หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2

“ตระกูลเกิ่งเป็นแบบนั้นจริงๆ หรือ” คิ้วของเฉินผิงขมวดเข้าหากันแน่น เขาไม่อยากจะเชื่อว่าเกิ่งซานซานจะเป็นคนแบบนี้

ตอนที่เขาถูกจับกุม เกิ่งซานซานร้องห่มร้องไห้บอกว่าจะรอเขาออกมา แล้วก็จะแต่งงานกัน!

แล้วทำไมถึงเปลี่ยนเป็นแบบนี้ไปได้ เฉินผิงตัดสินใจจะไปหาเกิ่งซานซานเพื่อถามให้รู้เรื่อง

แต่ในขณะนั้นเอง ประตูบ้านก็ถูกกระแทกอย่างแรง แรงมากจนประตูแทบจะพัง

สีหน้าของถังหงอิงซีดขาวทันทีเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู เห็นได้ชัดว่าเธอกลัวมาก!

“แม่ ใครน่ะ”

เมื่อเห็นท่าทางของถังหงอิง คิ้วของเฉินผิงขมวดขึ้น

“ลูกไม่ต้องสนใจหรอก รีบเข้าไปในห้องเถอะ อย่าออกมาเด็ดขาด!”

ถังหงอิงดันเฉินผิงเข้าไปในห้อง จากนั้นก็ไปเปิดประตูด้วยความตื่นตระหนก!

ทันทีที่ประตูเปิดออก ชายหัวล้านคนหนึ่งเดินนำชายสี่ห้าคนที่มีใบหน้าดุร้ายและรอยสักเต็มตัวเข้ามาในบ้าน

“เตรียมเงินเรียบร้อยหรือยัง”

ชายหัวล้านเหลือบมองถังหงอิงและถามขึ้น

“เตรียมไว้เรียบร้อยแล้วจ้ะพี่โล้น เตรียมเรียบร้อยแล้ว...”

ถังหงอิงพยักหน้าหงึกๆ พลางเอื้อมมือคลำหาถุงผ้าที่อยู่มุมห้อง!

ขณะนั้น เพื่อนบ้านหลายคนได้ออกมามุงดู แต่เมื่อเห็นกลุ่มชายหัวล้าน พวกเขาต่างยืนหลบอยู่ที่ไกลๆ

“คนเหล่านี้มาเอาเงินทุกเดือนเลย จะบีบกันให้ตายหรือไง!”

“จริงด้วย ไม่เกรงกลัวกฎหมายบ้างเลย!”

“ชู่ว์ เบาๆ หน่อยสิ คนพวกนี้เป็นคนที่ตระกูลเซียวส่งมาเก็บเงินอยู่เป็นประจำนะ”

เพื่อนบ้านหลายคนที่ยืนหลบอยู่ต่างวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างออกรสออกชาติ แต่กลับไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งสักคน!

เวลานี้ ชายหัวล้านคว้าถุงผ้าจากมือของถังหงอิงมาเปิดออกดู

“นี่มันอะไรกัน” ชายหัวล้านขมวดคิ้วพลางคว่ำถุงผ้า ธนบัตรเก่าๆ จำนวนหนึ่งตกลงมาบนพื้น มีทั้งแบงก์ร้อย แบงก์ห้าสิบ รวมถึงแบงก์หนึ่งหรือสองหยวน มีแม้กระทั่งเศษเหรียญสตางค์อีกจำนวนมาก!

“เศษขยะพวกนี้จะมีถึงหนึ่งหมื่นหรือไง”

ชายหัวล้านถามถังหงอิงเสียงดัง

“มีหนึ่งหมื่นพอดีนะพี่โล้น พวกเรานับแล้ว ถ้าไม่เชื่อคุณลองนับดูก็ได้นะ”

ถังหงอิงฉีกยิ้ม เธอพยักหน้าและโค้งตัว

“เพ้อเจ้อ!” ชายหัวล้านเตะเข้าที่ท้องของถังหงอิงจนถังหงอิงจนล้มลงไปที่พื้น “ให้นับเหรอ ข้าไม่มีเวลาหรอก รีบไปเปลี่ยนเป็นแบงก์ร้อยมาเดี๋ยวนี้”

“แม่!” เฉินผิงวิ่งออกมาจากห้อง รีบเข้าไปประคองถังหงอิงให้ลุกขึ้น!

