หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5250

“ท้าทายผมเหรอ? อย่างคุณคงไม่คู่ควรหรอก” เฉินผิงพูดอย่างไม่แยแส

สีหน้าของหลี่ชือเซี่ยงโกรธเคือง “โง่เง่าเย่อหยิ่ง ตายซะ!” เขาเอื้อมมือคว้าดาบ

แสงสีเงินสว่างวาบ เร็วเกินกว่าจะมองทันฟันผ่านอากาศ มีเสียงดังฉับเบาๆ เส้นผมสีดำเส้นหนึ่งของหลี่ชือเซี่ยงร่วงลงมาบนฝ่ามือ

เวลาราวกับหยุดนิ่ง หลี่ชือเซี่ยงยังคงจ้องเขม็ง ความโกรธยังคงประทับอยู่บนใบหน้า ดวงตาเบิกกว้างด้วยความกลัว พรรคพวกของเขายืนอ้าปากค้าง ไม่มีใครเห็นเฉินผิงขยับด้วยซ้ำ

เฉินผิงยืนอยู่ที่เดิม ทำท่าปัดฝุ่นออกจากแขนเสื้อราวกับว่าไม่มีอะไรน่าสนใจ

หลิงเสวี่ยยิ้มมุมปาก “อาจารย์แต่งตั้งเฉินผิงเป็นศิษย์เอกด้วยเหตุผลบางอย่าง หลี่ชือเซี่ยง หัดเรียนรู้จากเขาเสียบ้าง”

เธอไม่รอคำตอบ ผายมือไปทางเฉินผิงและหูหม่าซือ “มาเถอะ เราเสียเวลามากพอแล้ว” ทั้งสามเดินต่อไป ปล่อยให้เหล่าศิษย์ที่ตกตะลึงยืนเสียหน้า

เฉินผิงพยักหน้าตอบรับช้าๆ แล้วตามหลิงเสวี่ยไป หูหม่าซือวิ่งตามหลัง เหล่าศิษย์สำนักดาบในที่สุดก็หลุดจากภวังค์ จนกระทั่งพบว่าขาของพวกเขากำลังสั่นเทา

หลี่ชือเซี่ยงจ้องมองเส้นผมบนฝ่ามือ เหงื่อเย็นๆ ไหลอาบหลังเมื่อความจริงถาโถมเข้าใส่ เมื่อครู่เขาหวุดหวิดเกือบตาย หากเฉินผิงเล็งที่ลำคอของเขาแทนที่จะเป็นเส้นผม หลี่ชือเซี่ยงคงนอนนิ่งร่างอ่อนปวกเปียกไปแล้ว

“ละ-หลี่ชือเซี่ยง” ศิษย์น้องคนหนึ่งพูดตะกุกตะกัก “เมื่อครู่เขาทำอะไร?”

หลี่ชือเซี่ยงสูดหายใจเข้าลึกๆ ช้าๆ “ข้าก็ไม่รู้” เขายอมรับ น้ำเสียงสั่นสะท้าน “แต่ด้วยความเร็วและความแม่นยำระดับนั้น เราทุกคนคงพ่ายเขาในพริบตา”