หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 244

“คุณหญิงหลิงไม่เป็นไรครับ” 

ซูเหวินจงยิ้มเล็กน้อย จากนั้นก็ตามเฉินผิงไปนั่งลงที่โซฟา 

เฉินผิงมองสำรวจรอบๆห้อง เฟอร์นิเจอร์ทั้งหมดค่อนข้างเก่าแก่ ไม่มีราคา ดูแล้วไม่เหมือนบ้านของท่านผู้นำเมือง อีกอย่างหวังฮุ่ยคนนั้น เป็นถึงภรรยาของนายกเทศมนตรี แต่กลับยังดูเป็นมิตรได้ถึงเช่นนี้ เฉินผิงคิดอย่างไรก็ไม่เข้าใจ คุณแม่อย่างหวังฮุ่ยแบบนี้ ทำไมถึงสอนลูกออกมาเป็นอย่างหลิงเฟิงแบบนั้นได้

ซูเหวินจงกับเฉินผิงนั่งรอไม่นาน ประตูห้องหนังสือก็ถูกเปิดออกมา มีคนจำนวนสี่คนเดินเรียงแถวออกมา

หนึ่งในนั้นมีคนหนึ่งสวมแว่นตาอยู่ เป็นชายวัยกลางคนที่อายุราวสี่สิบกว่า ท่าทางสุภาพอ่อนโยนและสง่างามคนนั้นก็คือหลิงเจิ้นชวนนั้นเอง ถึงแม้จะสวมชุดที่ดูธรรมดา แต่ว่าบนร่างกลับยังมีกลิ่นอายของความเป็นผู้นำอยู่ 

ส่วนอีกสามคนที่เหลือ น่าจะเป็นนักธุรกิจชาวฮ่องกง หนึ่งในนักธุรกิจชาวฮ่องกงนั่นมีคนหนึ่งที่รูปร่างผอม ตัวเล็ก ไว้หนวดแพะ ดวงตาทั้งสองข้างเปล่งประกายอย่างมีชีวิตชีวา เฉินผิงถึงกลับรับรู้ได้ถึงคลื่นพลังจิตที่เคลื่อนไหวอยู่ในตัวของนักธุรกิจฮ่องกงท่านนี้ 

“หรือว่าเจ้าหมอนี่ก็เป็นผู้บำเพ็ญเพียรเหมือนกัน?” 

เฉินผิงอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองอยู่หลายครั้ง

“นายกเทศมนตรีหลิง ผมหวังว่าคุณจะลองพิจารณาดูดีๆเสียหน่อย เงินลงทุนของพวกเราจะช่วยเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับการพัฒนาเศรษฐกิจของหงเฉิงได้อย่างแน่นอน เพียงแค่คุณแบ่งเฉิงหนานให้พวกเราทำ ภายในสามปีพวกเราก็สามารถสร้างเมืองขึ้นมาใหม่ได้” 

นักธุรกิจชาวฮ่องกงที่ไว้หนวดแพะคนนั้นพูดขึ้น

“ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ผมไม่สามารถทำเพื่อเงิน แล้วปล่อยให้คนรุ่นหลานมาพูดต่อว่าผมในภายหลังได้ และผมก็ไม่มีทางที่จะไปทำลายผลประโยชน์ส่วนรวมของประชาชนทุกคนได้ หากต้องการสร้างผลงานทางการเมืองล่ะก็ ไม่ใช่ว่าจะพึงเพียงแค่เงินเพียงอย่างเดียว ยังต้องได้รับแรงสนับสนุนจากประชาชนทั่วไปด้วย เรื่องนี้เลิกคุยได้เลย ขออภัยที่ไม่อาจส่งแขกได้”

หลิงเจิ้นชวนสีหน้าเย็นชา พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

มองออกว่าผลของการเจรจาระหว่างหลิงเจิ้นชวนกับพวกนักธุรกิจชาวฮ่องกงออกมาไม่ค่อยดีเสียเท่าไร

“ในเมื่อท่านนายกเทศมนตรียืนกรานเช่นนี้ ถ้าเช่นนั้นพวกเราก็ไม่มีอะไรจะต้องเจรจากันอีก ขอตัวลาก่อน!” 

นักธุรกิจชาวฮ่องกงที่ไว้หนวดแพะคนนั้นยื่นมือไปยังหลิงเจิ้นชวน 

หลิงเจิ้นชวนลุกขึ้นยื่น พูดกับซูเหวินจงด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด 

“ท่านนายกเทศมนตรีหลิงเกรงใจไปแล้ว เพื่อหงเฉิง คุณต้องทำงานหนักทั้งวันทั้งคืน นี่ยังจะมารบกวนคุณอีก ต้องขอโทษด้วยจริงๆ”

ซูเหวินจงเดินตามเข้าไป เฉินผิงที่อยู่ข้างหลังก็เดินตามเข้าไปด้วย!

“เฒ่าซู หงเฉิงสามารถพัฒนามาได้จนถึงตอนนี้ ความดีความชอบของคุณก็มีอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน ถ้าหากไม่มีพวกคุณคอยสนับสนุน ต่อให้ฉันมีถึงสามหัวหกแขนก็ไร้ซึ่งประโยชน์” หลิงเจิ้นชวนหัวเราะขำๆ “ที่ดินทางทิศตะวันตกของเมืองที่เป็นของพวกคุณตระกูลซู เสี่ยวเฟิงมาคุยกับฉันเรียบร้อยแล้ว ฉันได้สั่งคนให้เริ่มทำการอนุมัติเรียบร้อยแล้ว ขอเพียงเป็นสิ่งที่ปฏิบัติถูกต้องตามกฎหมาย คุณสามารถมาหาฉันโดยตรงได้เลย ไม่เห็นต้องฝากให้เสี่ยวเฟิงมาบอกก็ได้” 

“ทางด้านท่านกู่ก็โทรศัพท์มาหาฉัน บอกว่าคุณจะมาหาฉันเพื่อมอบของขวัญเป็นการไถ่โทษ นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือ?” 

ซูเหวินจงรีบอธิบายขึ้นมาอย่างรวดเร็ว “ท่านนายกเทศมนตรีหลิง เมื่อวานที่บ้านของผม เสี่ยวเฟิงกับเฉินผิงมีเรื่องเข้าใจผิดกันเล็กน้อย สุดท้ายพวกเขาทั้งสองเกิดกระทบกระทั่งกันขึ้นมา พอเฉินผิงเกิดอารมณ์หุนหันพลันแล่นขึ้นมาเลยทำร้ายเสี่ยวเฟิงไป ดังนั้นวันนี้ผมเลยพาเขามาด้วยเพื่อขอขมาท่านนายกเทศมนตรีหลิง” 

หลิงเจิ้นชวนมองเฉินผิงก่อนจะยิ้มเล็กน้อย “วัยรุ่นมีอารมณ์เล็กน้อยเป็นเรื่องปกติ ตีกันแล้วก็แล้วกันไปเถอะ คุณไม่ต้องถึงกลับไปสร้างความตื่นตระหนกตกใจให้กับท่านกู่ ฉันก็นึกว่าคุณไปทำอะไรที่ผิดกฎหมายผิดศีลธรรมมาเสียอีก ถ้าหากเป็นแบบนี้ ใครหน้าไหนโทรมาหาก็ไม่มีประโยชน์ทั้งนั้นล่ะ”