หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 18

“กระผม หลินเทียนหู่ ผู้นำแห่งสำนักจวี้อี้ น้อมคำนับท่านประมุข!”

“น้อมคำนับท่านประมุข...”

คนของสำนักจวี้อี้หลายร้อยนายเปล่งเสียงออกมาโดยพร้อมเพรียงกัน!

เฉินผิงสะดุ้งโหยง ตัวเขาเองยังไม่รู้เลยว่าตัวเขาเป็นประมุขอะไรกัน!

“คุณ...พวกคุณจำคนผิดแล้วล่ะ ผมไม่ใช่ประมุขอะไรนั่น!”

เฉินผิงรีบส่ายหัว

“ผู้ที่สวมประกาศิตมังกรฟ้า คือประมุขแห่งตำหนักมังกรฟ้า ไม่มีทางผิดแน่ครับ!”

หลินเทียนหู่อธิบาย

ปัง...

คำพูดของหลินเทียนหู่ทำให้เฉินผิงนึกบางอย่างขึ้นได้!

ตอนที่เขายังอยู่ในเรือนจำ ตาเฒ่ามังกรมักพูดพล่ามว่าตัวเองเป็นประมุขแห่งตำหนักมังกรฟ้าอยู่เรื่อย ต่อมาก็เอาแหวนวงนี้ให้เขา ดูเหมือนว่าเป็นเพราะแหวนวงนี้จึงทำให้หลินเทียนหู่คิดว่าตนเป็นประมุขแห่งตำหนักมังกรฟ้า

“คุณจะบอกว่า เพราะผมสวมแหวนวงนี้อย่างนั้นหรือ”

เฉินผิงถอดแหวนออกมาแล้วถามหลินเทียนหู่

“ใช่ครับ สิ่งนี้คือประกาศิตมังกรฟ้าแห่งตำหนักมังกรฟ้าแน่นอน คำสอนของบรรพชนมังกรฟ้ากล่าวไว้ว่า ผู้ที่สวมสิ่งนี้ ก็คือประมุขแห่งตำหนักมังกรฟ้า!”

หลินเทียนหู่เงยหน้าขึ้นมองแหวนในมือของเฉินผิงแล้วเอ่ยตอบ

“พวกคุณลุกขึ้นก่อนเถอะ”

เฉินผิงทำตัวไม่ถูกเมื่อเห็นหลินเทียนหู่และพรรคพวกคุกเข่า จึงโบกมือให้ลุกขึ้น!

“ขอบคุณท่านประมุข!”

หลินเทียนหู่และคนของสำนักจวี้อี้ทุกคนลุกยืนขึ้น

“ผมขอบอกคุณไว้เลยนะ ผมไม่ใช่ประมุขอะไรนั่นหรอก แหวนวงนี้มีคนให้ผมมา พวกคุณจำคนผิดแล้ว!”

เฉินผิงอธิบาย!

“พวกเรารู้จักเพียงประกาศิตมังกรฟ้า ไม่สนตัวบุคคลครับ ในเมื่อประกาศิตมังกรฟ้าอยู่กับคุณ คุณก็คือประมุขของพวกเรา!”

หลินเทียนหู่พูดด้วยความนอบน้อม

เวลานี้ ที่ห้องทำงานชั้นบนสุดของโรงแรมฟู่เหา ซูเหวินจงและซูอวี่ฉีไม่ได้จากไปไหน แต่กลับกลับเข้ามาที่ห้องทำงานชั้นบนสุด โรงแรมฟู่เหาแห่งนี้เป็นทรัพย์สินของตระกูลซู ดังนั้นพวกเขาอยากจะไปไหนก็ได้!

“อวี่ฉี ที่ลูกพูดกับคุณเฉินเมื่อครู่ ลูกจริงจังหรือเปล่า”

ซูเหวินจงถามพลางจ้องมองซูอวี่ฉี

“เรื่องอะไรหรือคะพ่อ”

ซูอวี่ฉีแสร้งโง่ทำเป็นไม่รู้เรื่อง!

“อย่าแกล้งโง่เลย พ่อย่อมรู้จักลูกสาวดีกว่าใคร ในใจลูกคิดอะไร คิดว่าพ่อไม่รู้หรือ”

ซูเหวินจงยิ้มน้อยๆ

“พ่อคะ เมื่อครู่นี้ หนูแค่ช่วยแก้ปัญหาให้คุณเฉินเท่านั้นเองค่ะ คนเพิ่งจะรู้จักกัน หนูจะไปชอบเขาได้ยังไงกันคะ”

ซูอวี่ฉีค้อนควับซูเหวินจงเข้าให้ แต่ทว่าใบหน้ากลับแดงระเรื่อ

“คุณเฉินคนนี้นิสัยใจคอนับว่าใช้ได้ หน้าตาก็ไม่เลว แถมยังมีความรู้ทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม แต่ไม่รู้ว่าด้านอื่นๆ จะเป็นยังไงบ้าง...”

ซูเหวินจงมีความประทับใจในตัวเฉินผิงอยู่ไม่น้อย แต่หากคิดจะให้มาเป็นเขยของตระกูลซูแล้ว ลำพังความสามารถทางด้านการแพทย์คงไม่เพียงพอ อย่างไรเสีย ซูเหวินจงก็มีซูอวี่ฉีเป็นลูกสาวเพียงคนเดียว กิจการขนาดใหญ่ของตระกูลซูก็จะต้องยกให้ซูอวี่ฉีทั้งหมด ถึงเวลานั้น คนที่สามารถช่วยซูอวี่ฉีจัดการได้จึงจะเหมาะสม