หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 245

“ไม่ใช่ๆ”

ซูเหวินจงส่ายหัวเป็นพัลวัน จากนั้นก็หันไปพูดกับเฉินผิง “เฉินผิง เธอควรขอโทษกับท่านนายกเทศมนตรีเสียก่อนเถอะ”

ความประทับใจในครั้งแรกของเฉินผิงที่มีต่อหลิงเจิ้นชวนถือว่าดีมาก เขาสามารถมองออกว่าหลิงเจิ้นชวนเป็นคนยุติธรรมซื่อสัตย์ เป็นข้าราชการที่เอาใจใส่ประชาชนเหมือนกับเป็นครอบครัวเดียวกัน เมื่อมองไปยังหลิงเจิ้งชวนและก็ภรรยาของเขาหวังฮุ่ย เฉินผิงเกิดความไม่เข้าใจอย่างยิ่งว่าหลิงเฟิงคนนั้นใช่ลูกแท้ๆ ของพวกเขาจริงๆ หรือไม่

“ท่านนายกเทศมนตรีหลิง เมื่อวานผมลงมือหนักเกินไป ทำให้ข้อมือของคุณชายหลิวหัก แต่ว่าสามารถต่อกลับเข้าไปใหม่ได้ ไม่ส่งผลกระทบต่อการใช้ชีวิตประจำวันครับ”

เฉินผิงเอ่ยพูดอย่างเรียบ ๆ กับหลิงเจิ้นชวน

เฉินผิงไม่ได้มีท่าทีของการขอโทษแต่อย่างใด เพราะเขารู้สึกว่าตัวเองไม่ควรเอ่ยคำขอโทษ ที่พูดอย่างเกรงอกเกรงใจกับหลิงเจิ้นชวนเช่นนี้ เป็นเพราะหลิงเจิ้นชวนเป็นข้าราชการที่ดีคนหนึ่ง

พอได้ยินว่าเฉินผิงหักข้อมือของหลิงเฟิง หลิงเจิ้นชวนกับหวังฮุ่ยก็ตกตะลึงขึ้นมาทันที พร้อมกับขมวดคิ้วเข้าหากัน

ซูเหวินจงเมื่อเห็นดังนั้น จึงรีบอธิบายขึ้นมาทันที เขาเล่าเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบทั้งหมดไปหนึ่งรอบ รวมถึงเรื่องที่หลิงเฟิงลงไม้ลงมือกับซูอวี่ฉีต่อหน้าทุกคน

หลังจากฟังซูเหวินจงเล่าจบ หลิงเจิ้นชวนก็โกรธจนหน้าแดงขึ้นมาทันที จากนั้นก็มองไปยังหวังฮุ่ยพร้อมเอ่ย “เจ้าเด็กเปรตนั่นกลับมาแล้วหรือยัง?”

“ยังเลยค่ะ ตั้งแต่เมื่อวานก็ยังไม่ได้กลับมา”

หวังฮุ่ยส่ายหัวเล็กน้อย

หลิงเจิ้นชวนพูดกัดฟันกรอด “รอให้เจ้าเด็กเปรตนั้นกลับมาเมื่อไร ฉันจะตีมันให้ขาหักให้จงได้”

พูดจบ หลิงเจิ้นชวนก็หยิบมือถือขึ้นมา โทรออกไปหาคนขับรถของตัวเอง

ไม่นาน คนขับรถก็รีบขับมาถึงที่หมาย พอเดินเข้าประตูมาก็เห็นซูเหวินจงกับเฉินผิงก็อยู่ที่นี่ด้วย คนขับรถคนนั้นถึงกลับอึ้งไปเล็กน้อย

“ท่านนายกเทศมนตรี คุณ…คุณเรียกหาผมเหรอครับ”

ร่างกายของคนขับรถสั่นเทาเล็กน้อย ดูท่าคงจะเริ่มกลัวขึ้นมาแล้ว”

“เสี่ยวซุน ฉันถามแกหน่อย เมื่อวานเจ้าเด็กเปรตนั้นใช้รถของฉันใช่ไหม?”

หลิงเจิ้นชวนถามด้วยความเคร่งขรึม

ปัง…

“เรียนคุณหญิง คุณชายหลิงตอนนี้นอนอยู่ที่โรงพยาบาล ข้อมือต่อกลับไปเรียบร้อยแล้ว แต่ว่าตอนนี้คุณชายกำลังติดต่อใครบางคนอยู่ เหมือนว่าต้องการที่จะแก้แค้น…”

ในเวลานี้เสี่ยวซุนไม่กล้าปิดบังเรื่องของหลิงเฟิงอีกต่อไป เขาพูดความจริงออกมาทั้งหมด

“เจ้าเด็กเปรตนี่ มันยังกล้าคิดแก้แค้น?” หลิงเจิ้นชวนเมื่อได้ยินดังนั้นร่างทั้งร่างก็เด้งตัวลุกขึ้นมา “ตอนนี้แกรีบไปรับมันกลับมาเดี๋ยวนี้ ถ้าหากมันไม่ยอมกลับมาล่ะก็ ถ้าเช่นนั้นก็ให้มันไม่ต้องกลับมาที่นี่อีกตลอดไป”

เสี่ยวซุนพยักหน้ารัวๆ รีบออกไปทันที

“ท่านนายกเทศมนตรีหลิง ถึงยังไงเสี่ยวเฟิงก็ยังเด็กอยู่ คุณอย่าได้โกรธมากจนเกินไป”

ซูเหวินจงเห็นดังนั้นจึงรีบพูดโน้มน้าวขึ้นมาทันที

“เฮ้อ…” หลิงเจิ้นชวนถอนหายใจออกมา “เฒ่าซู ทำให้คุณต้องมาเห็นเรื่องที่น่าขันเช่นนี้ ช่างเป็นความโชคร้ายของตระกูลเสียจริงๆ ถึงได้ให้กำเนิดลูกไม่รักดีเช่นนี้ออกมา”

หลิงเจิ้นชวนมองไปยังเฉินผิงด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด “เจ้าหนุ่ม ทำให้เธอต้องมาเห็นเรื่องน่าขันเช่นนี้ เจ้าลูกเนรคุณแบบนี้ต่อให้ตายไปก็สมควรแล้ว ไม่อาจโทษเธอได้ เป็นพ่อแม่อย่างพวกเราเองที่ไม่ได้อบรมสั่งสอนให้ดี”