หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 243

“เธอไม่รู้อะไร หลิงเฟิงคนนี้เคยชินกับการใช้อำนาจบาตรใหญ่ในหงเฉิง ถึงแม้ท่านนายกเทศมนตรีหลิงจะเป็นคนมือสะอาด ทำงานซื่อสัตย์สุจริต แต่เป็นเพราะยุ่งกับการงาน ดังนั้นจึงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับหลิงเฟิงเลยสักอย่าง และไม่มีใครกล้ามาพูดกับเขา ถึงได้กลายเป็นคนแบบนี้ ยังไงเรื่องนี้ขอให้ฉันไปถามท่านกู่ก่อนเถอะ”

ซูเหวินจงพูดจบ ก็เดินออกไปเลย ตรงไปถามหากู่เวิ่นเทียนแล้ว!

“นายไม่ควรลงมือหนักแบบนั้น แบบนี้ก็กลายเป็นเรื่องยุ่งยากขึ้นมาแล้วจริงๆ”

ซูอวี่ฉีมองไปยังเฉินผิงด้วยความเอือมระอาพร้อมเอ่ยพูดขึ้นมา 

“ใครแตะต้องเธอ ฉันก็จะต่อยคนคนนั้น มีอำนาจใหญ่ขับฟ้ามาจากไหนก็ไม่ได้”

เฉินผิงมองซูอวี่ฉีพร้อมพูดด้วยใบหน้าจริงจัง 

เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังแบบนี้ของเฉินผิงแล้ว ในใจของซูอวี่ฉีเกิดความรู้สึกหวานๆ ขึ้นมา กลอกตามองบนใส่เฉินผิงพร้อมเอ่ย“นายรีบไปหาที่หลบก่อนเถอะ ให้พ่อฉันไปหาท่านกู่ก่อน รอเรื่องจัดการเสร็จเรียบร้อยแล้ว นายค่อยกลับมา” 

ซูอวี่ฉีผลักเฉินผิงให้เดินออกไป เธอกลัวว่าหลังจากนี้หลิงเฟิงจะไปเกณฑ์คนกลับมาหาเรื่องจริงๆ

เฉินผิงทำอะไรไม่ได้ หลังจากโดนซูอวี่ฉีดันออกมา ก็ทำ ได้เพียงกลับไปที่บ้านไปก่อน ดีที่ข้อมูลในถาดชีซิงเพียงพอให้เขาฝึกฝนได้หนึ่งวัน หลังจากกลับบ้านไปเฉินผิงก็ไม่ได้ไปไหน อยู่แต่ในห้องทำการฝึกฝน! 

เช้าวันที่สอง

ซูเหวินจงโทรศัพท์ไปหาเฉินผิงด้วยตัวเอง ให้เฉินผิงแวะไปหาที่บ้านตระกูลซู นี่เป็นสายโทรศัพท์จากพ่อตา เฉินผิงไม่เชื่อฟังก็ไม่ได้ 

ตอนที่เฉินผิงมาถึงบ้านตระกูลซูแล้ว ก็พบว่าซูเหวินจงจัดเตรียมกล่องขวัญไว้เต็มหลังรถ 

“เฉินผิงอีกสักพักฉันจะพาเธอไปบ้านท่านนายกเทศมนตรีหลิง พูดกับท่านนายกเทศมนตรีหลิงให้ดีๆ และมอบของขวัญให้ท่านเป็นการขอโทษ ฉันรู้สึกว่านายกเทศมนตรีหลิงเป็นคนมีเหตุมีผล ไม่สร้างความลำบากใจให้เธอหรอก”

ซูเหวินจงพูดกับเฉินผิง 

เดิมทีเฉินผิงคิดที่จะปฏิเสธ แต่เมื่อเห็นรอยคล้ำใต้ตาของซูเหวินจง ก็ทำให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเมื่อวานนี้คงทุ่มเทเป็นอย่างมากเพื่อจัดการเรื่องนี้ให้เขา เฉินผิงจึงผงกหัวรับปาก!

ซูอวี่ฉีเดิมทีคิดอยากตามเขาไปด้วย แต่ว่าซูเหวินจงกลัวว่าถ้าซูอวี่ฉีตามไปด้วย หากเกิดความขัดแย้งขึ้นมาจะทำให้ไม่คุ้มกับที่เสีย จึงไม่ได้ให้เธอตามไปด้วย

หลังจากที่ซูเหวินจงพบเข้ากับหญิงวัยกลางคนคนนั้นแล้ว ก็เอ่ยพูดด้วยความเกรงใจขึ้นมาทันที 

เฉินผิงพอได้ยินดังนั้น ก็นึกไม่ถึงว่าบุคคลท่านนี้เป็นภรรยาของนายกเทศมนตรี อดไม่ได้ที่จะตะลึง นึกไม่ถึงว่าภรรยาของท่านผู้นำเมืองจะเป็นคนเรียบง่ายเช่นนี้ 

“เฒ่าซูเหรอ รีบเข้ามาเถอะ เฒ่าหลิงบอกกับฉันไว้แล้ว” หวังฮุ่ยเปิดประตูออกมาต้อนรับซูเหวินจงกับเฉินผิงและเชิญเข้าไปข้างในอย่างกระตือรือร้น “คุณบอกว่าพวกคุณจะมาก็มาแต่ตัวพอ ยังเอาของมาด้วยแบบนี้ พวกคุณก็รู้จักนิสัยของเฒ่าหลิงดีไม่ใช่หรือ” 

“คุณหญิงหลิง ของพวกนี้คือพวกนมและก็น้ำผึ้ง ราคาไม่เกินหนึ่งพันแน่นอน” 

ซูเหวินจงจึงรีบพูดอธิบายขึ้นมาทันที 

หลิงเจิ้นชวนตั้งกฎไว้อยู่ข้อหนึ่ง นั้นก็คือมาเป็นแขกที่บ้านนี้ไม่ต้องนำของขวัญมาด้วย ต่อให้เป็นเพื่อนสนิทมิตรสหายมาเยี่ยมเยียน ของขวัญที่นำมาราคาต้องไม่เกินหนึ่งพัน ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่รับโดยเด็ดขาด! 

เมื่อได้ยินซูเหวินจงพูดมาอย่างนี้ หวังฮุ่ยถึงได้ยอมรับของพวกนี้ไป “เฒ่าซู พวกคุณสองคนหาที่นั่งพักก่อนเถอะ เฒ่าหลิงกำลังคุยธุระกับพวกนักธุรกิจชาวฮ่องกง อีกไม่นานก็เสร็จแล้ว”