หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5055

เทียนซื่อคือความภาคภูมิของพลับพลาเทียนหยวน เขาคืออัจฉริยะที่มีพลังเหนือระดับบำเพ็ญเพียรของตัวเอง หากเกิดอะไรขึ้นกับเขา ผู้อาวุโสถงก็ไม่รู้จะแก้ตัวยังไง

ในขณะนั้น เทียนซื่อพบว่าตัวเองอยู่ท่ามกลางมิติโกลาหล และเขาตามผู้เฒ่าขาวไป

ผู้เฒ่าขาวกล่าว “ความสามารถของเจ้ายังไม่ถึงขั้น ตอนนี้เจ้าเป็นแค่เซียนพเนจร ข้าจะเพิ่มพลังชองเจ้าให้ถึงขั้นเซียนโลกา เราจะได้ไปสำรวจที่ชั้นสี่”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เทียนซื่อก็รู้สึกตื้นตันจนน้ำตาคลอเบ้า เขาคุกเข่าลงบนพื้น หวังว่าจะแสดงความขอบคุณอย่างสุดซึ้งต่อผู้เฒ่าขาว

“ขอบคุณผู้อาวุโส!” เทียนซื่อโค้งคำนับพร้อมเอ่ยขอบคุณ

ผู้เฒ่าขาววางมือลงบนศีรษะของเทียนซื่ออย่างอ่อนโยน แสงอ่อนๆ ที่ให้ความรู้สึกสงบแผ่กระจายทั่วตัวเทียนซื่อ

เทียนซื่อรู้สึกว่าร่างกายของเขาสั่นไหวอย่างรุนแรง ราวกับว่าเขากำลังถูกฉีกออกจนแทบแหลกเป็นเสี่ยง

เขาขบฟันแน่นด้วยความมุ่งมั่น จนกระทั่งในที่สุดก็ล้มลงกับพื้นและเหงื่อท่วมตัว

ผู้เฒ่าขาวส่ายหัวและพูดว่า “พรสวรรค์แต่กำเนิดของเจ้าน่าชื่นชม แต่น่าเสียดายที่ความทนทานทางกายภาพยังไม่พอ เจ้าไปถึงได้แค่ขั้นเซียนพเนจรระดับห้าเท่านั้น มากกว่านั้นคงทนไม่ไหว”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เทียนซื่อก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม โอกาสที่จะได้เลื่อนไปสู่ขั้นเซียนพเนจรระดับห้าไม่ถือว่าแย่เกินไปนัก เขารับมือคนที่ระดับสูงกว่าเขาได้ ด้วยพลังที่ได้มาใหม่ ขั้นเซียนพเนจรระดับเจ็ดย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

“ขอบคุณผู้อาวุโส” เทียนซื่อคุกเข่าและโค้งคำนับอีกครั้ง

ผู้เฒ่าขาวโบกมือ ทำให้ร่างของพวกเขาปรากฏขึ้นอีกครั้งต่อหน้าฝูงชน ทุกคนเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ

“ขั้นเซียนพเนจรระดับห้า? ผ่านไปแค่ครู่เดียวถึงกับเพิ่มขึ้นสองระดับ!” ผู้อาวุโสถงตัวสั่นด้วยความตื่นเต้น รีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อดูอาการเทียนซื่อ

สีหน้าของเทียนซื่อเย่อหยิ่ง รู้สึกถึงพลังที่พุ่งพล่านอยู่ในตัว เขาจ้องเฉินผิงด้วยสายตาที่เปี่ยมด้วยชัยชนะและเย้ยหยัน “ทีนี้เจ้ายังจะกล้าโอหังกับข้าอีกไหม”

เฉินผิงขมวดคิ้ว ไม่สนใจคำพูดท้าทายของเทียนซื่อ เขากลับจ้องมองอย่างระมัดระวัง มีบางอย่างผิดปกติ ระดับเพิ่มขึ้นก็จริง แต่กลับคลับคล้ายคลับคลาว่าพลังชีวิตของเขาบางส่วนถูกดูดออกไป

“ผู้อาวุโส ข้าขอเพิ่มระดับด้วย!” ไป๋ชวงรอไม่ไหวแล้ว เธอคุกเข่าลงด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา