หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 569

ไป๋เสี่ยวซานใบหน้าแดงซ่านเมื่อเขาพูดคำพวกนั้นออกไป เขาย่นจมูกแล้วหันไปมองเฉินผิงเล็กน้อย “คือว่าคุณเฉิน มันไม่เกี่ยวกับเรื่องเงินสองร้อยล้าน นั่นไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับตระกูลไป๋ของเรา เพียงแต่ว่า…”

“ผมจะทำตามคำขอของคุณ ถ้าหากว่านั่นคือสิ่งที่คุณต้องการจริงๆ” เฉินผิงตัดบทไป๋เสี่ยวซานก่อนที่เขาจะอธิบายว่าทำไมเขาถึงไม่อยากรับเดิมพัน “แต่ผมว่าเงินสองร้อยล้านมันน้อยไปหน่อยแล้วก็ไม่น่าสนใจด้วย ผมขอแนะนำให้เราเพิ่มเงินเดิมพันเป็นสองพันล้านเพราะนั่นคือเงินทั้งหมดที่ผมมี”

เฉินผิงโยนบัตรธนาคารของเขาลงบนโต๊ะพร้อมกับจ้องฉินเสี่ยวเทียนด้วยสายตาเย็นชา

ทั่วทั้งห้องเกิดความเงียบขึ้นมาในบัดดล เหมือนกับว่าดวงวิญญาณได้หลุดออกจากร่างทุกคนไปแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าชายหนุ่มอายุน้อยอย่างเฉินผิงจะมีเงินถึงสองพันล้าน แม้แต่พวกลูกเศรษฐีที่ร่ำรวยที่สุดยังไม่เคยได้เงินใช้มากขนาดนั้น!

ฉินเสี่ยวเทียนถึงกับใจลอยไปชั่วขณะก่อนที่ใบหน้าของเขาจะฝืนยิ้มออกมา “ว้าว นี่มันอุบายกันอะไรพ่อหนุ่ม? คุณคิดจะหลอกให้ผมเชื่อคุณได้จริงๆ หรือว่าบัตรใบนั้นจะมีเงินมากมายขนาดนั้น?”

ฉินเสี่ยวเทียนไม่เชื่อว่าเฉินผิงจะมีเงินจ่ายถึงสองพันล้าน เขาเคยตรวจสอบประวัติของเฉินผิงและรู้ว่าที่หงเฉิงไม่มีครอบครัวที่ร่ำรวย อีกอย่างฉินเสี่ยวเทียนมาจากครอบครัวชนชั้นกลาง เขาจะมีปัญญาหาเงินเก็บมากมายขนาดนั้นได้อย่างไร?

“ฉินเสี่ยวเทียน ถ้าคุณไม่ไว้ใจคุณเฉิน อย่างน้อยคุณก็น่าจะเชื่อใจตระกูลไป๋ใช่ไหม? ถ้าคุณเฉินจ่ายเงินสองพันล้านนั่นไม่ได้ ทางเราจะจ่ายเอง!” ไป๋เสี่ยวซานกล่าวคำข่มขวัญ

แม้เงินจำนวนมาหศาลนั้นจะถือว่ามหาศาลสำหรับตระกูลไป๋ แต่ไป๋เสี่ยวซานยินดีที่จะวางเดิมพันฝั่งเฉินผิงเพื่อซื้อใจของเขา

“เยี่ยมมาก!” ฉินเสี่ยวเทียนคลี่ยิ้มกว้าง “ในเมื่อหัวหน้าตระกูลรับปากด้วยตัวเอง ผมก็มั่นใจว่าตระกูลไป๋จะสามารถหาเงินสองพันล้านมาได้... งั้นก็ตกลงที่สองพันล้าน!”

เมื่อฉินเสี่ยวเทียนยืนยันคำท้าเรียบร้อย เขาก็หันไปจ้องอาจารย์เหออย่างแน่วแน่ “อาจารย์เหอ หนนี้คงต้องลำบากคุณแล้วนะครับ เมื่อเราชนะคุณจะได้รับส่วนแบ่งเงินเดิมพันครึ่งหนึ่ง”

“คุณเฉิน คุณรู้หรือยังว่าจานปากัวนี้คืออะไร? ไป๋เสี่ยวซานอดทนระงับความอยากรู้อยากเห็นของเขาไม่ไหวเมื่อเขาเห็นเฉินผิงยังคงนิ่งเฉยอย่างไม่สะทกสะท้าน

คำถามนี้ของเขาทำให้หลายคนเกิดความสนใจในตัวเฉินผิงขึ้นมารวมถึงฉินเสี่ยวเทียนด้วย พวกเขาอยากรู้ว่าเฉินผิงรู้ความลับของจานปากัวแล้วหรือยัง เขาคงกล้าหาญเกินไปถ้าเขายอมเสี่ยงเดิมพันในสิ่งที่เขาแทบไม่รู้จัก จริงไหม?

สิ่งที่เฉินผิงทำคือการส่ายหน้าเงียบๆ

“ฮ่า ฮ่า! คุณไป๋ ผมบอกคุณแล้วว่าเขามันก็แค่เด็กที่ไร้ประสบการณ์” ฉินเสี่ยวเทียนพยายามทำให้ไป๋เสี่ยวซานเสียหน้าทันทีที่เห็นเฉินผิงส่ายหน้า “เขารู้หรือเปล่าว่าเครื่องรางของขลังคืออะไร? เขาเคยเห็นหรือสัมผัสมันสักครั้งหรือไม่? คุณกล้ามากที่จริงจังกับเขาขนาดนี้”

ผู้คนที่เหลือต่างก็ส่งเสียงฮือฮากับคำเย้ยหยันของฉินเสี่ยวเทียน ทำให้ไป๋เสี่ยวซานรู้สึกทรมานอย่างที่สุด