หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 570

ในขณะที่คนอื่นๆกำลังหัวเราะกับคำพูดของฉินเสี่ยวเทียน ทันใดนั้นอาจารย์เหอก็เบิกตากว้าง เขาวางจานปากัวลงบนโต๊ะพร้อมกับใช้สองนิ้วเคาะลงบนแผ่นไม้ เพียงชั่วพริบตาจานปากัวที่สกปรกก็กลับมาเรืองแสงอีกครั้ง มันเปล่งประกายแวววาวจนคนสามารถมองเห็นเงาสะท้อนในตัวได้!

“ว้าว! เสียงอุทานเซ็งแซ่ดังขึ้นทันตา “คุณเยี่ยมจริงๆ อาจารย์เหอ! นี่คือสิ่งที่นักเวทย์ผู้ที่สั่งสมประสบการณ์มาสิบปีถึงจะสามารถทำได้!”

อาจารย์เหอพอใจกับผลงานของเขา หลังจากนั้นเขาก็สะบัดแสงสีแดงทับทิมออกจากฝ่ามือแล้วจานปากัวก็เปล่งประกายสีแดงขึ้นทันที ทำให้ภายในห้องเหมือนถูกเวทมนตร์ร่ายเอาไว้ ทั่วทั้งห้องถูกปกคลุมด้วยแสงสีแดงอย่างช้าๆ หลังจากนั้นทุกคนก็สัมผัสได้ถึงพลังงานที่ผ่อนคลายค่อยๆ ไหลเข้าสู่ร่างกายของพวกเขา

แสงอ่อนโยนที่ปกคลุมอยู่ค่อยๆ เลือนหายไปในเพียงไม่กี่วินาทีหลังจากนั้นทั่วทั้งห้องจึงกลับคืนสู่สภาพเดิม จานปากัวมีขนาดหดเล็กลงมีรอยตัดหยาบๆ ทำให้เห็นความเก่าที่ชัดเจน

“คุณเหอ คุณรู้หรือยังว่าจานปากัวนี่ทำอะไรได้บ้าง?” ฉินเสี่ยวเทียนหวังว่าเขาจะตรวจเจอบางอย่างที่เหนือความคาดหมาย

อาจารย์เหอพยักหน้าให้เขา “เครื่องรางนี่ไม่ธรรมดาจริงๆ มันเก็บพลังงานศักดิ์สิทธิ์เอาไว้ ถ้าผมเดาไม่ผิดของชิ้นนี้น่าจะเป็นของใช้ของเทพเซียน!”

หลังจากที่อาจารย์เหอพูดจบสายตาของทุกคนต่างก็จับจ้องไปที่จานปากัวด้วยความโลภ ฉินเสี่ยวเทียนเองก็เกิดความละโลบเช่นเดียวกันไม่ต่างจากคนอื่นๆ

โจวจ้าวหลงรู้สึกมีความสุขขึ้นทันทีหลังจากที่เขามองเห็นความกระเหี้ยนกระหือรืนของทุกคน ถ้าเขาเอามันขึ้นมาประมูลตอนนี้มันคงจะทำเงินให้เขาได้อย่างมากมายมหาศาล!

“นี่ เจ้าหนู! ถึงเวลาของคุณแล้วที่จะค้นหาประวัติของจานปากัวนี่ หลังจากที่คุณตรวจสอบเสร็จแล้วเราก็จะให้หยวนเป่าจงจากฮ่องกงเป็นผู้กรรมการตัดสินผลการเดิมพันครั้งนี้ดีหรือไม่?” ฉินเสี่ยวเทียนตะโกนบอกเฉินผิง

สายตาใคร่รู้ของทุกคนจึงหันไปจับจ้องที่เฉินผิงด้วยความอยากรู้ว่าเขาจะสามารถปลดวงแหวนอาคมจานปากัวได้อย่างไร

“ขอโทษนะพ่อหนุ่ม คุณหมายความว่าอย่างไร? ผมใช้โชคทั้งหมดไปกับจานปากัวนี้และมันยังได้รับการรับรองจากคุณหยวนเป่าจงแล้ว! มันเป็นของขลังที่หาได้ยากชิ้นหนึ่งที่ถูกห่อหุ้มด้วยวงแหวนอาคม แต่ตอนนี้คุณบอกว่ามันเป็นขยะชิ้นหนึ่งอย่างนั้นหรือ? คุณควรจะถอนคำพูดนะ หรือคุณจะกล้ายอมรับกับผลที่ตามมา” โจวจ้าวหลงกล่าวอย่างไม่เป็นมิตร

“ถูกต้อง อาจารย์เหอได้ปลดวงแหวนอาคมออกแล้ว คุณกล้าพูดได้อย่างไรว่ามันไม่มีค่าอะไรนอกจากเป็นขยะชิ้นหนึ่ง? คุณรู้ไหมว่าผมคิดอะไรอยู่? ผมคิดว่าคุณไม่รู้ถึงคุณค่าของจานปากัวนี่ต่างหาก? ฉินเสี่ยวเทียนเอ่ยเยาะเย้ยเฉินผิง

“พวกเขารู้ดีที่สุดว่าจานปากัวนี่เป็นแค่แผ่นไม้ที่ไร้ประโยชน์ ผมคิดว่าบางอย่างก็ไม่ควรพูดออกไปน่าจะดีกว่า” เฉินผิงกลอกตามองไปทางหยวนเป่าจงและโจวจ้าวหลง

คนทั้งสองที่ถูกกล่าวหาต่างก็หลบสายตาที่ส่งคำถามออกมาเหล่านั้น