หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5113

“เลิกเวิ่นเว้อได้แล้ว!”

ประมุขสองเพศโบกมือกะทันหัน ด้านหลังเขาคือผู้บำเพ็ญเพียรในชุดดำที่พุ่งเข้าใส่ราวกับกระสุนปืน มุ่งตรงไปยังราชาโลหิต

ผู้บำเพ็ญเพียรผู้นี้เป็นถึงยอดฝีมือขั้นเซียนพเนจรระดับเจ็ด และท่าไม้ตายประจำตัวของเขาคือวิชาขั้นสูงสุดแห่งพลับพลาเทียนหยวน “ดาบผ่าสมุทร”

เมื่อลมกระโชกแรงพัดผ่าน อากาศก็บิดเบี้ยว พัดพาแรงดึงดูดที่รุนแรงจนราวกับจะกลืนกินทุกสิ่งที่ขวางหน้า

“ฮึ!”

ราชาโลหิตแค่นเสียงพร้อมยืนหยัด ยื่นฝ่ามือขวาไปข้างหน้า ปราณดาบสีแดงเข้มพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า มันคือวิชามารโลหิตผ่าวิญญาณ

เสียงปะทะกันของดาบและฝ่ามือดังกึกก้องราวกับระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว ผู้บำเพ็ญเพียรในชุดคลุมดำกรีดร้องด้วยความกลัวขณะที่เขากระเด็นไปด้านหลัง รูโหว่บนอกของเขามีเลือดพุ่งออกมา และเขาตายในทันที

“น่าสนใจ...”

ประมุขเทียนซึ่งตอนนี้เป็นทั้งชายและหญิง มุมปากมีรอยยิ้มแปลกๆ ความเย้ายวนปรากฏบนใบหน้าครึ่งหญิงของเขา “แต่... เมื่ออยู่ต่อหน้าเรา พลังของเจ้า...ไม่ต่างกับมดแมลง!”

ทันทีที่พูดจบ เขาก็เริ่มโจมตี

ยังไม่ทันได้กระพริบตา เขาก็ยืนอยู่ตรงหน้าราชาโลหิตทันที มือขวาของเขาที่มีรูปร่างเหมือนกรงเล็บเปล่งรัศมีสีดำน่าสยดสยอง ฉกเข้าใส่หัวใจของราชาโลหิต

กรงเล็บเร็วมากจนราชาโลหิตรู้สึกถึงความเย็นยะเยือกที่แล่นเข้าใส่ เขารีบสะบัดดาบออกไปป้องกัน

เคร้ง!

เมื่อดาบของราชาโลหิตปะทะกับกรงเล็บของประมุขเทียน เสียงโลหะก้องกังวานก็ดังไปทั่ว ราชาโลหิตรู้สึกถึงพลังมหาศาลที่พุ่งเข้าใส่เขา แขนของเขาชาในพริบตา และเขาก็ต้องถอยกรูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า เลือดสดๆ ไหลซึมออกมาจากมุมปาก

เขาจ้องมองปีศาจตรงหน้าด้วยความตกใจ “เจ้า... เจ้าแข็งแกร่งขึ้นในเวลาสั้นๆ แค่นี้ได้ยังไง”

แม้เขาจะเป็นเซียนพเนจรระดับแปด แต่เพียงกระบวนท่าเดียวเขาก็รู้สึกได้ว่าตัวเองเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

“ข้าคือ... ผู้ส่งสารของอรหันต์ศพโลหิต...” ประมุขเทียนหัวเราะอย่างน่าขนลุก “จงรับรู้ถึงโทสะของข้า!”

เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรในชุดดำหลายสิบคนที่อยู่ด้านหลังเขาเปิดฉากโจมตีพร้อมกัน เวทมนตร์คาถาของดวงวิญญาณนับไม่ถ้วนโถมลงมาราวกับพายุรุนแรง โจมตีอาคมป้องกันรอบวังซิ่วหลัวอย่างไม่หยุดยั้ง