หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 551

หลังจากนั้นสักพักซ่งเถี่ยก็ไปจากคฤหาสน์ ทันทีที่เธอออกไปข้างนอก ซูอวี่ฉีกับกู่หลิงเอ๋อร์มองเฉินผิงแปลกๆ

เฉินผิงประหม่าจนต้องถาม “คุณสองคนมองอะไรเหรอครับ?”

“เธอชอบคุณหรือเปล่า? ทำไมนักร้องดังถึงต้องถ่อมาส่งของด้วยตัวเอง? ฉันเดาว่าที่เธอจัดคอนเสิร์ตในเมืองเล็กๆ อย่างหงเฉิงก็เพราะคุณนั่นแหละ เธอทั้งสวยทั้งมากความสามารถ คุณไม่ได้ชอบเธอหรอกใช่ไหม?” ซูอวี่ฉีถามเฉินผิงพร้อมส่งสายตาดุๆ

“ผมไม่รู้ว่าเธอชอบผมหรือเปล่า แต่ผมไม่ได้ชอบเธอเลย ผมบอกไปแล้วว่าผมไม่ใช่คนเจ้าชู้ แต่ถ้าคุณไม่เชื่อผมก็ตามใจ ผมจะไปบำเพ็ญฌานสักสองสามวัน แล้วผมก็หวังว่าจะไม่มีใครไปรบกวน”

เฉินผิงทำเป็นโกรธแล้วกลับไปที่ห้องนอนของเขา

ซูอวี่ฉีทำอะไรไม่ถูกเพราะเฉินผิงควบคุมสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว ไม่นะ นี่ฉันทำอะไรลงไป

“ฉันทำเกินไปหรือเปล่า กู่หลิงเอ๋อร์?”

เพราะไม่แน่ใจว่าเธอล้ำเส้นหรือเปล่า ซูอวี่ฉีจึงกระซิบถามกู่หลิงเอ๋อร์

กู่หลิงเอ๋อร์เองก็ไม่แน่ใจ “ไม่รู้สิ แต่ฉันคิดว่าเขาโกรธมาก ความสัมพันธ์ต้องอาศัยความเชื่อใจกัน ถ้าเธอแสดงออกว่าไม่เชื่อใจเขา มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะอารมณ์เสีย..”

“แล้วฉันควรทำยังไง” ซูอวี่ฉีถามอย่างลนลาน

“แค่รอดูไปก่อน ฉันว่าอีกไม่กี่วันเขาก็คงลืมเรื่องนี้”

เพราะเธอไม่มีประสบการณ์ กู่หลิงเอ๋อร์จึงได้แต่แนะนำให้ซูอวี่ฉีรอ

เฉินผิงถอนหายใจโล่งอกตอนที่กลับมาถึงห้องตัวเอง ถ้าไม่ใช้ไม้นี้ซูอวี่ฉีคงซักไซ้เขาอีกนาน

หลังจากที่นั่งลง เฉินผิงเริ่มใช้จิตตวิสุทธิ เขามีเวลาอีกห้าวันก่อนถึงคอนเสิร์ตของซ่งเถี่ย เขาหวังว่าจะไปถึงขั้นหลุดพ้นได้ก่อนจะถึงวันนั้น

เสี่ยวหรูกระโดดลงทะเลหลังพยักหน้าให้ชายแก่

ทันทีที่เธอกระโดดลงทะเล ก็มีเรือลำเล็กแล่นเข้ามา คนขับมีเพียงชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่ยืนอยู่บนเรือ หากแต่เรือนั้นเร็วเกินคาด

ชายคนนั้นกระโดดออกจากเรือเมื่อมันจอดชายฝั่ง เขาลงพื้นตรงด้านข้างชายชราพอดี

“ปล่อยข่าวออกไปแล้วครับ ท่านผู้เฒ่า” ชายคนนั้นพูดกับชายชราอย่างนอบน้อม

“อย่างนั้นหรือ” ชายแก่พยักหน้าแล้วถอดหมวกออก เผยให้เห็นใบหน้าเหี่ยวย่นใต้เงาหมวก

เฉินผิงคงแปลกใจถ้าเขาได้เห็นว่าชายแก่ไม่ใช่ใครอื่นไกล นอกจากตาเฒ่ามังกร คนที่สอนเขาตอนติดคุก!