หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 285

“ท่านหู่ ผมไม่ได้โกหกจริงๆ ผมติดต่อลูกชายไม่ได้จริงๆ ผมสาบานเลย…” ใบหน้าของเซียวเหล่ยขาวซีด ตัวสั่นยิ่งกว่าเดิม

“หลินเทียนหู่ ปล่อยเขา!”

เฉินผิงมองออก ว่าเซียวเหยียนไม่ได้พูดโกหก

หลินเทียนหู่ปล่อยมือจากเซียวเหยียน เซียวเหยียนถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะเอ่ยถามอย่างระมัดระวัง “คุณหลิน ท่านหู่ ไอ้ลูกเนรคุณของผมมันไปทำอะไรล่วงเกินท่านทั้งสองเหรอ”

“ฮึ เซียวเหล่ยไม่เพียงแต่ล่วงเกินพวกเรา แต่ไปล่วงเกินตระกูลซูด้วย เขาจับตัวคุณซูไป…”

หลินเทียนหู่ส่งเสียงอย่างเย็นชา

บึ้ม…

เซียวเหยียนที่ได้ยิน ก็แทบจะล้มกองลงไปกับพื้น

“นี่…นี่ไอ้ลูกเนรคุณมันกล้าจับตัวคุณซูไปเลยเหรอ”

สายตาของเซียวเหยียนเต็มไปด้วยความหวาดกลัว มีใครบ้างล่ะที่ไม่รู้ถึงความสัมพันธ์ของซูอวี่ฉีกับเฉินผิง อีกทั้งตระกูลซูยังร่ำรวยที่สุดในหงเฉิง แม้ว่าปกติจะไม่ค่อยมีใครสนใจเรื่องความขัดแย้งระหว่างสองตระกูล แต่ลักพาตัวลูกสาวของซูเหวินจง เช่นนั้นตระกูลซูจะไม่ทำทุกอย่างเพื่อล้มตระกูลเซียวเลยเหรอ

“มีคนสารภาพแล้ว ว่าเซียวเหล่ยเป็นคนทำ เรื่องนี้ไม่ผิดแน่...”

หลินเทียนหู่เอ่ยอย่างเคร่งขรึม

“เนรคุณ ไอ้ลูกเนรคุณ…” เซียวเหยียนทุบอกตัวเอง ก่อนจะหันไปตะโกนบอกคนในตระกูล “พวกแกทุกคนไปติดต่อไอ้ลูกเนรคุณให้ฉันเดี๋ยวนี้ ให้มันโผล่หัวกลับมา ฉันจะตีขามันให้หัก!”

ทุกคนในตระกูลต่างพากันติดต่อไปหาเซียวเหล่ย แต่ตอนนั้นเองโทรศัพท์ของเฉินผิงก็ดังขึ้น

เมื่อรับสาย ก็ได้ยินเสียงบ้าคลั่งของเซียวเหล่ยดังออกมา “เฉินผิง ซูอวี่ฉีอยู่กับฉันที่นี่ ถ้าแกไม่อยากให้เธอเป็นอะไรไปล่ะก็ มาที่โรงงานร้างแถวชานเมืองหงเฉิงคนเดียว จำไว้ แกต้องมาคนเดียว ไม่งั้นฉันไม่รับประกันความปลอดภัยของซูอวี่ฉี”

“ได้ ถ้าแกกล้าแตะต้องงอวี่ฉีแม้แต่ปลายเส้นผม ฉันจะทำให้พวกแกทั้งตระกูลลงไปอยู่หลุมเดียวกันให้หมด!”

ใบหน้าของเฉินผิงดำทะมึน ไอสังหารบนร่างปกคลุมทั่วทั้งตระกูลเซียว

เซียวเหยียนที่สัมผัสได้ถึงไอสังหารบนร่างของเฉินผิงก็ตัวสั่น เขาด่าเซียวเหล่ยเสียงดัง “สารเลว แกรีบปล่อยคุณซู แล้วกลับมารับโทษเดี๋ยวนี้!”

เซียวเหล่ยชะงัก แต่ก็ตอบกลับอย่างรุนแรง “พ่อ พ่ออย่ามายุ่งกับเรื่องนี้ เฉินผิงไม่กล้าทำอะไรตระกูลเราหรอก พวกเรามีคนหนุนหลังอยู่นะ”

“คุณเฉิน ให้ผมไปกับคุณด้วยเถอะ”

หลินเทียนหู่เอ่ยอย่างกังวล

แม้จะรู้ว่าความสามารถของเฉินผิงนั้นแข็งแกร่ง แต่ก็เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายมีการเตรียมพร้อมรอเฉินผิงอยู่ ดังนั้นต้องมีอันตรายแน่นอน

“วางใจได้ ก็แค่คนบ้า ไม่อยู่ในสายตาผมหรอก”

เฉินผิงพูดจบ ก็หมุนตัวจากไปทันที

เซียวเหยียนมองแผ่นหลังของเฉินผิง ก่อนจะทรุดลงไปนั่งกับพื้น เขารู้ว่าลูกชายเขาจบเห่แน่

“คุณท่าน..”

คนรับใช้รีบเข้ามาประคองเซียวเหยียนทันที

เซียวเหยียนสะบัดมือ “ไปเถอะ ไปเตรียมงานศพให้คุณชาย”