ามันจะแตกสลายได้ทุกเมื่อ