เขากวาดสายตาเย็นชาไปที่คนเหล่านั้น ดวงตาฉายแววแห่งความเย็นเยียบออกมา

กลุ่มชายหัวล้านตะลึงไปครู่หนึ่ง ดวงตาของเฉินผิงทำให้ทุกคนสั่นเทา

“เฉินผิง ใครให้ลูกออกมา รีบกลับเข้าไปในห้อง ไม่ต้องยุ่ง!”

ถังหงอิงพยายามผลักให้เฉินผิงเข้าไปในห้อง!

“แม่ ในเมื่อผมออกมาแล้ว เรื่องนี้ให้ผมจัดการเถอะครับ แม่นั่งลงก่อน!”

เฉินผิงประคองถังหงอิงนั่งลงที่เก้าอี้ แล้วหันมามองชายหัวล้านด้วยสายตาเย็นเฉียบ

ชายหัวล้านเหลือบมองที่เฉินผิง ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน “นี่มันไอ้หนุ่มที่เอาก้อนอิฐฟาดคุณชายเซียวแล้วก็ติดคุกสามปีใช่ไหมนั่น ไม่คิดว่าจะออกมาแล้ว”

“ออกมาได้เหมาะเจาะจริงๆ วันนี้เป็นวันมงคลสมรสของแฟนแกกับคุณชายเซียวเลยนะ แฟนเก่าอย่างแกจะไม่ไปร่วมงานด้วยหรอกหรือ”

“เฉินผิง ลูกจะมีเรื่องชกต่อยอีกไม่ได้นะ”

เมื่อได้ยินเสียงครวญครางของชายหัวล้าน ถังหงอิงรีบร้องห้ามเฉินผิง

เฉินผิงต้องติดคุกก็เพราะข้อหาทำร้ายร่างกาย แล้วนี่เพิ่งจะออกมา หากถูกส่งกลับเข้าไปด้วยเรื่องทะเลาะวิวาทอีก มันใช่เรื่องไหมล่ะ

“จัดการมัน เอาให้ตาย...”

ชายหัวล้านคำรามและจ้องเฉินผิงด้วยสายตาดุร้าย

บรรดาลูกน้องของเขากรูกันเข้าไปหาเฉินผิง

เฉินผิงเหลือบมองแม่ของตนก่อนที่มือทั้งสองจะสะบัด ลำแสงสีขาวหลายเส้นสว่างวาบขึ้นมาทันที คนเหล่านั้นรู้สึกว่าขาชาแล้วก็ล้มพับลงไปกับพื้นทั้งหมด

คราวนี้ ชายหัวล้านตื่นตระหนกแล้ว เขามองไปที่เฉินผิงอย่างเหลือเชื่อ และความหนาวเหน็บก็ผุดออกมาจากก้นบึ้งหัวใจ

เพื่อนบ้านด้านนอกที่เห็นเหตุการณ์ตรงหน้าต่างเบิกตาโพลงมองอย่างไม่เชื่อสายตา!

“ขอโทษแม่ฉันเดี๋ยวนี้!”

เสียงเย็นชาของเฉินผิงดังขึ้นอีกครั้ง!

ชายหัวล้านลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่เมื่อเห็นสายตาเย็นชาของเฉินผิง เขาจำต้องคุกเข่าลง

“ขอโทษ...”

ชายหัวล้านนำขบวนลูกน้องขอโทษ!

“ไปให้พ้น” เฉินผิงโบกมือไล่!

เขาไม่อยากฆ่าคนต่อหน้าแม่และเพื่อนบ้าน หากเขาคิดจะฆ่าพวกอันธพาลกระจอกๆ พวกนี้แล้วละก็ มันก็เรื่องง่ายๆ เหมือนดีดนิ้วเท่านั้นเอง

ลูกน้องช่วยกันประคองชายหัวล้านให้ลุกขึ้น เขาเหลือบมองเฉินผิงด้วยสายตาโหดเหี้ยม ก่อนจะเดินกะเผลกออกไป ชัดเจนว่าในใจของเขายังไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ ทว่า เฉินผิงก็ไม่ได้กลัวการแก้แค้นของชายหัวล้านเลยสักนิด